مقایسۀ توهین به مقدساتِ حدی و تعزیری در حقوق کیفری ایران
محورهای موضوعی : حقوق خصوصی
عباس محمدخانی
1
*
,
مجید صادق نژاد نائینی
2
1 - استادیار حقوق دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.
2 - استادیار حقوق دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
کلید واژه: اعدام, توهین, سب, مقدسات اسلام, ساب النبی,
چکیده مقاله :
توهین به مقدسات در حقوق کیفری ایران مشمول دو گونه مجازات حدی و یا تعزیری است، بدین شرح که اگر مرتکب؛ پیامبران، ائمه، یا حضرت فاطمه(ع) را دشنام دهد و یا قذف کند، جرم سب النبی (مادۀ 262 قانون مجازات اسلامی) محقق می شود و هنگامی که مرتکب به پیامبر، ائمه و یا حضرت فاطمه توهین کند بدون آنکه توهین به حد دشنام یا قذف برسد و نیز توهین به دیگر مقدسات اسلامی، توهین به مقدسات تعزیری موضوع مادۀ 513 قانون تعزیرات 1375خواهد بود. در این نوشتار با روش تحلیلی- تفسیری به بررسی ارکان تشکیل دهندۀ توهین به مقدسات حدی و تعزیری از منظر فقهی و حقوقی می پردازیم. نتایج تحقیق حاکی از این است که عامل تفکیک توهین به مقدسات حدی و تعزیری از یکدیگر، هم به اعتبار نوع توهین و هم اشخاصی است که به آنها توهین می گردد؛ لذا، اگر توهین به پیامبران، ائمه و حضرت فاطمه(ع) مشمول دشنام و یا قذف شود، جرم حدیِ توهین به مقدسات (سب النبی) محقق خواهد شد، در غیر این صورت بزه، توهین به مقدسات تعزیری به شمار می آید.
There are two kinds of blasphermy in Iranian penal law which can be included the Hadd and Tazir. When the offender insult or relates the illegal intercourse to Holy Prophet, Imams and Saint Zahra, it will be the Hadd blasphermy (Article 262 of Islamic Penal Act), While insulting them which would not be Qazf or swearing or insulting other sacred will be Tazir blasphermy which is declared in 513 Tazirat Act. In this research with analytical- interpretative method, we will evaluate the elements of Hadd and Tazir blasphermy. Since the origion of this subject is rooted in Feghh, we will analyse the Feghh and Fatwas resources. The findings show that the differences between Hadd and Tazir blasphermy are related to the kinds of insult and subject of it. Hence, insulting Holy Prophet, Imams and Saint Zahra which consist of Qazf or swearing will be Hadd blasphermy, but insulting other sacred will be Tazir blasphermy.
الف. فارسی
آقائینیا، حسین. (1392). جرایم علیه اشخاص (شخصیت معنوی). تهران: انتشارات میزان.
صافی گلپایگانی، لطف الله. (1419ق). جامع الاحکام(2). قم: موسسه انتشارات حضرت معصومه (س).
الهی منش، محمدرضا.؛ و مرادی، محسن.(1396). جرایم علیه شخصیت معنوی اشخاص. تهران: انتشارات مجد.
احمدزاده، ابوالفضل.(1394). توهین به مقدسات مذهبی (مطالعۀ تطبیقی در فقه اسلامی، حقوق داخلی و بین الملل). تهران: انتشارات مجد.
پاد، ابراهیم. (1348). حقوق کیفری اختصاصی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
پیمانی، ضیاءالدین. (1382). جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی، چ ششم. تهران: نشر میزان.
چوپانی مرسی، حبیب الله.؛ و ایزدیفرد، علی اکبر. (۱۳۹۶). بررسی فقهی امکان توسعه رکن مادی جرم قذف به افعال غیرکلامی. فصلنامۀ پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، ۱۳(۴۷): .
حاجی ده آبادی، احمد.؛ و نوری، عباس. (۱۳۹۳). بازپژوهی مجازات ساب الامام. مجلۀ حقوق اسلامی، ۱۱(۴): .
حاجی ده آبادی، محمدعلی.؛ و نیک نسب، عباسعلی. (۱۳۹۷). نظریۀ توافقی شدن کیفر حدی، مبانی فقهی و چالشهای اجرایی. فصلنامۀ پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، ۴(۵۲): .
حجتی، مهدی. (1384). قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی. تهران: انتشارات میثاق عدالت.
حسینی، فاطمه سادات.؛ قیوم زاده، محمود.؛ و رهبرپور، محمدرضا. (۱۳۹۴). بررسی فقهی و حقوقی جبران ضرر معنوی در قذف. فصلنامۀ پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، ۱۱(۴۱): .
رضوانی، صادق. (1389). بررسی تحلیلی و تطبیقی جرایم قذف، افترا و توهین. ----------:انتشارات فرهنگ سبز.
رهامی، محسن.؛ و پرویزی، سیروس. (۱۳۹۲). اهانت به مقدسات دینی در حقوق ایران و انگلستان. مجلۀ حقوقی دادگستری، (۸۱): .
ب. عربی
ابن البراج، عبدالعزیز. (1410). المهذب، سلسله الینابیع الفقهیه (الحدود). گردآورنده: علیاصغر مروارید، بیروت: مؤسسه فقه الشیعه.
ابن منظور، محمد بن مکرم بن علی. (1414). لسان العرب، چاپ سوم. بیروت: الناشر دار صادر.
ابنادریس حلی، محمد. (1410). السرائر، سلسله الینابیع الفقهیه (الحدود). گردآورنده: علی اصغر مروارید، بیروت: مؤسسه فقه الشیعه.
بجنوردى، سیدحسن بن آقابزرگ موسوى. (1419). القواعدالفقهیة ، 7 جلدی. قم: نشرالهادی.
5- تبریزى، جواد بن على، )، أسس الحدود و التعزیرات، یک جلد، دفتر مؤلف، قم - ایران، چاپ اول.
6- جوهری، اسماعیل بن حماد، (1404)، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، انتشارات دارالعلم للملایین، بیروت، چاپ سوم.
7- حلبی، ابو الصلاح، (1403)، الکافی فیالفقه، اصفهان، مکتبه امیرالمومنین(ع).
8- راغب اصفهانی، ابوالقاسم الحسین بن محمد، (1412) المفردات فی غریب القرآن، انتشارات دارالقلم، بیروت، چاپ اول.
9- سبزواری، سید عبدالاعلی، (1388)، مهذب الاحکام فی بیان الحلال و الحرام، انتشارات دارالتفسیر، جلد اول.
10- شهید ثانی، زینالدین جبعی عاملی، (1374)، مسالک الافهام فی شرح شرایع الاسلام، ترجمه: دکتر ابوالحسن محمدی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
11- شهید ثانی، زینالدین جبعی عاملی، (1386)، الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
12- حرّ عاملى، محمدبن حسن، (1409)، وسائل الشیعة، 30 جلد، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، قم - ایران، چاپ اول.
13- علامه حلی، حسن بن یوسف، (1410)، قواعد الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام، سلسله ینابیع الفقهیه (الحدود)، گردآورنده: علی اصغر مروارید، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه.
14- علم الهدی، سید مرتضی، (1415)، الانتصار، قم، موسسه نشر اسلامی وابسته به جامعه مدرسین.
15- گلپایگانی، سید محمدرضا، (1414)، درالمنضود، ج دوم، قم، دار القرآن الکریم.
16- لنکرانى، محمد فاضل موحدى، (1421)، تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیله، مرکز فقهى ائمه اطهار علیهم السلام، قم - ایران، چاپ اول.
17- مغنیه، محمدجواد، (1421)، فقه الامام جعفر الصادق (ع)، ج 6-5، الطبعه الثانیه، مؤسسه انصاریان.
18- مقدس اردبیلى، احمد بن محمد، (1403)، مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان، 14 جلد، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم - ایران، چاپ اول، جلد سیزدهم.
19- الموسوی الخمینی، روحالله، (1382)، تحریر الوسیله،ج دوم، قم، دفتر تبلیغات وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
20- الموسوی الخویی، سید ابولقاسم، (1422)، مبانی تکلمه المنهاج، جلد دوم، قم، مؤسسه احیاء آثار الامام خویی.
21- نجفى صاحب الجواهر، محمد حسن، (1404)، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، 43 جلد، دار إحیاء التراث العربی، بیروت - لبنان، هفتم، جلد 41.
22- الهذلی، یحیی بن سعید، (1410)، جامع للشرایع، سلسله ینابیع الفقهیه (الحدود)، گردآورنده: علیاصغر مروارید، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه.
_||_