اثربخشی بسته آموزش دلگرم‌سازی والدین بر افزایش علاقه اجتماعی در نوجوانان با اختلال رفتاری
محورهای موضوعی : مدیریت آموزشیمینا پورنعمت 1 , حمید علیزاده 2 * , نورعلی فرخی 3
1 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
2 - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد علامه طباطبایی، تهران، ایران
3 - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد علامه طباطبایی، تهران، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بسته آموزش دلگرم سازی والدین بر افزایش علاقه اجتماعی در نوجوانان با اختلال رفتاری انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پایه ششم تا نهم شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 تشکیل داد. از این جامعه، نمونه‌ای به حجم 30 نفر از مدرسه رسالت (منطقه 1) شهر تهران با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد، برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه علاقه اجتماعی آدلر استفاده شد. 30 مادر به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار داده شدند، سپس گروه آزمایش به مدت 11 جلسه برنامه آموزشی دلگرم سازی را دریافت کرد و گروه گواه در هیچ مداخله ای شرکت نکردند. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر وابسته تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد که تدوین برنامه آموزش دلگرم سازی برای والدین دارای نوجوانان با اختلال های هیجانی -رفتاری بر علاقه اجتماعی موثر است و از آن به عنوان روش درمانی موثر می توان سود جست.
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of the Developing an Encouraging Education Program for Parents on social interest, in adolescents with behavioral disorder. The method of this study was a descriptive, semi-experimental, pre-test-post-test with control group. The statistical population of the study consisted of sixth to ninth grade students in the academic year of 96-97 in Tehran. From this community, a sample of 30 students from Resalat School (District 1) in Tehran was selected using available sampling. The CSI-4 questionnaire was used to collect data. 30 mothers were randomly assigned to experimental group (15) and control group (15), then the experimental group received 11 training sessions and the control group did not participate in any intervention. The data were analyzed using multivariate covariance analysis. The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in the dependent variable (p <0.05). Therefore, according to the results, it can be concluded that the encouragement training program for parents with adolescents with emotional disorders-behavior can reduce the symptoms of this disorder and use it as an effective treatment.