شناسایی و تحلیل مؤلفه‌های تأثیرگذار بر تأمین درآمدهای پایدار شهری با تأکید بر برندسازی شهری(مطالعه موردی: شهر ارومیه)

محورهای موضوعی : آمایش محیط

هادی علیزاده ¹ (دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران)
سهیلا حمیدزاده خیاوی ² (استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران)
کریم حسین زاده دلیر ³ (استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی ، مرند، ایران)

تاریخ دریافت : 1399/11/11 تاریخ پذیرش : 1399/12/18 تاریخ انتشار : 1402/03/01

کلید واژه: گردشگری, مدیریت شهری, شهر ارومیه, برندسازی شهری, درآمدهای پایدار شهری,

چکیده مقاله :

درآمد پایدار برای هر سازمان چه در حوزه مسائل شهری و چه در سایر حوزه‌ها اهمیت زیادی دارد و پایه اساسی برای انجام درست و هدفمند فعالیت‌های یک ارگان است. از این جهت تلاش مدیران هر سازمان بر آن است تا منابع مشخصی برای بودجه سالانه خود در نظر داشته باشند و در صورت نیاز حتی منابع جایگزینی تعیین و در صورت لزوم از آن استفاده کنند. یکی از عرصه‌های جایگزین برای تأمین درآمدهای پایدار شهری عرصه گردشگری شهری است. بدین منظور در مقاله حاضر به بررسی و شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر تأمین درآمدهای پایدار شهری در شهر ارومیه پرداخته شده است. روش تحیقق حاضر پیمایشی بوده و ماهیتاً توصیفی – تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری در تحقیق حاضر تمامی کارشناسان و متخصصان در رشته مدیریت شهری، گردشگری شهری و برنامه‌ریزی شهری که جمعآ 95 نفر می‌باشند است و نمونه‌هایی آماری به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده است. در مرحله تجزیه و تحلیل داده‌ها از روشهای تحلیل عاملی و مدل تحلیل شبکه جهت تعیین و شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر تأمین درآمدهای پایدار شهری با تأکید بر برندسازی شهری پرداخته‌ شد. نتایج نشان داده است که، مدیریت شهری با توجه به 6 عامل(دسترسی و حمل‌ونقل، فعالیت رسانه‌ای و تبلیغات، دسترسی به خدمات شهری و تسهیلات گردشگری و...) می‌توانند با استفاده از برندسازی شهری در حوزه گردشگری، درآمدهای پایداری را برای شهر و اقتصاد شهری به ارمغان بیاورند.

چکیده انگلیسی:

A sustainable income is crucial for any organization, whether in urban or other fields. It serves as the fundamental basis for proper and purposeful implementation of an agency's activities. Therefore, managers’ efforts are focused on identifying specific resources for their annual budget and determining alternative resources if needed and utilizing them when necessary. Urban tourism is an alternative field for providing sustainable urban income. This article aims to examine and identify effective components for sustainable urban income in the city of Urumia. The research methodology used in this study is survey-based and descriptive-analytical. The statistical population includes all experts and specialists in the fields of urban management, urban tourism, and urban planning, totaling 95 individuals who were selected using purposive sampling methods. Factor analysis and network analysis models were used to identify effective components for sustainable urban income with a focus on urban branding. The results have shown that urban management, based on six factors including transportation access, media and advertising activities, access to urban services and tourist facilities, among others, can utilize urban branding in the field of tourism to bring about sustainable income for the city and its economy.  

منابع و مأخذ:

1. اداره کل تشخیص و وصول درآمد شهرداری تهران .1386. طرح جامع درآمدهای پایدار و سایر منابع مالی شهرداری تهران. مصوبه شصت و چهارمین جلسه رسمی- علنی شورای اسلامی اسلامی شهر تهران. http://tehran.ir/Portals/0/documents tarhe%20jameh.pdF./


2. اسدپور، الف. واکاوی درآمد پایدار شهرداریها با رویکرد توسعه پایدار شهری؛ مطالعه موردی در شهر بندرعباس. مدیریت شهری، 46 :112-97.


3. انصاری، م.، شریعت پناهی، م.، ملک حسینی، ع.، مدیری، م.1397. تحلیل الگوی گسترش شهری در شهرهای میانه‌اندام با استفاده از مدل‌های کمی (مطالعه موردی: شهر ملایر). آمایش محیط، 11(43):147-182.


4. اکبرزاده ابراهیمی، م. 1386. رشد گردشگری محلی توسعه گردشگری شهری، مجله شهرداریها، شماره 78.


5. اکبری، ن.، موذن جمشیدی، ه.1392. مالیات بر ارزش افزوده منبع درآمدی پایدار برای مدیریت شهرها(مطالعه موردی: کلانشهر اصفهان). پنجمین کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت شهری، مشهد.


6. اکبری، ن.، یارمحمدیان، ن .1391. محاسبه میزان پایداری درآمد شهرداری در صورت تقسیط عوارض ساختمانی (مطالعه موردی: شهرداری اصفهان). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، شماره اول: 115-103.


7. الوانی، س.، پیروزبخت، م. 1385 . فرآیند مدیریت جهانگردی. دفتر پژوهشهای فرهنگی.


8. پاپلی یزدی، م.، سقایی، م.1385 . گردشگری ماهیت و مفاهیم. تهران: انتشارات سمت.


9. پورطاهری، م .1394. کاربرد روشهای تصمیم‌گیری چندشاخصه در جغرافیا. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها (سمت). تهران.


10. تاج­زاده نمین، الف.، اسمعیل مشرفی، ف.1392. اولویت­بندی مؤلفه­های ارزش ویژه برند مقصد گردشگری از دیدگاه گردشگران داخلی. مجله مطالعات مدیریت گردشگری.28(24): 58-35.


11. جعفری، و.، نجار زاده، م.، کیانی فیض­آبادی، ز.1396. در پژوهش خود به بررسی عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری موردمطالعه: شهرستان سوادکوه. فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری.20(6): 93-75.


12. جلالیان، س.1397. بررسی عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری مطالعه موردی: شهر مریوان. فصلنامه گردشگری شهری، 4(5): 86-73.


13. جهاندیده، س.، صدیقی، س.1392. حمل‌ونقل و گردشگری، در :نهادها و سازمان‌های مرتبط با گردشگری در ایران. کانون هماهنگی دانش و صنعت گردشگری، دانشگاه علامه طباطبایی.


14. حمیدزاده خیاوی، س.، اکبری، م.1394. بررسی منابع درآمدی و راهکارهای افزایش آن در شهرداری‌ها با روش تحلیلی (SWOT) مطالعه موردی اهر.اولین کنفرانس بین‌المللی نقش مدیریت انقلاب اسلامی در هندسه قدرت نظام جهانی (مدیریت، سیاست، اقتصاد، فرهنگ، امنیت، حسابداری( تهران. دبیرخانه دائمی کنفرانس بین‌المللی حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی.


15. خادم الحسینی، الف.، طهماسبی زاده، ف.، میر عنایت، ن.1394. تحلیل دیدگاه شهروندان از اهمیت محله محوری در مدیریت شهری ( مطالعه‌موردی: منطقه 9 شهراصفهان). آمایش محیط.8(29):153-176


16. شرزه ای، غ.، ماجد، و. 1390. تأمین مالی پایدار شهر؛ چگونگی تأمین مالی به منظور توسعه پایدار شهری. دو فصلنامه مدیریت شهری، 9: 316-299.


17. شماعی، ع.، موسی‌وند، ج.1390. سطح‌بندی شهرستانهای استان اصفهان از لحاظ زیرساختهای گردشگری با استفاده از مدل TOPSIS و AHP. مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقه‌ای.10(3): 23-40.


18. عابدین درکوش، س. 1382 . مدیریت مالی شهر. فصلنامه مدیریت شهری، 1(4).


19. عباسی دره‌بیدی، ف.، محمودی، س .1393. ارزیابی عوامل مؤثر بر ارزش ویژة برند مقصد گردشگری شهر اصفهان. مجموعه مقالات اولین همایش بین‌المللی علمی راهبردی توسعه گردشگری جمهوری اسلامی ایران، چالشها و چشم‌اندازها.


20. قلی پور، ر.، درویش زاده، م.، پیران نژاد، ع.1398. بررسی روش‌ها، منبع‎ها و مانع‎های دستیابی به درآمد پایدار شهری (مطالعه موردی: شهرداری ارومیه(، فصلنامه مدیریت دولتی، 1(11): 178-152.


21. کیانی فیض آبادی، ز.1388. اولویت­بندی عوامل مؤثر بر برندسازی مقصد گردشگری و سنجش آن در ایران. پایان­نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت جهانگردی گرایش بازاریابی ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺣﻤﻴﺪ ﺿﺮﻏﺎم ﺑﺮوﺟﻨﻲ. دانشکده مدیریت و حسابداری. دانشگاه علامه طباطبایی.


22. کاظمیان، غ.، سعیدی رضوانی، ن.1383. امکان سنجی واگذاری وظایف جدیدبه شهرداریها. جلد سوم: بررسی و تحلیل وظایف شهرداریها در وضع موجود. تهران: انتشارات سازمان شهرداریهای کشور.


23. موسوی، د.، نظریان، الف.، زیاری، ی.، مهدوی، م.1393. سنجش میزان پایداری محلات شهری با استفاده از HDIو تکنینک پهنه بندی موریس(نمونه موردی: شهر ملایر). فصلنامه آمایش محیط.


24. محمدی­فر، ی.، روستا، الف.، حمیدی­زاده، م.، قره چه، م.1395. مفهوم­پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران. فصلنامه علمی پژوهشی تحقیقات بازاریابی نوین.4(6): 52-37.


25. نگین تاجی، ز.، حسینی، ه.، حسینی، ف.1392. درآمدهای پایدار؛ چالش مدیریت شهری در تحقق سند چشم‌انداز 1404 (با تأکید بر درآمدهای ناشی از سرمایه‌گذاری و مشارکت شهروندان در شهر تهران). مدیریت شهری، 32: 210-197.


26. یاوری، ع.، نصیری، ع.1389. آثار هدفمند سازی یارانه‌ها بر نظام مالیه شهرداری‌ها. فصلنامه اقتصاد شهر، شماره 8.


27. Access Economics. (2007). A Review of the Finacial Sustainability of Local Government in Tasmania. A Report for the Local Government Association of Tasmania by Access Economic Pty Limited.


28. Anholt, S. (2007). Competitive Identity the New Brand Management for Nations, Cities and Regions. Palgrave Macmillan, Hampshire.


29. Antón, A., Boyd, Roy;, E., Alejandra , I., María E. (2016), Universal social insurance for Mexico: Modeling of a financing scheme, Economic Modelling, 52, pp.838–850


30. Braun, E., & Zenker, S. (2010). Towards an Integrated Approach for Place BrandbManagement. 50th European Regional Science Association Congress. Jönköping, Sweden.


31. Braun, E., Eshuis, J., & Klijn, E. (2014). The effectiveness of place brand communication. Cities, 41, 64–70. doi: 10.1016/j.cities.2014.05.007.


32. Chetan, V., Hitesh, V. (2011), Creative Financing of Urban Infrastructure In India Through Market – based Financing and Public Private Partnership Options. University of Toronto, new Delhi National Institute of Public Finance and Policy new Delhi, No.3-7.


33. De Noni,I., & Zanderighi, L. (2018). Stereotypical versus experiential destination branding: The case of Milan city, City, Culture and Society, in press, corrected proof, Available online 6 November 2018. x, x – x.


34. de Oliveira Santos, Glauber Eduardo. & Glauber Eduardo, Janaina de Moura. (2017) Reciprocal effect of tourist destinations on the strength of national tourism brands, Tourism Management, Vol. 61, pp.443-450.


35. Dinnie, K. (2011). City Branding: Theory and Cases (First Published ed.). Palgrave Macmillan.


36. Govinda, R. M., Bird, R.M. (2010), Urban Governance and Finance India, University of Toronto, new Delhi National Institute of Public Finance and Policy, new Delhi, No 7-9.


37. Hall, P. (2005) “The Worlds Urban System: A European Perspective”. Global Urban Development, 1 (4). 142-159.


38. Hou, Y. (2003). Financial management.syracuse, NY: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs.


39. Inskeep, E. (1991), «Tourism planning: anintegrated and sustainabl development approach», Van Nostand Reinhold. New York.


40. Janoušková, J. & Sobotovičová, Š. (2019). Fiscal autonomy of municipalities in the context of land taxation in the Czech Republic. Land Use Policy, 82, 30-36.


41. Kavaratzis, M. (2008), From city marketing to city building; An interdisciplinary analysis with refrence to Amesterdam, Budapest, and Athens. Phd dissertation, Faculty of spatial sciences, University of Groningen, The Netherlands.


42. Kouthoris, C., & Konstantinos, A. (2005). Can service quality predict customer satisfaction and behavioral intention in the sport tourism industry?, An application of the SERVQUAL model in an outdoors setting. Sport Tourism, 10(2): 101-111.


43. Maheshwari, V., Vandewalle, I., & Bamber, D. (2008). Place branding and the Liverpool ’08 brand campaign in 'City of Liverpool'. In: Proceedings of the Second Annual Conference of the University Network of European Capitals of Culture, Liverpool, UK, 16 - 17 October. The University Network of the European Capitals of Culture, 119-126.


44. Navarro, A. M., Llanto, G.M. (2014), Financing Infrastructure in the Philippines: Fiscal Landscape and Resources Mobilization, Discussion Paper Series, 01, Philippine Institute for Development Studies.


45. Qu, Hailin. & Hyunjung Kim, Lisa. & Hyunjung, Holly. (2011) A Model of Destination Branding: Integrating the Concepts of the Branding and Destination Image, Tourism Management, Vol.32, No.3, pp.465-476.


46. UN (2009), “Guide to Municipal Finance”,United Nations Human Settlements Program 2009.


47. Vanhove, N.(2005). «The Economics of Tourism Destinations», U.k. Elsevier Publishing.


48. Yoon, J. (2010). A conceptual model for city branding based on semiotics (Doctoral dissertation, Brunel University School of Engineering and Design PhD Theses).