مبانی مشروعیت شرط عدم طلاق در عقد نکاح
محورهای موضوعی : حقوق خصوصیامین نجفیان 1 * , فرج الله هدایت نیا 2
1 - مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی قم، قم، ایران
2 - پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی قم
کلید واژه:
چکیده مقاله :
براساس آیات و روایات، حق طلاق در اختیار مرد می باشد. سوء استفاده برخی از مردان از این حق، منجر به تزاید آمار طلاق، شده است. برای جلوگیری از سوء استفاده از حق طلاق، می توان به صورت قراردادی حق طلاق مرد را در ذیل عقد نکاح، محدود نمود. تحدید قراردادی حق طلاق زوج، به صورت شرط نتیجه و شرط فعل، ممکن است. تحدید حق طلاق به صورت شرط نتیجه به علت مخالفت با شریعت، غیرمشروع است لیکن می توان حق طلاق را بصورت شرط فعل محدود نمود. به این معنا که زوج متعهد گردد جز در موارد خاص از قبیل نافرمانی و یا ناتوانی از مسائل خاص زناشویی، همسر خویش را طلاق ندهد. تحدید قراردادی حق طلاق-نه به صورت مطلق- دارای مشروعیت و مطابق با مقصد شارع از جعل نکاح که همانا استحکام بنیان خانواده است، می باشد.
According to Quranic verses and traditions, men retain the right to divorce their wives. Abusing this right by men has increased the number of broken up couples. To refrain men from abusing this right, one can limit this right by convening conditions under marriage contract. Contractual limitation of husband’s divorce right is possible through making it conditional to a specific outcome or a specific action however the first one is in sharp contrast with divine law while later is a viable option, in a way that husband undertakes to not to use his divorce right save those cases in which wife has disobedience or disable in some aspects of conjugal life. This is not only legitimate in the view of divine law but also strengthens the foundations of the families.