مسئولیت فقهی حقوقی بازارسال کنندگان مطالب گمراهی در فضای مجازی
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات حقوقی فضای مجازی
مجید صفری
1
(دانشجوی دکترای تخصصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
سید محمد صادق موسوی
2
(عضو هیات علمی مدرسه عالی شهید مطهری، تهران، ایران.)
سید ابوالقاسم نقیبی
3
(عضو هیات علمی مدرسه عالی شهید مطهری، تهران، ایران.)
کلید واژه: فضای مجازی, مسئولیت, ضلال, بازارسال, مطالب گمراهی,
چکیده مقاله :
توسعه و گسترش شبکه های اجتماعی رها یکی از مهم ترین دغدغه خانواده ها و اهالی علم و معرفت شده است نگارنده با تعمیم موضوع و حکم مساله کتب ضاله به فضای مجازی مسئولیت بازارسال کننده را مورد تقویت و تائید قرار می دهد .جمع آوری مقاله به روش کتابخانه ای است و روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی می باشد.تعمیم مساله کتی ضلال به رسانه ها و فضای مجازی از کفایت لازم برخوردار است، بنایراین محقق مسئولیت بازارسال کننده ضلال را همانند ناشر اصلی می داند البته بستگی به کمیت و کیفیت محتوای بازارسال شده، سوء نیت و عناصرقانونی، مادی و معنوی آن نیزدارد. بنابراین کلیه مسئولیت های ناشر اصلی به بازارسال کننده یا بازنشر دهنده نیزسرایت می کند. مسئولیت ناشر اولیه و بازارسال کنندگان بستگی به تعداد گروههای ارسالی نیز دارد که موظف به جبران ضرر مادی و معنوی حاصل شده هستند. به دلیل غیر عملی بودن جبران ضرر به کلیه افرادی که از رسانه ضاله ضرر دیده اند و حق الناس آنها به متولیان آن رسانه برمی گردد با فرض مجهول المالک بودن آن می توان با حکم ثانوی در خدمات عمومی فرهنگی بصیرت زا و ... استفاده نمود.
Development and expansion of uncontrolled social networks has become one of the most important concerns of families and academia as well as the religious leaders. Expanding the subject and considering the misleading books and the orders concerning the same and their distribution in the cyberspace, studies the liability of the resenders of the concerned content. The paper employs library method in collecting the needed data and is descriptive-analytical. Distribution of the misleading books in the media and cyberspace is punishable by itself and, therefore, the liability of the re-senders of such content are considered to be same as the main author and depends on the quantity and quality of the sent and distributed content and the intent and legal elements as well as actus reus and mens rea of the same. Therefore, all the liabilities of the original producer of the content are applied to the re-sender as well. The liability of the original producer and sender and the re-senders depend on the number of the groups and these people are responsible towards the damages incurred. Noting that not all the damages by misleading media could be compensated for, and that the Haqq al-Nas (what is due to men in contradistinction to what is due God) are to be compensated for with the owners of the media, supposing that the owners are not known, secondary verdicts including general cultural obligations and religious enlightenment activities could be issued
_||_