مقایسه نوع و میزان خشم میان نوجوانان پسر در معرض تماشای زیاد و کم فیلمهای خشن مشکین شهر
محورهای موضوعی : روانشناسی تربیتیزینب خانجانی 1 , سیدداود حسینی‌نسب 2 , شیوا عظیم‌زاده 3
1 - . دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2 - استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران.
3 - کارشناس ارشد روانشناسی
کلید واژه: تلویزیون, خشم, خشونت, فیلم خشن,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسه‌ای نوع و میزان خشم در میان نوجوانان در معرض تماشای زیاد و کم فیلمهای خشن می‌باشد. روش پژوهش حاضر بصورت غیر تجربی و از نوع علّی _ مقایسه‌ای است. جامعه آماری مورد مطالعه متشکل از کلیه پسران سال سوم دبیرستان شهرستان مشکین شهر و گروه نمونه 300 دانش آموز سال سوم دبیرستان می‌باشد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند و به دو پرسشنامه، شامل پرسشنامۀ محقق ساختة تماشای فیلم خشن، پرسشنامه خشم حالت – صفت اسپیلبرگر پاسخ دادند. مقایسه نتایج با آزمون آماری t مستقل نشان داد که بین میانگین خشم در دو گروه از پسران در معرض تماشای کم و زیاد فیلمهایخشن تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین بین دو گروه در معرض تماشای زیاد و کم فیلمهای خشن در حالت خشم، صفت خشم، کنترل درون ریزی خشم و کنترل برون ریزی خشم تفاوت معنی دار بود. در حالیکه در برون ریزی و درون ریزی خشم تفاوت معنی دار بدست نیامد
The purpose of this study isthe comparative study between the type and amount of anger among male teens who are exposed in watching violenent films little and more. The methods used in present study is non-applied and it’s causal-comparative. Statistical populations under study include all male high school students in grade three in Meshkin Shahr and the sample group is 300 students grade three of that kind chosen multi - stage random. The answer to 2 questionnaire including writer_ made watching violent movies questionnaire, and Spill Berger anger (Staxi-2). The result comparison with independence T statistical showed there is a meaningful difference between the two male groups watching little and much of violent movies. Also two groups exposed to watching little violent movies with those watching a lot of shows there is a meaningful difference and state anger, trait anger. Anger control-in, anger control- out, anger. Whereas there is no meaningful differences the entire anger expression- out, anger expression- in.
ارونسون، ا. (1387). روانشناسی اجتماعی. ترجمه حسین شکر کن، (1999). تهران:انتشارات رشد.
بقایی لاکه، م. خلعتبری، ج. (1389). اثر بخشی برنامه آموزش مدیریت خشم بر کنترل و خود نظم دهی خشم و تکانشکری مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر رشت. دو فصل نامه دانشکده‌های پرستاری و مامایی استان گیلان، سال 20، شماره 63، صحفات 9-1.
توسلی، غلام عباس. ، فاضلی، رضا. (1381). تأثیر پایگاه اجتماعی _ اقتصادی و رفتار والدین بر اثر بخشی خشونت تلویزیونی بر رفتار کودکان. مجلة جامعه شناسی ایران، دورة 4، شماره 3.
جوادی، فاطمه. ، سهرابی ، فرامرز. ، فلسفی نژاد، محمد رضا. ،برجعلی، احمد. (1387). بررسی تاثیر سبک مداخله (نظارت) در تماشای خشونت تلویزیونی بر پرخاشگری پسران 11-9 ساله. پژوهش و سنجش، دوره 15، شماره54.
خدایاری فرد، محمد. ، غلامعلی لواسانی، مسعود. ، اکبری زرد خانه، سعید. ، لیاقت، سمیه. (1388). استاندارد سازی سیاهه ابراز خشم صفت- حالت 2 اسپیلبرگر برای دانشجویان ایرانی توانبخشی ،دوره 11، شماره 1، بهار 89.
سیف، علی اکبر. (1388). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: انتشارات دوران.
کارلسون، ا. ، فایلیتزن ، س .(1380). کودکان و خشونت در رسانه‌های جمعی. ترجمه مهدی شفقتی،(1999). تهران :انتشارات:مرکز تحقیقات مطالعات و سنجش برنامه ریزی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
مرتضوی قمی، فاطمه.، منادی، مرتضی. (1388). بررسی مفاهیم صلح و خشونت در سینمای دفاع مقدس. اندیشه های نوین تربیتی، دوره 5، شماره 1.
نویدی ، احد. (1387). تاثیر آموزش مدیریت خشم بر مهارت های سازگاری پسران دوره متوسطه شهر تهران. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران. سال 14، شماره 4، زمستان 87.
Browne, p. ; Hamilton-Giachritsis, c. (2008). The influence of violent media on children and adolescents: a public-health approach. The Lancet, Volume 371, Issue 9619.
Brown, J. ; Witherspoon, E. (2002). The mass media and american adolescents health. Jounral of adolescent health, Volume 31, page 153-170.
Funk, J. ; Bechtoldt, H. ; Pasold, T. ; Baumgardner, J. (2004). Violence exposure in
real-life, video games, television, movies, And the internet: is there desensitization. Journal of Adolescence, volume 27, page, 23–39.
Gunderson, j. (2006). Impact of real life and media violence: relationship between violence exposure, aggression, Hostility and empathy. Thesis the university of Toledo.
Gunter, B. (2008). Television programming and Violence International. Encyclopedia of Violence, Peace, & Conflict, Pages 2055-2068.
hopf, w.; huber, G.; wieß, R. (2008). Media violence and youth violence: A 2 – year longitudinal study. journal of media psychology.Volume 2, pages 79-96.
Kalnin, A.; Edwards, C; Wang, Y. ; Kronen berger, W. ; Hummer, T. ; Mosier, K. ; Dunn, D.; Mathews, V. (2011). The interacting role of media violence exposure and aggressive – disruptive behavior in adolescent brain activation during an emotional stroop task. Psychiatry research: neuroimaging. Voulme 192, Issue 1, page 12-19.
Krahé, B.; Möller, I. (2011). Links between self-reported media violence exposure and teacher ratings of aggression and prosocial behavior among German adolescents. Journal of Adolescence, Voulme 34, page 279–287.
Rosenkoetter, L.; Rosenkoetter, Sh.; Acock, A. (2009). Television violence: An intervention to reduce its impact on children. Journal of Applied Developmental Psychology, volume 30, page 381–397.
Singer, M.; Slovak, K.;Frierson, T.; York, P. (2009). Viewing Preferences, Symptoms of Psychological Trauma, and Violent Behaviors Among Children Who Watch Television. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, Volume 37, Issue 10.
Stephen Meyers, K. (2002).Telvision and video game violence: age differences and the combined effects of passive and interactive violent media. Thesis the Louisiana State University.
