بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات لری

محمد حسین کرمی ¹ , سید برزو جمالیان زاده ²

1 - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
2 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز

تاریخ دریافت : 1393/03/29 تاریخ پذیرش : 1393/06/26 تاریخ انتشار : 1393/12/28

کلید واژه:

چکیده مقاله :

واژه شروه را آواز، آهنگ و بانگ معرفی کرده اند. در کهگیلویه، شروه (داغ نامه، مرثیه و سوگ سرایی) محزون ترین آوازی است که در سوگ، با آوایی سنگین و ممتد، به وسیله زنان شروه گو و گاه مردان مرثیه سرا خوانده می شود. مفاهیم شروه ها به همراه صدا و لحن مطبوع آن، شنونده عزادار را طوری مسحور و متأثر می کند که با پدیده ی مرگ سازگاری بیشتری نشان می دهد. برای اجرای این آواز، صدایی قوی، رسا و گیرا لازم است. معمولا زنان سررود خوان، خود شروه گوهای بسیار خوبی می باشند و شروه محصول طبع ایشان است.

چکیده انگلیسی:

The word „Sharvah‟ defined as footsteps; song; music; and sound. In Kohgiluyeh district, Sharvah (mourning lyrics, Elegy, and lamentation lyrics) is the most somber song performed with the utmost sorrow and grief. It is usually done by female and, recently, male elegy reciters with a deep and extended voice to express the heartache. The reciter needed to have a strong, expressive, and impressive voice in order to perform the song. Usually, successful female singers were good Sharbah reciters too and vice versa. During reciting the verses of Sharvah, females enumerated good qualities of the deceased person. In this study, Sharvah will be defined both literally and idiomatically. Furthermore, the contents and the themes of sharvah, types of Sharvah in the country‟s different dialects, through mentioning some poetic instances, classification of Sharvah, rhythm and poetic forms of Sharvah will be investigated.

منابع و مأخذ:

1- پناهی سمنانی، محمد احمد، 1379، دوبیتی های بومی سرایان ایران، سروش، تهران، چاپ اول.

2- حمیدی، سید جعفر، 1375، آینه شروه سرایی، ققنوس، تهران، چاپ اول.

3- رستگار فسایی، منصور، 1380، انواع شعر فارسی، نوید، شیراز، چاپ دوم.

4-سیف زاده، سید محمد، 1377، پیشینه تاریخی موسیقی لرستات، افلاک، خرم اباد، چاپ اول.

5- شریفیان، محسن، 1389، موسیقی بوشهر در عصر باستان، آینه کتاب، تهران، چاپ اول.

6- فردوسی، ابوالقاسم، 1374، شاهنامه، سعید حمیدیان، داد، تهران، چاپ دوم

7- میرنیا، علی، 1369 فرهنگ مردم، پارسا، تهران، چاپ اول.

8-همایونی، صادق، 1348، یک هزار و چهارصد ترانه محلی فارس، کانون تربیت شیراز، شیراز، چاپ اول.