ادراک کشاورزان و عوامل مؤثر در پذیرش خصوصی‌سازی خدمات ترویج امور دام
محورهای موضوعی : پژوهش های ترویج و آموزش کشاورزی
سید نعمت اله موسوی
1
(دانشیار گروه اقتصاد و توسعه روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت،مرودشت،ایران)
علیرضا مقدسی
2
(کارشناس ارشد گروه مدیریت کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت)
کلید واژه: خدمات ترویج دام, خصوصی‌سازی, ترویج دولتی,
چکیده مقاله :
عملکرد ضعیف نظام ترویج دولتی، همراه با بحران‌های مالی سبب شده تا بسیاری از کشورها به رهیافت خصوصی‌سازی ترویج کشاورزی به‌طور جدی بیندیشند. هدف اصلی این پژوهش بررسی نگرش دامداران نسبت به خصوصی‌سازی خدمات ترویج بود .پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل دامداران شهرستان مرودشت بود. نمونه‌گیری به روش طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 300 نفر دامداران تعیین گردید. برای رسیدن به این هدف از الگوی لاجیت استفاده شده است. در این تحقیق، تأسیس واحدهای خدمات آموزشی و ترویجی توسط تشکل‌های مردمی بالاترین اولویت از دیدگاه دامداران می‌باشد و همچنین نتایج نشان داد ترویج خصوصی بهتر است در کنار ترویج دولتی و در جهت حمایت از آن عمل کند. در نهایت بررسى روابط بین ویژگی‌های شخصى دامداران با گرایش به خصوصی‌سازی خدمات ترویج نشان مى‌دهد که بین متغیرهایى مانند سن دامداران، میزان تحصیلات، متوسط درآمد، استفاده از فناوری‌های نوین، شغل اصلی دامداری، نیاز به خدمات ترویجی و فاصله از مرکز خدمات، با متغیر گرایش به خصوصی‌سازی خدمات ترویج رابطه معنی‌داری وجود دارد.
The weak performance of the public extension system, and the financial crisis have caused many countries to seriously think about the privatization of agricultural extension. The aim of this study was to investigate dairy farmers' attitudes toward privatization of extension services. Sampling was stratified random sample with probability proportionate to the number of 300 was determined based on Cochran formula. To achieve this, the Logit model is used. In this research, the establishment and extension of educational services by public organizations is the highest priority from the perspective of farmers and private promotion We also showed better results in the government and in support of the action is in progress. The study of the relationship between personal qualities tend to privatize extension services with farmers indicate that farmers variables such as age, education, income, use of new technologies, the main occupation of livestock, extension services and the need to tend to promote promoting the privatization of a significant relationship exists.
بهرامی، ا. (1382). بررسی شرکت‌های خصوصی در ترویج روستایی و مقایسه با بخش دولتی در همدان، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس.
رزاقی بورجانی، ف.، و اسدی، ع. (1390). بررسی نگرش کشاورزان نسبت به خصوصی‌سازی خدمات ترویج کشاورزی (مطالعه موردی بخش شیرگاه استان مازندران)، مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، دوره 2-42، شماره 4.
رضوانفر، ا.، زلالی، ن.، و سپهریان، ن. (1386). بررسی امکان خصوصی‌سازی فعالیت‌های ترویجی امور دام کشور از دیدگاه متخصصین ترویج. مجله علوم کشاورزی و منابع طبیعی، جلد 14، شماره 1.
محمودی کرم جوان، ج.، و میردامادی، س.م. (1384). تمرکززدایی برای توسعه ترویج کشاورزی. ماهنامه اقتصادی، مسائل اجتماعی، سال 25، شماره 269.
Axinn, G. H. (1991). The KN Singh Memorial Lecture: Can Extension Transcend its Dilemmas?" In International Conference on Extension Strategy for Minimizing Risk in Rainfed Agriculture, New Delhi.
Greene, W.H. (2002). Econometric Analysis. Fifth edition, Prentice Hall, New York, USA, 1057P.
Hanchinal, S.N., Sundaraswamy B., & Ansari, M.R. (2010). Attitude and preferences of Extension personnel towards privatization of Extension Services. [On line], retrieved from: www:url: http:// www. Manage. Gon. In/ pvtext/htm.
Hercus, J.M. (1991). The Commercialization of Government Agricultural Extension Services in New Zealand. In W.M. Rivera & D.J. Gustafson (Eds), Agricultural Extension: World Wide Institutional Evolution and Forces for Change. Amsterdam: Elsevier.
Jiggins, J., Samanta, R.K., & Olawoye, J.E. (2004). Improving women farmers' access to extension services. In B.E. Swanson, RP. Bentz & A.J. Sofranko (Eds.), Improving Agricultural Extension: A Refrence Manual. Rome: FAO.
Legouis, M. (1991). Alternative financing of agricultural extension: Recent trends and implications for the future. In: W .M. Rivera and D.J. Costafson (Eds.), Agricultural Extension: Worldwide institutional evolution and forces for change. 21(5): 60-75.
Palema, S.A.W., Wyne, H.J., poleger, H.W., & Leonard, D.K. 2003. Path analysis of subsistence farmer’s use of veterinary services in Zimbabwe. Journal of preventive veterinary medicine, 61 (4): 339-358.
Pickering, D.C. (1986). The Dimensions of Rural Extension. In G.E.Jones (Ed). Investing in Rural Extension: Strategies and Goals. New York: Elsevier.
Revera, W.M. (1997). Agricultural Extension in the Next Decade. European Journal; of Agricultural Education and Extension, 4(1): 29-30.
Saravanan, R. (2001). Privatization of agricultural extension. Private Extension in India: Myths, Realities, Apprehensions and Approaches, Shekara, PC (ed.), 60-71.
Saravanan, R., & Gowda, N.S. (1999). Development of Scale to Measure Attitude towards Privatization of Agricultural Extension Service. Tropical Agricultural Research, 11: 190-198
Schwartz, L. (1994). The role of the private sector in agricultural extension: Economic analysis and case studies. New York: Cornel University, Department of Agricultural Economics. Paper No. 48
Sulaiman, R.V., & Sadamate, V.V. (2000). Privatizing from extension in India. Policy Paper. ND.10, National center for Agricultural Economies andpolicy research, New Delhi, India.
Swanson, B. E. (1990). Report of the Global Consultation on Agricultural Extension. (Ed.). FAO. Rome.
Zijp, W. (1994). Improving the transfer and use of agricultural information: A guide to information technology. Washington, DC: The World Bank, Discussion Paper. Retrieved from http://www.library.worldbank.org/doi/pd f/10.1596/0-8213-2868-9.
_||_