الزامات تحقق حکمرانی خوب برای دستیابی به توسعه انسانی
محورهای موضوعی : دو فصلنامه علمی - تخصصی اقتصاد توسعه و برنامه ریزیمحمدجواد رزمی 1 , سمیه صدیقی 2 * , سمانه رضاییان 3
1 - استادیار، دانشکده علوم اداری واقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه اقتصادی و برنامه‌ریزی دانشگاه فردوسی مشهد
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی دانشگاه فردوسی مشهد
کلید واژه:
چکیده مقاله :
حکمرانی خوب الگوی جدیدی برای توسعه پایدار انسانی با ساز و کار تعاملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است تا به موجب آن کشورها بتوانند از همه توانمندی‌های خود در توسعه همه جانبه استفاده کنند. جامعه مدنی مستحکم به همراه دولتی مدرن، قوی و توسعه‌خواه، می‌تواند زمینه‌های ایجاد حکمرانی خوب و در نتیجه توسعه همه جانبه را با کمترین زمان و آسیب ممکن به پیش ببرد. از آنجایی که مهمترین عامل توسعه هر جامعه، افراد آن جامعه می‌باشند، این تحقیق با تأکید بر اهمیت توسعه انسانی، در جست و جوی شناخت الزامات تحقق حکمرانی خوب برای رسیدن به توسعه انسانی پایدار می‌باشد. تأمل و بازاندیشی در کیفیت هر کدام از مؤلفه‌های حکمرانی و اتخاذ راهبردهای مناسب برای تقویت آنها، شاید بهترین الگو برای توسعه انسانی پایدار باشد. نتیجه به دست آمده از بررسی مؤلفه‌های حکمرانی خوب در ایران بیانگر وضعیت نامناسب این شاخص‌های در سال‌های 1996-2010 می‌باشد. کشور ایران به دلیل مزایای فراوان چه از نظر منابع انسانی و سرمایه‌های طبیعی از پتانسیل فراوان برای دستیابی به توسعه انسانی برخوردار است
Good governance is a new model of sustainable human development with the mechanism of interaction between governmental sector, private sector and civil society in order to use all its capabilities for their comprehensive development. Strong civil society accompanied with modern and developmental-oriented state can create areas of good governance therefore, comprehensive development with the least time and damage. In every society, its members are the most important factor in development. This study emphasized on the importance of human development, searching the requirement of good governance for achieving sustainable human development. Meditation and rethinking on the quality of each governance components and applying appropriate strategies to strengthen them, perhaps is the best model for sustainable human development. The survey results of the good governance components represent deteriorating conditions of these indexes during a period of time starting 1996 and ending 2010. Iran due to many advantages, not only human resources also natural resources, has abundant potential to achieve human development