تجمع جغرافیایی فعالیتهای صنعتی و رشد بهرهوری: شواهدی از صنایع تولیدی استانهای ایران
محورهای موضوعی : اقتصاد کار و جمعیت
مرتضی سامتی
1
,
مهدی فتح آبادی
2
,
همایون رنجبر
3
1 - استاد گروه اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)
2 - دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)
3 - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)
کلید واژه: حداقل مربعات معمولی, R14, بهرهوری, فرضیه ویلیامسون, طبقهبندی JEL: R12, O40. واژگان کلیدی: تجمع صنعتی, گشتاورهای تعمیمیافته,
چکیده مقاله :
این مقاله اثر تجمع فضایی فعالیتهای صنعتی را بر رشد بهرهوری صنایع تولیدی استانهای ایران با استفاده از رگرسیون دادههای مقطعی و رگرسیون تلفیقی پویا با روش گشتاورهای تعمیمیافته در دوره 92-1379 بررسی میکند. برای اندازهگیری تجمع صنعتی از شاخص الیسون گلیزر استفاده شد. یافتهها فرضیه ویلیامسون را تایید میکند؛ بدین معنا که تجمع فعالیتهای صنعتی تا سطح معینی از توسعهیافتگی بر رشد بهرهوری اثر مثبت دارد.. با بهبود زیرساختها و گسترش بازارها، اثرات خارجی ازدحام در مراحل توسعهیافتگی تغییر کرده و این امر میتواند سبب پراکندگی بیشتر فعالیتهای اقتصادی شود؛ یعنی تجمع، موجب انباشت سرمایه فیزیکی و انسانی شده و رشد اقتصادی را در پی خواهد داشت.
This paper investigates the impact of spatial aggregation of industrial activities on manufacturing industries productivity growth of Iran's provinces during 2004-2013, using cross-section data and dynamic pooled regression by Generalized Method of Moments (GMM). To measure industrial aggregation Ellison Glaeser (EG) index was used. The findings support the “Williamson hypothesis”, that is, aggregation of industrial activities has positive effect on productivity growth only up to a certain level of development. By improving infastructures and markets expand, congestion externalities vary in the development phases and it can result in more dispersion in economic activities. Namely, aggregation accumulates human and physical capital and this accelerates economic growth.
