روند تاریخی تغییرات منابع مختلف نیروی کار در بهره‌وری از اراضی کشاورزی اکوسیستم‌های تولید گندم ایران (1400-1300 خورشیدی)
محورهای موضوعی : پژوهش های به زراعیشهلا لجم اورک رمه چری 1 , عبدالمجید مهدوی دامغانی 2 , هومان لیاقتی 3
1 - دکتری
2 - دانشیار
3 - استاد
کلید واژه: نیروی انسانی, مکانیزاسیون کشاورزی, نیروی دام, سطح زیر کشت گندم, نهاده‌های کشاورزی,
چکیده مقاله :
سامانه های کشاورزی سنتی و کشاورزی رایج تفاوت های عمده ای با یکدیگر دارند . از جمله این تفاوت ها می توان به تعداد و منابع مختلف نهاده های خارجی مورد استفاده برای دستیابی به تولید نهایی اشاره داشت. یکی از این نهاده ها ، موضوع نیروی کار در سامانه های کشاورزی ایران به ویژه تولیدگندم است . نیروی کار در این نظام ها از منبع از نیروی کار انسان ، نیروی کار دام و نیروی مکانیزاسیون تامین می گردد . پژوهش حاضر به منظور تشریح منابع مورد استفاده در کار فیزیکی رخ داده در بوم نظام های تولید گندم در ایران و تغییرات سطح زیر کشت آن در طی یک صد سال تدوین شده است. برای این منظور از روش سنجش میزان انرژی نهاده به میزان انرژی ستانده استفاده گردید . داده های مورد نیاز از منابع مختلفی از قیبل از مرکز آمار ایران ، مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات وزارت جهاد کشاورزی ، پایگاه آماری فائو و منابع تاریخی گردآوری شد . داده ها با استفاده از ضرایب تبدیل به صورت ژول در آمدند و در نهایت با استفاده از نرم افزار مایکروسافت اکسل 2007 و نرم‌افزار Minitab® 17.1.0 این سری های زمانی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند . نتایج پژوهش حاکی از افزایش سطح زیرکشت گندم از میانگین 1/5 میلیون هکتار در ابتدای دوره مورد مطالعه به مقدار میانگین 6/5 میلیون هکتار هستند. در طی این بازه زمانی یک صدساله میزان بازده نهایی سامانه های تولید گندم به مقدار نهاده کاری که به عنوان نهاده خارجی به سامانه وارد شده است در حدود 37 درصد کاهش یافته است . از این رو لازم است تا در طراحی منابع تامین کننده نیروی کار برای سامانه های تولیدگندم بازبینی و بازنگری صورت بگیرد .
Traditional agricultural systems and conventional agriculture have major differences from each other. Among these differences, we can refer to the number and different sources of external inputs used to achieve the final production. One of these inputs is the labor issue in Iran's agricultural systems, especially wheat production. The workforce in these systems is provided from the source of human labor, livestock labor and mechanization. The present study was compiled in order to describe the resources used in the physical work that occurred in wheat production ecosystems in Iran and the changes in its cultivated area during a hundred years. For this purpose, the method of energy return on investment was used. The required data were collected from various sources such as the Iranian Statistics Center, the Information and Communication Technology Center of the Ministry of Agriculture, the FAO statistical database, and historical sources. The data were converted into Joules using conversion coefficients and finally, these time series were analyzed using Microsoft Excel 2007 and Minitab® 17.1.0 software. The results of the research indicate an increase in the area under wheat cultivation from an average of 1.5 million hectares at the beginning of the study period to an average of 6.5 million hectares. During this one-hundred-year time period, the final yield of wheat production systems as the amount of work input that has entered the system as an external input (EFEROI) has decreased 37%. Therefore, it is necessary to review and revise the design of labor supply sources for wheat production systems.
_||_