تبیین جامعه شناختی رابطه بین اعتیاد اینترنتی و انزوای اجتماعی جوانان شهر تهران
محورهای موضوعی : خانوادهزهره شعبانی 1 , علیرضا محسنی تبریزی 2 , روزا کرم پور 3
1 - دانشگاه ازاد اسلامی تهران مرکزی
2 - استاد جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
3 - استادیار دانشگاه ازاد تهران مرکزی
کلید واژه: جوانان, شهر تهران, انزوای اجتماعی, کلید واژه‌ها : اعتیاد اینترنتی,
چکیده مقاله :
چکیده: در مقاله حاضر رابطه میان اعتیاد به اینترنت و انزوای ارزشی و اجتماعی در بین جوانان 18 تا 29 سال ساکن در شهر تهران تبیین شده است. روش تحقیق پیمایشی و حجم نمونه 384 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته با پایایی 74/0 و اعتبار محتوایی استفاده گردید. در تدوین چارچوب نظری از نظریه های گریفیتز (1998)، کیم (2000)، آفونسو (1999)، گرانووتر (2001)، سیمن (1959) و چلبی و امیرکافی (1383) استفاده شد. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر نشان داد که در مجموع شاخص های شش گانه اعتیاد اینترنتی (برجستگی، تغییر خلق، تحمل، کناره گیری، تعارض و بازگشت) به میزان 44 درصد انزوای اجتماعی جوانان را تبیین می کنند. در این میان بیشترین سهم و تأثیر را مؤلفه تغییر خلق با بتای 389/0 = β و پس از آن مؤلفه های نشانه های کناره گیری با بتای 281/0 = β داشته اند. در مقابل، دو مؤلفه تحمل با بتای 269 = β و بازگشت با بتای 211/0 = β کم اثرترین مؤلفه های اعتیاد اینترنتی در تبیین انزوای اجتماعی جوانان بودند.
Abstract: The present article explaines the relationship between internet addiction and valuable and social isolation of the 18-29 aged youth in Tehran city. The method of this research was survey analysis and the sample group (384 people) were chosen in stratified way through Cookeran formula. Researcher’s self- made questionnaire with 0.74 relaiability and the content validity was used to gather the data. The researche`s framwork was prepared by using Griffiths (1998), Kim (2000), Affonso (1999), Granovetter (2001), Seeman (1959) & Chalabi and AmirKafi (2004) theories. The obtained results of multiple- regression and path analysis revealed that all six indexes of internet addiction (prominence, mood changing, tolerance, conflict, recurrence) can specify 44 percent of Tehranian adult’s social isolation in which mood changing with = β 0/389 and resignation signs with = β 0/281 had the main effect and portion. In contrast to it, the tolerance with = β 0/269 and recurrence with = β 0/211 were the least affective predictors of adult’s social isolation.
_||_