ارائه مدلی برای ارتقای سطح مسؤولیتپذیری اجتماعی اعضای هیأتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی (استان تهران) بر اساس اخلاق حرفهای و عملکرد شغلی
محورهای موضوعی : مدیریت آموزشیزهرا نجف زاده اوجقاز 1 , صمد کریم زاده 2 , فتاح ناظم 3
1 - دانشجوی دکترای گروه مدیریت آموزشی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
2 - دانشیار گروه مدیریت آموزشی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
3 - دانشیار گروه مدیریت آموزشی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
کلید واژه: عملکرد شغلی, دانشگاه آزاد اسلامی, اخلاق حرفهای, مسؤولیتپذیری اجتماعی,
چکیده مقاله :
هدف از این تحقیق مدلی برای ارتقای سطح مسؤولیت پذیری اجتماعی اعضای هیأتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی (استان تهران) بر اساس اخلاق حرفهای و عملکرد شغلی بوده است. تحقیق حاضر ازنظر هدف در گروه تحقیقهای توسعهای قرار دارد و ازنظر نوع تحقیق، ترکیبی (آمیخته اکتشافی) است. تعداد 361 نفر بهعنوان نمونه این پژوهش از بین جامعه آماری این پژوهش شامل 5371 نفر اعضای هیأتعلمی رسمی و پیمانی تماموقت و پارهوقت در سطح استان تهران با استفاده از فرمول کوکران انتخاب گردیدند. برای تبیین ابعاد و شاخصهای مسؤولیت پذیری اجتماعی اعضای هیأتعلمی از روش دلفی استفاده شده است که در این بخش کیفی پژوهش نظرات 30 نفر از خبرگان مرتبط جمعآوری و تجزیهوتحلیل گردید. یافتههای پژوهش در بخش کیفی پنج مؤلفه و 25 شاخص برای ارتقای مسؤولیت پذیری اجتماعی است و در بخش کمی حاکی از رابطه معنیدار بین اخلاق حرفهای و عملکرد شغلی با مسئولیت اجتماعی اعضای هیأتعلمی است. نتیجه این پژوهش ارائه مدلی برای ارتقای سطح مسؤولیت پذیری اجتماعی اعضای هیأتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی استان بهعنوان و میزان تأثیر دو متغیر اخلاق حرفهای و عملکرد شغلی بهعنوان متغیرهای مستقل است که روابط مدلسازی شده و میزان تأثیر هر یک عوامل مشخص گردیده است که نشان میدهد اخلاق حرفهای تأثیر و نقش پررنگتری نسبت به عملکرد شغلی در مدل دارد.
This developmental mixed-methods enquiry was undertaken to propose a model for promoting the social responsibility of faculty members at various branches of Islamic Azad University (IAU) in Tehran Province based on their professional ethics and occupational performance. The research population comprised 5371 full-time and part- time faculty members from whom a sample of 361 was selected based on Kukran formula. The qualitative phase of the study involved collecting and analyzing the views of 30 experts in the field concerning the dimensions and indicators of the social responsibility construct via Delphi technique. The findings emerging from the qualitative analyses delineated five major factors and 25 indicators tapping the level of social responsibility, and the quantitative analyses indicated significant and positive relationships between faculty members’ social responsibility and their professional ethics and occupational performance. Based on the findings, a model has been proposed for promoting faculty members’ social responsibility at various branches of IAU in Tehran in which professional ethics and occupational performance function as independent variables with the former being of paramount importance.
