مقایسه اثربخشی آموزش گروهی راهبردهای فراشناختی و آموزش هم‌ شاگردی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی: دانشآموزان دوره متوسطه دوم

محورهای موضوعی : روانشناسی تربیتی

مسعود نظرزاده ¹ , احمد غضنفری ² , طیبه شریفی ³ , رضا احمدی ⁴

1 - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی تربیتی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر کرد، ایران
3 - دانشیار گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
4 - استادیار گروه روانشناسی، واحدشهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

تاریخ دریافت : 1398/02/29 تاریخ پذیرش : 1399/05/21 تاریخ انتشار : 1399/06/01

کلید واژه: خودکارآمدی تحصیلی, انگیزش تحصیلی, راهبرد فراشناخت, آموزش هم شاگردی,

چکیده مقاله :

هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر آموزش گروهی راهبردهای فراشناخت و آموزش هم شاگردی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان دهلران در سال تحصیلی 98-1397 بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش و پس‌آزمون و گروه کنترل و پیگیری پس از 3 ماه بود و از نظر نوع تحقیق نیز کاربردی است. جامعه تحقیق حاضر کلیه دانش‌آموزان پسر پایه دوم متوسطه دوم شهر دهلران به تعداد 300 نفر بودند که ابتدا از بین آنها 75 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در بین گروه‌ها قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های انگیزش تحصیلی هارتر(1981) و خودکارآمدی جنیگ و مورگان(1999) بودند که پایایی آن نیز با آزمون کرونباخ(89/0) حاصل شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار ‌توصیفی مانند محاسبه فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی شامل آزمون‌های تحلیل کوواریانس و پیش فرض‌های آن برای بررسی تفاوت میانگین‌های پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد آموزش گروهی راهبردهای فراشناختی و آموزش هم ‌شاگردی بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تأثیر معناداری دارند. همچنین میانگین نمرات روش آموزش با راهبردهای فراشناختی بر خودکارآمدی و انگیزش در مقایسه با روش هم شاگردی بالاتر بود. بنابراین تأثیرگذاری روش آموزش مبتنی بر راهبردهای فراشناختی به طور معناداری بیش‌تر از روش آموزش هم شاگردی است(05/0>p).

چکیده انگلیسی:

This study is aiming to investigate the comparison between the effects of group training of metacognitive strategies and those of the fellowship training on the educational self-efficacy and motivation of high school male students in Dehloran in the academic year of 1397-1398. The research method is semi-experimental with pre-test and post-test design on the control group and following up after 3 months. It is practical in terms of research type. The present study population includes all the male high school students of the second grade (300 students) among which 75 ones were selected as the sample group by the purposeful sampling technique. This sample is divided randomly into three groups including 25 students as metacognitive experimental group, 25 ones as fellowship experimental group and 25 others as the control group. The research tools consists of Harter's Educational Motivation Scale (1981) and Morgan-Jinks Student Efficacy Scale (1999) questionnaires. The data so collected were analyzed by descriptive statistical methods including the calculation of frequency, percentage, mean, standard deviation as well as inferential statistics including covariance analysis tests and its assumptions in order to investigate the differences between the means of pretest, posttest and follow-up. The SPSS software Ver. 24 was performed to analyze such data. The findings indicate that the group training of metacognitive strategies and fellowship training have significant effects on the educational motivation and self-efficacy. Furthermore, the mean scores of the training method with metacognitive strategies were higher on self-efficacy and motivation compared to those of fellowship method Therefore; training method based on metacognitive strategies is significantly more effective than the fellowship training method.