درباره سیاست در اسلام: مطالعه‌ای غیر دولت-بنیاد
محورهای موضوعی : تحولات سیاسی در ایران
حمید ملک زاده
1
(دکترای علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
مریم شمسایی
2
(دانشیار گروه معارف اسلامی و مرکز تحقیقات قرآن، حدیث و طب دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران)
کلید واژه: حکومت اسلامی, دولت, امرسیاسی, نماز, شیوه زیست مسلمانانه,
چکیده مقاله :
در این مقاله تلاش خواهمی کرد تا در یک مطالعه پدیدارشناسانه رابطه‌ای هستی شناختی میان شیوه‌های زندگی پیشا-تأملی یک مردم و سیاست برقرار کنیم که بتواند فهمی از هستی‌شناسی سیاسی در پیوند با مفهوم بنیادین شیوه‌های زندگی را ممکن کند. در این چارچوب تلاش خواهیم نمود تا نشان بدهیم چطور این نه دولت اسلامی، چه حاکم آن پیامبر اکرم(ص) یا امام معصوم(ع) باشد و چه فقیه شیعی یا خلیفه سنی، بلکه نفس مسلمان بوده در مقام یک شیوه زیست یا شکلی از خو کردن با جهان است که از دین مبین اسلام یک هستی سیاسی می‌سازد.ما بحث درباره شیوه‌های خو گرفتن در جهان و نظام خاص کنترل بدنی را که هویّت‎های سیاسی گوناگونی را می‌سازند با مطالعه درباره نماز و هم‌پیوندهای منطقی آن موردمطالعه قرار خواهیم داد. بنا داریم در نهایت نشان بدهیم که چطور نماز، مخصوصاً در مقام یک فریضه جمعی، شکلی از هویت‌یابی یا تمایزیابی سیاسی است. تلاش خواهیم کرد تا به مطالعه درباره نسبت مفهوم دوستی، در معنای ارسطویی آن و سیاست در پیوند با نماز بپردازیم. همین‌طور نشان خواهیم داد که چطور نماز،مانند دیگر فرایظ دینی، در مقام مناسباتی جمعی می‌تواند مبنای دموکراتیک شکل گیری هویّت سیاسی،یا چنان‌که در رادیکال دموکراسی شانتال موف می بینیم، مجموعه دوستان باشد. ما تلاش خواهیم کرد تا مفهوم نماز را به بن مایه تئوریکی برای صورت‌بندی مفهوم شیوه زیست مسلمانانه در یک قرائت سیاسی از اسلام تبدیل کنیم.
In this paper, we will attempt to establish, in a phenomenological study, an ontological relationship between the pre-contemplative lifestyles of a people and politics that make it possible to understand the concept of political ontology in conjunction with the fundamental concept of lifestyle. In this framework, we will try to show how this neither the Islamic state, whether it is the prophet of the Prophet or the Imam of the innocent, or whether the Shi'a or Sunni cleric, but the Muslim soul, was in the way of life or form of It is a question of joining the world that represents the religion of Islam as a political entity. We will discuss the ways of joining the world and the specific system of physical control that make different political identities by studying prayer and its logical interactions. We will finally show how prayer, especially as a collective sanction, is a form of identity or political distinction. We will try to study the relationship between the concept of friendship, its Aristotelian meaning, and prayer-related politics. We will also show how prayer, like other religious practices, can be in the form of collective relations as a democratic basis for forming political identity, or as we see in the radical Democracy of Chantal Moff. We will try to turn the concept of prayer into the theoretical foundation for formulating the concept of a socially Muslim way in a political recitation of Islam.
_||_