نقش علمای شیعه در توسعه مدارس سلطانیة عصر اولجایتو(703 – 716 ه.ق)

محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی

حسین آریان ¹ , مهدی افضلی ²

1 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی و هنر، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
2 - lمرکز تحقیقات زنجان شناسی، دانشگاه آزاد واحد زنجان، زنجان، ایران

تاریخ دریافت : 1402/06/22 تاریخ پذیرش : 1402/10/03 تاریخ انتشار : 1402/09/01

کلید واژه: ایلخانان, علامه حلی, سلطانیه, اولجایتو, مدرسه سیاره,

چکیده مقاله :

در اوج شکوفایی فرهنگ و هنر در عصر ایلخانان، یکی از نهادهایی که سهمی بسزا در این تحولات فرهنگی و هنری داشت مدارس جدیدالتأسیس این دوره بودند. ازجمله مهم‌ترین مدارس این دوره، مدارس سلطانیه می‌باشند که در دوره انتخاب این شهر به عنوان پایتخت ایران تأسیس و با همت علمای شیعه که به دعوت سلطان مغول به این شهر آمده بودند رونق گرفت و تا مدت‌ها به فعالیت خود ادامه دادند. این علما در مدت حضور خود در این مدارس، اقدام به تربیت شاگردان متعدد و تألیف آثار ارزشمندی نمودند. یکی از این مدارسمدرسه سیاره می‌باشد که علامه حلی ریاست آن را برعهده داشت و نمونه منحصربه‌فردی از اینگونه مدارس به شمار می‌رود و سهم بسزایی در توسعه معارف دینی در ابتدای سده‌ هشتم داشته است. در این پژوهش سعی شده است تا ضمن بررسی تاریخچه این مدارس، مدرسان و آثار تألیف شده توسط عالمان شیعه در آن‌ها مورد شناسایی و یادآوری قرار گیرد.

چکیده انگلیسی:

At the height of the flourishing of culture and art in the age of Ilkhans, one of the institutions that had a great contribution to these cultural and artistic developments were the new schools established in this period.Among the most important schools of this period are the schools of Soltaniyeh, which were established during the election of this city as the capital of Iran and flourished with the efforts of Shia scholars who came to this city at the invitation of the Mughal Sultan and continued their activities for a long time. During their presence in these schools, these scholars trained many students and authored valuable works. One of these schools is the "Seyareh School"(mobile School), which was headed by “al-Allama al-Hilli”, and it is considered a unique example of such schools and has made a significant contribution to the development of religious education at the beginning of the 14th century. In this research, while examining the history of these schools, teachers and works written by Shia scholars have been identified and remembered in them