جایگاه سید حسن تقی‌زاده در تاریخ نگاری فریدون آدمیت
محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخمحمدکاظم متین 1 , محمد حسن رازنهان 2
1 - دانشجوی دکتری تاریخ اسلام ،واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاداسلامی ، تهران ، ایران
2 - دانشیار دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
کلید واژه: فریدون آدمیت, تقی زاده, اتابک, انقلاب مشروطیت ایران, مجلس اول ودوم,
چکیده مقاله :
تقی زاده ازرهبران مشروطیت ایران و ازرجال سیاسی ، علمی بحث انگیزودرعین حال ازناشناخته ترین بازیگران سیاسی تاریخ معاصر است.او در زمره کسانی است که جمعی به شدت موافق و جمعی به غایت مخالف دارد و هر یک نیز برای اثبات نظرات خود دلایلی ارایه می کنند. یکی از کسانی که بیشترین نقد و توهین را در نوشته های خود برایشان وارد کرده است مرحوم آدمیت است. او نه تنها تقی زاده را در آثارش سخت مورد حمله قرار داده است بلکه هر کس را که به نوعی درصدد دفاع و تعریف و تمجید از او برآمده باشد. از ایرج افشار گرفته تا مینوی و از خانم لمبتون گرفته تا نیکی کدی. ما در این تحقیق به دنبال آن هستیم که دیدگاههای آدمیت درباره تقی زاده را مورد بررسی قرار دهیم و علل و نادرستی آن باز شناسیم. در تاریخ نگاری معاصردر حق تقی زاده ناروایی هایی صورت گرفته است .شاید اینک زمان آن فرارسیده باشد که رها از حب وبغض شخصی ، پست وبلند کارنامه سیاسی او بدون پیش داوری و توطئه پنداری مرسوم وطنی مورد نقد وبررسی قرار گیرد.دراین تحقیق از روش کتابخانه ای، استفاده از آرشیو اسناد و مجلات ، کتابهای آدمیت و تقی زاده و مقالات مختلف ایرانی، خارجی و صورت مذاکرات مجلس استفاده شده است .
Hassan Taghizade is a leader of Iran constitutional Revolution and also he is a political cultural and scientific person , he is so controversial and the most unknown political actor in Iran contemporary history. He was a person who had a lot of fan and also a lot of against and both of these groups had their reasons and their opinions . Fereydoon Adamiyat was one of the person who had a lot of criticism and insult about him in his writings . He not only criticized Taghizade severally in his writings but also he criticized and insulted everyone who protected and complimented and made him the most important person in constitutional Revolution . As far as Iraj Afshar and Mojtaba Minavi to Mrs . Lambton and Niki Kedi. In this research we follow the investigations of Adamiyat's opinions about Taghizade and understand its reasons sif they're true or false. Printed sources in libraries, documents and magazines archives, books written by Admit and Taghizadeh , different Iranian and foreign articles and the parliament’s minutes of meeting have been used to conduct the present research.
_||_
