بررسی مشروعیت شرط عدم تمکین در عقد نکاح
محورهای موضوعی : حقوق خصوصیبهنام قنبرپور 1 , سید ابوالقاسم نقیبی 2
1 - واحد قائم شهر
2 - شهید مطهری تهران
کلید واژه: تمکین, شرط عدم تمکین, شرط ضمن عقد نکاح, مقتضای ذات نکاح,
چکیده مقاله :
درج هر شرط جایزی در ضمن عقد نکاح، بلامانع است. فقیهان در این باره که آیا زوجه می‌تواند در ضمن عقد نکاح، عدم تمکین را شرط کند یا خیر؟ پاسخ متفاوتی ابراز نموده‌اند. دسته‌ای از فقهاء، چنین شرطی را جایز می‌دانند و برخی دیگر، هر گونه شرط خلاف تمکین را نامشروع تلقی می‌کنند. منشأ این اختلاف آراء، از برداشت های متعدّد از مقتضای ذات عقد نکاح و وابستگی آن به تمکین، ناشی است. به نظر می‌رسد تمکین، مقتضای ذات عقد نکاح نیست، بلکه مقتضای اطلاق عقد است؛ اما از آنجایی که عقد نکاح از عقود خاص و عبادی است و با دین و اخلاق، پیوند عمیق دارد، شرط عدم تمکین، اثر ظاهری و مطلوب عقد نکاح را نفی می‌کند و با مفهوم عرفی نکاح مغایرت دارد. این مقاله با نقد دو دیدگاه مذکور، با عنایت به مقتضیات زمان، تعدیل در تمکین را نمایان می‌سازد. نوشتار حاضر در پژوهشی کتابخانه‌ای که به روش توصیفی مستند می‌باشد، ضمن تبیین مقتضای ذات عقد نکاح به صحت یا عدم صحت چنین شرطی از منظر فقه امامیه می‌پردازد.
Irregular control of population growth sometimes leads the country to a serious challenge. This problem has been obvious in our current society since recent decades so that Supreme Leader considers it as a kind of threat in his speech. Is childbearing a nature pertinence of matrimony or something following that? The main question in this study organizes the article. The author in this bibliotheca article which is written by analytical-descriptive method believes that childbearing is beyond the nature pertinence of matrimony or something following that hence, one of the solutions for this challenge is that parents converse childbearing and the number of children after matrimony to a legal obligation by an espousal addition condition. In order to gain this purpose, simplifying marriage and promoting religious training and obtaining life facilities are inevitable.