تحلیل عوامل مؤثر بر عدم موفقیت سیاستهای زمین و مسکن در منطقه 22 تهران
محورهای موضوعی :
آمایش محیط
علی گودرزی
1
,
آمنه حق زاد
2
,
مهرداد رمضانی پور
3
,
کیا بزرگمهر
4
1 - (دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
2 - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
3 - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
4 - (استادیار گروه جغرافیا، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران)
تاریخ دریافت : 1398/12/09
تاریخ پذیرش : 1399/02/18
تاریخ انتشار : 1401/09/01
کلید واژه:
سیاست,
شهرداری,
زمین شهری,
مسکن,
منطقه 22 تهران,
چکیده مقاله :
منطقه 22 تهران در سالیان اخیر همواره با چالش سیاستی زمین و مسکن روبرو بوده است و به‌خصوص با افزایش جمعیت و گسترش بلندسازی ها و برج های مسکونی و پیامدهای آن، توجه به عوامل مؤثر در عدم موفقیت این سیاست ها همواره مورد توجه بوده است که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان و مدیران شهرداری منطقه 22 تهران بود. بدین منظور از روش نمونه گیری غیرتصادفی ساده و در دسترس استفاده شد که 38 نفر در این مطالعه مشارکت داشتند. به منظور اولویت بندی گویه ها و شاخص های مورد مطالعه، از میانگین رتبه ای طیف لیکرت استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان عوارض جهت صدور پروانه ساختمانی با میانگین 84/3 مهم ترین سیاست مداخله دولت در مدیریت شهرسازی بود. همچنین، بر اساس نظرات پاسخگویان، آشفتگی تصمیم گیری و عدم وجود رویه مشخص به دنبال تغییر و تحولات سیاست های زمین شهری و مسکن و نوسانات اخیر در قیمت زمین و مسکن با میانگین 21/4 مهم ترین عامل مؤثر بر عدم موفقیت و کارآیی سیاست های زمین و مسکن در منطقه 22 تهران بود.
چکیده انگلیسی:
District 22 of Tehran has always faced the challenge of land and housing policy in recent years, especially with the increase in population and the expansion of residential towers and its consequences. Attention to the factors contributing to the failure of these policies has always been considered important. This study was descriptive-analytical and the statistical population included municipality experts and managers in district 22 of Tehran. For this purpose, non-random sampling methods were used and 38 individuals participated in this study. To prioritize the items and indices, the Likert scale was used. Data were analyzed using the SPSS software. The results showed that the rate of complications for issuing a building permit, with a mean of 3.84 was the most important policy of government intervention in urban management. Also, according to the respondents, confusion about the decision and the lack of specific procedures following changes in urban land and housing policies as well as the recent fluctuations in land and housing prices, with a mean score of 4.21 were the most important factors influencing the non-efficiency of land and housing policies in district 22.
منابع و مأخذ:
اسمعیلپور، ن.، زارعرودبزانی، م.، نصریان، ز. 1396. بررسی و تحلیل سیاستهای مسکن شهری در کشورهای شرق و جنوب‌شرق آسیا. مهندسی ساختمان و علوم مسکن، 11(21): 19-33.
امیری، ع.ر. 1386. نقش مدیریت زمین در توسعه شهرهای کوچک مطالعه موردی: شهر اردکان فارس. پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته شهرسازی، دانشگاه شیراز. 162 صفحه.
امیری، م.، مجتبیزاده، ح.، زیاری، ی.، نوریکرمانی، ع. 1397. الگوی تصمیمگیری سیاستهای زمین شهری در توسعه فیزیکی شهر ساری. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 19(54): 143-125.
برادران، م.، غفاری، غ.، ربیعی، ع.، زاهدی مازندرانی، م.ج. 1398. دولت و سیاستگذاری مسکن در ایران بعد از انقلاب اسلامی، برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 10(38): 179-218.
جوادی، ا. 1378. بررسی تجربههای برنامهریزی مسکن در ایران با هدفی دوگانه. نشریه دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه تبریز، 5 (7): 70-42.
خاتمی، س.، مولایی، ا. 1391. بررسی رویکردهای مختلف در کاربری پایدار زمین شهری. دومین کنفرانس برنامهریزی و مدیریت محیط‌زیست، دانشگاه تهران، 26 اردیبهشت. 10 صفحه.
خزایی،م.، رضویان، م. 1398. بافت فرسوده؛ فرصت یا تهدید مدیریت شهری (نمونه موردی: بافت فرسوده شهر نهاوند). فصلنامه آمایش محیط، 12 (46): 101-126.
خوبآیند، س. 1383. بررسی نقش سیاستهای زمین شهری در توسعه شهرهای ایران. نشریه هنر و معماری مسکن و محیط روستا، 107: 22-37.
دهمرده، ف. 1393. تحلیل طرح تفصیلی شهر زهک و تطبیق با وضعیت موجود کاربری زمین شهری. پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه زابل. 171 صفحه.
رحیمی، 1. 1399. سیاستهای زمین شهری و تأثیر آن بر توسعه شهر تبریز، فصلنامه آمایش محیط، 13(48): 130-109.
رحیمی، ف. 1394. ارزیابی نقش سیاستهای زمین و مسکن در تحولات الگوی سکونت و رشد افقی و عمودی شهر سبزوار. پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه حکیم سبزواری. 219 صفحه.
ریاضی، س.ا. 1385. نقش دولت در سازمانیابی فضایی شهر (مطالعه موردی: منطقه 22 تهران). رساله دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی. 216 صفحه.
سجادی، س. 1397. ارزیابی و تحلیل نقش سیاستهای دولت در پراکنش شهری، نمونه موردی: شهر تبریز. پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا (بهسازی و نوسازی شهری)، پردیس دانشگاه تبریز، دانشگاه تبریز، 89 صفحه.
شاهرخیفر، ز. 1395. تحلیل تطبیقی سیاستهای اجرایی بخش مسکن در برنامههای توسعه بعد از انقلاب اسلامی (شهر کرمانشاه). پایاننامه کارشناسی ارشد در رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس. 230 صفحه.
شمسپویا، م.ک.، توکلینیا، ج.، صرافی، م.، فنی، ز. 1396. تحلیلی بر برنامههای توسعه و سیاستهای زمینشهری با تأکید بر رویکرد حکمروایی خوب زمین؛ موردپژوهی: کلانشهر تهران. فصلنامه اطلاعات جغرافیایی، 26(104): 76-57.
عسگری،ن.، زمانزاده، س.، چاووشی،ک. 1393. روش‌های تأمین مالی نوسازی مسکن در بافت‌های فرسوده شهری (مطالعه موردی: شهر تهران). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، ۳ (۹) :103-87.
قنبری، ا.، ظاهری، ا. 1389. ارزیابی سیاستهای کلان مسکن در برنامههای. مسکن و محیط روستا، ۲۹ (۱۳۲) :90-77.
لالهپور، م. 1398. تحلیلی بر سیاستها و قوانین زمین شهری با تأکید بر رویکرد مقابله با سوداگری در بازار زمین شهری؛ مورد پژوهی: کلانشهر تهران. فصلنامه آمایش محیط، 12(47): 183-206.
مشکینی، ا.، شاهرخیفر، ز.، طهماسبیمقدم، ح. 1397. تحلیلی بر برنامهریزی راهبردی فضایی سیاستهای مسکن با استفاده از مدل متا-سوات (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه). مطالعات شهری، 29: 59-70.
مشکینی، ا.، نورمحمدی، م.، رکنالدینافتخاری، ع.، صرافی، م. 1394. الگوی سیاستگذاری مداخله دولت در مدیریت زمین شهری ایران (مطالعه موردی: شهر تهران). برنامهریزی و آمایش فضا، 19(1): 210-181.
مشکینی، ا.، سجادی، ژ.، تفکری، ا. 1390. تأثیر سیاستهای واگذاری زمین و مسکن دولتی در گسترش کالبدی شهرهای ایران (نمونه موردی: شهر کرمانشاه). جغرافیا و توسعه، 23: 47-67.
مومنی، ف.، امینی میلانی، م. 1390. توانمندی و توسعه پایدار در برنامه سوم و چهارم توسعه ایران با رویکرد آمار. فصلنامه رفاه اجتماعی، 11(42): 65-37.
نورمحمدی، م. 1392. الگوی سیاستگذاری مداخله مناسب دولت در مدیریت زمین شهری (مطالعه موردی: شهر تهران). رساله دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس. 298 صفحه.
وحیدیبرجی، گ.، نوریان، ف.، مهدیعزیزی، م. 1396. شناسایی علل عدم تحقق کاربری‌های پیشنهادی در طرحهای توسعه شهری ایران با استفاده از نظریه زمینهای. نشریه هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 22 (1): 14-5.
Chen،S.، Han، W.B. 2005. Study on strategic point of land consolidation and reclamation in China. China Land Science، 19 (1): 30–33.
Dadashpoor،، Somayeh، A. 2019. Land tenure-related conflicts in peri-urban areas: A review. Land Use Policy، 85: 218-229.
Kivell، 1993. Land and the city: patterns and processes of urban change. Routledge. London. UK
Morsi، 2003. The Role of the State in Managing Urban Land Supply and Prices in Egypt. habitat International، 27(3): 429-458.
Mwathunga،، Donaldson، R. 2018. Urban land contestations، challenges and planning strategies in Malawi’s main urban centers. Land use policy،77: 1-8.
Qian،، Peng، Y.، Luo، C.، Wu، C.، Du، Q. 2016. Urban land expansion and sustainable land use policy in Shenzhen: A case study of China’s rapid urbanization. Sustainability،8(1): 16.
Wang، ، Lin، Y.، Glendinning، A.، Xu، Y. 2018. Land-use changes and land policies evolution in China’s urbanization processes. Land Use Policy، 75: 375-387.
Wu،، Guo، Q.، Hewings، G.J. 2019. Land regulating economy as a policy instrument in urban China. Cities، 94: 225-234
Xu،، Zheng، X.، Zheng، M. 2019. Do urban planning policies meet sustainable urbanization goals? A scenario-based study in Beijing، China. Science of The Total Environment، 670: 498-507.
_||_
