تحلیل محتوایی شعر محلی مازندرانی «درمبه کوه» از سروده‌های شعبان نادری رجه
محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات شمال کشور (گیلکی، مازنی، طبری و غیره))
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.
کلید واژه: تحلیل محتوا, شعر محلی مازندرانی, درمبه کوه, شعبان نادری رجه,
چکیده مقاله :
کوه از نمادهایی است که در تمامی اقوام و ملل مختلف، مفاهیمِ یکسانی همچون تقدّس، استواری، تغییرناپذیری و نردبان را به ذهن می‌آورد. صعود بر بلندای آن، فخرآفرین و نشاط‌انگیز است و هم‌کلامی با آن، روحِ آدمی را متعالی می‌گرداند. بی‌تردید، ادبیات بومی و محلیِ گویش‌های مختلف ایران، ذخایر و گنجینه‌هایی هستند که می‌توانند برای زبان ملی، پشتوانه‌های بی‌نظیری باشند. این پژوهش سعی دارد تا به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، شعر محلی مازندرانیِ درمبه کوه= ای کوه! دارم می‌آیم را-که از سروده‌های زیبای شعبان نادری رجه است- بررسی و معرفی نماید. یافته‌های پژوهش گویای آن است که شاعر برای درمانِ دردها و هم‌کلامی با کوهی که نماد استواری، صبر، بلندی و استقامت است، به دامانِ او پناه آورده است. در این شعر، سخن گفتنِ مناداگونۀ شاعر با کوهی که نمادی کهن و اسطوره‌ای است، مخاطب را همچون خواندنِ رمانی دلکش و پرجذبه و حادثه به دنبال خود می‌کشاند تا به همذات پنداری برساند. این مثنوی، گفت‌وگویی دوسویه است که بیشتر، مفاهیم تعلیمی و اجتماعی دارد.
The mountain is a symbol that evokes similar concepts such as sanctity, stability, unchangeability, and a ladder in all cultures and nations. Climbing to its heights is a source of pride and joy, and conversing with it elevates the human spirit. Undoubtedly, the local and indigenous literature of various dialects in Iran are treasures that can provide unparalleled support for the national language. This research aims to descriptively and analytically examine and introduce the Mazandarani folk poem "Darambe-Kuh = O Mountain! I am coming"-one of the beautiful compositions of Shaban Nadri Raje-. The findings indicate that the poet seeks refuge in the embrace of the mountain, which symbolizes stability, patience, height, and resilience, to heal his pains and engage in dialogue with it. In this poem, the poet's vocative speech to the mountain, which is an ancient and mythical symbol, draws the audience in like reading an enchanting and captivating novel, leading them to a sense of identification. This masnavi represents a two-way dialogue that primarily conveys educational and social concepts.
- قرآن کریم
- احمدی نسب، عبدالله، تاریخ مصاحبه: 25/2/1401 ه.ش.
- اسلامی ندوشن، محمدعلی (1369). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه. تهران: مؤسسۀ دستان.
- حسینی، زهرا (1393). تحلیل فرمالیستی منظومۀ مازندرانی چکل. پایان نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی بابل.
- دوستخواه، جلیل (1394). اوستا، جلد دوم. تهران: مروارید.
- ذوالفقاری، حسن، و شیری، علی اکبر (1395). باورهای عامیانۀ مردم ایران. تهران: چشمه.
- رضی، هاشم (1379). گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان. تهران: بهجت.
- ساندارز، ن.ک(1383). حماسۀ گیلگمش. ترجمۀ محمد اسماعیل فلزی. تهران: هیرمند.
- شوالیه، ژان، و گربران، آلن (1388). فرهنگ نمادها. ترجمه سودابه فضائلی. تهران: جیحون.
- کیانی حاجی، عیسی(1375). منظومۀ مازندرانی سجرو. بابل: رضایی.
- مشروطه‌چی، کریم (1400). حیدربابای شهریار در آیینۀ زبان فارسی. تهران: نگاه.
- منزوی، حسین(1372). این ترک پارسی گوی. تهران: برگ.
- نصری اشرفی، جهانگیر و دیگران (1381). فرهنگ واژگان تبری. تهران: احیاءکتاب.
- یاحقی، محمدجعفر(1375). فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی. تهران: سروش.
- احمدی نسب، عبدالله، تاریخ مصاحبه: 25/2/1401 ه.ش.
