همگرایی شاخص قیمت در استان‌های ایران
محورهای موضوعی : اقتصاد کار و جمعیتکیومرث شهبازی 1 , فیروز فلاحی 2 , امیر غلامی 3
1 - استدیار دانشگاه ارومیه
2 - استادیار دانشگاه تبریز
3 - کارشناس ارشد اقتصاد
کلید واژه: همگرایی, شاخص قیمت مصرف‌کننده, برابری قدرت خرید, قانون قیمت واحد,
چکیده مقاله :
کم‌تر بودن موانع تجاری و غیرتجاری در بین مناطق یک کشور، امکان برقراری نظریه برابری قدرت خرید و قانون قیمت واحد را در داخل یک کشور مطرح می‌کند. البته، به دلیل شرایط جغرافیایی، اقتصادی و... ممکن است قیمت‌ها تحت تاثیر شوک‌های محلی نیز قرار گیرند. لذا پرسش این است که آیا شاخص‌های قیمت در استان‌های کشور همگرا می‌باشند؟ در صورت وجود شوک‌های محلی، شاخص‌های قیمت استان‌ها با چه سرعتی به سمت روند مشترک تعدیل خواهند شد؟ این مقاله با به کارگیری آزمون‌های ریشه واحد پانلی و با استفاده از داده‌های ماهانه‌ی استان‌های کشور طی دوره زمانی 89-1381 به بررسی همگرایی شاخص قیمت مصرف‌کننده در ایران می‌پردازد. نتایج نشان می‌دهد که همگرایی شاخص‌های قیمت در استان‌های کشور به انتخاب استان پایه بستگی دارد و با پیدایش انحراف از قانون قیمت واحد در اثر یک شوک محلی، نیمه عمر همگرایی در حدود 5/1 سال خواهد بود.
Lower level of trade and non-trade barriers between different regions of a country raises the possibility of purchasing power parity theory and the law of one price within an intra-national context. Of course, it is possible due to economic and geographical conditions, the prices also be affected by local shocks. Therefore, it leads to the question "whether there is price convergence between different provinces and if any local shocks, what will be the half-life of convergence of provincial price indices? In this paper, we examine the convergence of the consumer price index across Iran provinces using panel unit root test and monthly data during 2002-2011. The results indicate that the convergence of provinces price indices depends on the choice of the numéraire province and by deviations from the law of one price based on a local shock, the convergence of half-life would be about 1.5 years.
منابع
- اپلیارد، دنیس و آلفرد فیلد (1386). مالیه بینالملل. ترجمه محمدعلی مانی. نشر نی، تهران.
- Bai, J., & Ng, S. (2002). Determining the number of factors in approximate factor models. Econometrica, 70(1): 191–221.
- Carbaugh R. J. (2009). International economics. 12th edition, South-Western Cengage Learning.
- Cecchetti, SG., & Mark, NC., & Sonora, RJ. (2002). Price index convergence among United States cities. International Economic Review, 43(4): 1081–1099.
- Chmelarova, V., & Nath, H.K. (2010). Relative price convergence among US cities: Does choice of numeraire city matter? Journal of Macroeconomics, 32(1): 405–414.
- Dayanandan, A., & Ralhan, M. (2005). Price index convergence among provinces and cities across Canada: 1978–2001. University of Victoria, Econometrics Working paper ewp2504.
- Dos, S., & Bhattacharya, K. (2008). Price convergence across regions in India. Empirical Economics, 34(2): 299– 313.
- Fan, C.S., & Wei, X. (2006). Price index convergence in china. The Review of Economics and Statistics, 88(4): 682 – 697.
- Morshed, A., & Ahn, S., & Lee, M. (2005). Price convergence among Indian cities: A cointegration approach. Working Paper, Southern Illinois University Carbondale.
- Pesaran, M.H. (2007). A simple panel unit root test in the presence of cross section dependence. Journal of Applied Econometrics, 22(2): 265–312.
- Thompson, H. (2006). International economics: Global markets and competition, 2nd edition, world scientific publishing co. Pte. Ltd.
- Yazgan, E., & Yilmazkuday, H. (2011). Price-level convergence: New evidence from U.S. cities. Economic Letters, 110(2): 76-78.
- Wimanda, R.E. (2009). Price variability and price convergence: Evidence from Indonesia. Journal of Asian Economics, 20(4): 427–442.