مقایسه تحول همدلی در کودکان دارای اختلالات درونی‌سازی 5 تا 11 سال
محورهای موضوعی : روانشناسی تربیتی
زینب خانجانی
1
(
تبریز، دانشگاه تبریز
)
مریم شریعتی
2
(
گروه روانشناسی دانشگاه تبریز
)
یادگار امین
3
(
گروه روانشناسی دانشگاه تبریز
)
کلید واژه: تحول همدلی, اختلالات درونی‌سازی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر مقایسه تحول همدلی در کودکان دارای اختلالات درونی سازی 5 تا 11 سال و روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان سنین 5 تا 11 سال شهرستان تبریز می‌باشند که به این منظور 150 نفر از دختران و پسران سنین 11- 5 سال پیش‌دبستانی و دبستانی شهرستان تبریز با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و از مناطق پنجگانه آموزش و پرورش انتخاب شدند. بدین ترتیب پنج گروه سنی شامل گروه سنی 5 ساله، 6 ساله، 7ساله، 9 ساله و 11ساله در هرگروه سنی30 نفر (15 دختر و 15پسر) برگزیده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از دو ابزار شامل پرسشنامۀ علائم مرضی کودکان و مقیاس همدلی دادس استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون توکی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد کودکان سنین 11- 5 سال از لحاظ تحول همدلی متفاوت هستند. بطوری که آزمون توکی نشان داد که این تفاوت‌ها بین دو گروه سنی 5 و 6 سال با گروه سنی 7، 9 و 11 سال و هم چنین بین گروه سنی 7 و 9 سال با گروه سنی 11 سال می‌باشد. از سویی کودکان 11- 5 ساله از لحاظ شدت اختلالات درونی سازی با یکدیگر تفاوت معنی دار دارند. نتایج آزمون توکی نشان داد که این تفاوت بین گروه سنی 5 و 6 سال با گروه‌های سنی 7 و 9 و 11 سال و گروه سنی 7 و 9 سال با گروه سنی 11 ساله می‌باشد. بنابراین با افزایش همدلی، میزان اختلالات درونی سازی کاهش می یابد.
The main purpose of this study was to compare the Empathy transition in 5-11 year old children with internalizing disorders. The method of the study was causal-comparative. The statistical population was all the 5-11 year old pre-school and elementary children from five districts of Tabriz. The sampling method was simple random sampling. The five age groups included 5, 6, 7, 9 and 11 years old. Thirty patients (15 male and 15 female) were selected from each age group. To gather the data, two questionnaires (children symptom inventory and Dodds` empathy scale) were used. To analyze the data, one way ANOVA and follow up Tukeys test were conducted. The results showed that there was a significant difference among the 5-11 year old children on empathy transition. Based on the results of th Turkey test, it was found that was a significant difference between 5- and 6- year old children. Also, a significant difference was found between 7-and 9- year old children and 11- year old ones. There was also a significant difference among the 5-11 year old children with internalizing disorder. The results of the Turkey test showed that there was a significant difference between 5- and 6- year old children and 7-, 9-, and 11 year old ones. Moreover, there was a significant difference between 7- and 9- year old children 11- year – old ones. It was concluded that with increased empathy, the level of internalizing disorder decreases.
بهرامی احسان، هادی. (1381)، بهداشت روانی در قرن بیست ویکم و چالشهای پیشرو، مجله روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، 32(1): 181-199.
شکوهی یکتا، محسن؛ پرند، اکرم. (1384). اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان. انتشارات تیمورزاده. تهران.
دادستان، پریرخ. (1386). روانشناسی مرضی کودک. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
درویزه، زهرا. (1383). بررسی رابطه همدلی مادران و دختران دانش آموزن دبیرستانی و اختلالات رفتاری دختران شهر تهران. مجله مطالعات زنان. 1(3): 29-58.
کاکاوند، علیرضا. (1385). روانشناسی مرضی کودک. نشر ویرایش. تهران.
کندال، فلیپ‌سی (1384). روانشناسی مرضی کودک. اختلالات دوران کودکی. ترجمه بهمن داوودی، ایران. تهران: انتشارات رشد.
گنجی، حمزه. (1376). بهداشت روانی، انتشارات ارسباران، تهران.
محمدزاده علی، نجفی محمود. (1388). نقش اضطراب و افسردگی در تبیین اختلالات نارسایی توجه در کودکان دبستانی. مجلهروانشناسی بالینی. 4(1): 59-66.
میلانیفر، بهروز. (1374). روانشناسی کودکان استثنایی، انتشارات قومس، چاپ پنجم، تهران.
هاشمی نصرت آباد، تورج؛ محمودعلیلو، مجید، رستمی، غلام؛ نعمتی، حسین علی؛ سوگلی تپه فاطمه. (1389). مقایسه کارکردهای اجرایی سازمان بندی مجدد اندیشه در زیر مجموعه‌های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی. مجلهروانشناسیبالینی. 2(39): 1-35.
محمداسماعیل، الهه. (1383). بررسیاعتبار،رواییوتعییننقاطبرش اختلال‌هایپرسشنامهعلائممرضیکودکان بررویدانش‌آموزان 6 تا 14 ساله مدارسابتداییوراهنماییشهرتهران. تهران: پژوهشکده کودکان استثنایی.
Achenbach, T.M. (1990). Conceptualization of developmental psychopathology. In M. Lewis & S. M. Miller (Eds.), Handbook of developmental psychopathology. New York: Plenum Press.
Ambrosui, F. D. Oliver, M. D. Besche, V. (2009). The basic empathy scale: Afrench validation of a measure of empathy in youth. Personality and Individual Differences 46: 160-165.
Bradley, M. M., Moulder, B., & Lang, P. J. (2005). When good things go bad: The reflex physiology of defense. Psychological Science, 16, 468–473.
Barr, R. (2006). Developing social understanding in a social context. In K. McCartney & D. Phillips (Eds). Blackwell Handbook of Early Child Development, (pp188-207). Malden, MA: Blackwell.
Bryant, B. (1982). An Index of Empathy for Children and Adolescents, Child Development, 53, 413-425.
Bergin, J., & Jasper, L. (1969). Correlates of empathy in psychotherapy: A replication. Journal of Abnormal Psychology, 74, 477-481.
Dadds, M. R., Hunter, K., Hawes, D., Frost, A.J., Vassallo, S., Bunn, P., Merz, S. & El Masry, Y. (2008). Measurement of empathy in children using parental ratings. Child Psychiatry and Human Development, 39(2), 111-122.
Dondi M, Simion F and Caltran, G. (1999). Can newborns discriminate between their own cry and the cry of another newborn infant? Developmental Psychology. 35:418–426.
Decety, J., Jackson, P.L. (2004). The functional architecture of human empathy. Behavior Cognitive Neuroscience Science Reviews. 3(2): 71– 100.
Decety, J., & Hodges, S. D. (2004). The social neuroscience of empathy. In P. A.M. Lange (Ed.), Bridging social psychology. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
Ickes, W. (1993). Empathic accuracy. Journal of Personality, 61, 587–610.
Gadow, K. D., & Sparfkin, J. (1994). Child Symptom Inventories Manual. Stony Brook. New York: Checkmate Plus.
Gini, G., Albiero, P., Benelli, B., & Altoe, G. (2007). Does empathy predict adolescents' bullying and defending behavior? Aggressive Behavior, 33, 467–476.
Hayes, J. A., & Gelso, C. J. (1991). Effects of therapist-trainees' anxiety and empathy on counter transference behavior. Journal of Clinical Psychology, 47, 284-290.
Hoffman, M. L. (2000). Empathy and moral development: Implications for caring and justice. New York: Cambridge University Press.
Jolliffe, D. and Farrington, D. P. (2011) Is low empathy related to bullying after controlling for individual and social background variables? Journal of Adolescence, 34, 59-71.
Laible, D. J., Carlo, G., & Roesch, S. C. (2004). Pathways to self-esteem: The role of parent and peer attachment, empathy, and social behaviors. Journal of Adolescence, 27, 703-716.
Michael, K. D., & Crowley, S. L. (2002). How effective are treatments for child and adolescent depression? A meta‐analytic review. Clinical Psychology Review, 22, 247–269.
Muncer, S. J., & Ling, J. (2006). Psychometric analysis of the empathy quotient (EQ) scale. Personality and Individual Differences, 40(6), 1111–1119.
Pandina, R. (1998). Risk and protective factor models in adolescent drug use: Putting them to work for prevention. Paper presented in National Conference on Drug Abuse Prevention Research: Presentations, NIH Pub. No. 98-4293, 17-26.
Passingham, R.E., Wise, S.P. (2012). The Neurobiology of Prefrontal Cortex. Oxford University Press, Oxford.
Spence, S. H. (1998). A measure of anxiety symptoms among children. Behavior Research and Therapy, 36, 545–566.
Wied, M., Gispen-dewied, C., Boxtel A. (2010). Empathy dysfunction in children and adolescents with disruptive behavior disorders. Eue Journal Pharmacol, 626(1): 97-103.
Zahn-Waxler, C. & Radke-Yarrow, and M. (1982). The development of altruism: Alternative research strategies. In: The development of prosaically behavior, ed. N. Eisenberg. Academic Press.
