مقایسه اثربخشی دو برنامه تمرینی مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر هایپرتروفی (TGF-β1) و قدرت عضلانی در دختران هندبالیست
محورهای موضوعی : فیزیولوژی آمادگی بدنی
زهرا احمدی نیا
1
(
گروه تربیت بدنی، موسسه طلوع مهر، دانشگاه غیر انتفاعی، قم، ایران
)
ساره حسنی
2
(
گروه تربیت بدنی، موسسه طلوع مهر، دانشگاه غیر انتفاعی، قم، ایران
)
بهرام عابدی
3
(
نویسنده مسؤول، گروه تربیت بدنی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
)
مجتبی خان سوز
4
(
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران
)
کلید واژه: قدرت عضلانی, TGF-β1, تمرین مقاومتی پلایومتریک, تمرین مقاومتی کششی, دختران هندبالیست,
چکیده مقاله :
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر TGF-β1 و قدرت عضلانی دختران هندبالیست انجام گرفت.مواد روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گردید 36 نفر از دختران هندبالیست در دامنه سنی 18 تا 30 سال بصورت تصادفی در سه گروه تمرینات پلایومتریک، کششی و کنترل قرار گرفتند. اندازه‌گیری قدرت عضلانی و خون‌گیری در دو مرحله 24 ساعت قبل از شروع مداخله‌ها و 48 ساعت پس از پایان مداخله‌ها انجام شد. گروه کنترل در فعالیت‌های هندبالی و گروه‌های تمرینی به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. داده‌ها جمع آوری شده به روش تی وابسته، کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که شش هفته تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی بر کاهش سطوح سرمی TGF-β1 و افزایش قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی تاثیر معنی‌داری دارد (05/0>P). دیگر نتایج نشان داد که بین گروه تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی در سطوح TGF-β1، قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). علاوه براین نتایج حاکی از اندازه اثر بیشتر تمرین مقاومتی پلایومتریک در مقایسه با تمرین مقاومتی کششی بر متغیرهای تحقیق بود.نتیجه گیری: طبق یافته‌های پژوهش حاضر به نظر میرسد تمرین مقاومتی پلایومتریک نسبت به تمرین مقاومتی کششی، می‌تواند در کاهش سطوح سرمی TGF-β1 و افزایش قدرت عضلانی ورزشکاران دختر مؤثرتر باشد.
Introduction: The present study was conducted with the aim of comparing the effect of resistance stretching and plyometric resistance exercises on TGF-β1 and muscle strength of female handball players.Methods: In this semi-experimental research, which was conducted with a pre-test-post-test design, 36 female handball players in the age range of 18 to 30 years were randomly assigned to three groups of plyometric, stretching and control exercises. Muscle strength measurement and blood sampling were done in two stages, 24 hours before the intervention and 48 hours after the end of the intervention. They commented. The collected data were analized by dependent t-test, covariance and Bonferroni's post hoc test.Results: The results of the study showed that six weeks of plyometric resistance training and stretching resistance training have a significant effect on reducing the serum levels of TGF-β1 and increasing the muscle strength of the upper and lower limbs (P<0.05). Other results showed that there is a significant difference between the plyometric resistance training group and the stretching resistance training group in the levels of TGF-β1, upper and lower limb muscle strength (p<0.05). In addition, the results indicated a greater effect size of plyometric resistance training compared to stretching resistance training on research variables.Conclusion: According to the findings of the present study, it seems that plyometric resistance training can be more effective in reducing TGF-β1 serum levels and increasing muscle strength in female athletes than stretching resistance training.
_||_
