بررسی میزان آلودگی موش‌ها به گونه‌های باکتری سالمونلا در مرغداری‌های استان تهران
محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی
مرتضی حدادیان
1
(دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، دانش آموخته دامپزشکی، تهران، ایران)
وحید کریمی
2
(دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه بهداشت و بیماری‌های طیور، تهران، ایران)
تقی زهرایی صالحی
3
(دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه میکروبیولوژی، تهران، ایران)
عباس برین
4
(دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه کلینکال پاتولوژی، تهران، ایران)
آرش قلیان چی لنگرودی
5
(دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه میکروبیولوژی، تهران، ایران)
کلید واژه: موش, سالمونلا, مرغداری,
چکیده مقاله :
در این تحقیق که به منظور تعیین میزان آلودگی سالمونلایی مدفوع موش های خانگی وصحرایی ساکن در مرغداری های صنعتی اطراف تهران انجام گرفت، 290 نمونه مدفوع اخذ شده از موش های مرغداری های گوشتی و تخم گذار مورد بررسی قرار گرفتند که پس از انتقال به آزمایشگاه به نسبت یک به ده در محیط مایع سلنیت F کشت داده شدند و پس از گرمخانه گذاری در دمای مناسب و مدت زمان لازم در محیط های انتخابی سالمونلا شیگلا آگار (SS) و مک کانکی (Mc CONKEY) کشت داده شدند. در مرحله بعدی نمونه های مشکوک به سالمونلا روی محیط اوره و TSI مورد تأیید قرار گرفتند. پس از آن تایید مولکولی جدایه های سالمونلا با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR)، بررسی خواص بیوشیمیایی و در نهایت گروه بندی سرمی و آنتی بیوگرام موارد جداسازی شده انجام گرفتند. از 290 نمونه مورد ازمایش، 28 نمونه سالمونلا مورد تأیید قرار گرفتند که نشان دهنده 65/9 درصد آلودگی سالمونلایی بود. بیشترین فراوانی بین سالمونلاهای جداشده متعلق به گروه سرمی C با 8 نمونه (% 6/28 )و پس از آن 7 نمونه (%25) متعلق به گروه سرمی D، 7 نمونه (%25) متعلق به تحت گروه آریزونا، 4 نمونه (% 3/14)متعلق به گروه سرمیB و 2 نمونه (% 2/7) متعلق به گروه سرمی E بودند. همچنین در این بررسی 27 نمونه سالمونلای متحرک و یک نمونه سالمونلای غیرمتحرک متعلق به گروه سرمی D تشخیص داده شدند. تمامی نمونه ها به پنج آنتی بیوتیک انروفلوکساسین، دی فلوکساسین، نورفلوکساسین، کلرامفنیکل و فلورفنیکل حساس بودند و بیشترین مقاومت را به ترتیب کاهشی به سولفا متاکسازول، تری متوپریم و نئومایسین داشتند. با توجه به نتایج این بررسی که موید نقش موش در انتقال سروتیپ های مختلف سالمونلا در مرغداری ها بوده است، اتخاذ روش های مناسب برای جلوگیری از ورود و لانه گزینی جوندگان موذی در مرغداری های صنعتی و معدوم کردن موش های ساکن جهت جلوگیری از انتقال سالمونلا و سایر آلودگی های باکتریایی – ویروسی منتقله توسط موش ها ضروری به نظر می رسد.
In this survey, 290 mice and rats fecal samples from commercial layer and broiler poultry houses were tested for Salmonella sp. presence. All samples were cultured on Selenite F broth media and passaged on SS agar and McConkey agar. The suspected colonies were cultured on Urea and TSI agars to be confirmed as Salmonella sp.. Finally, Salmonella isolates were identified genetically and biochemically by PCR and conventional methods, respectively. Serogrouping and Antibiotic resistance profiling were done for further differentiation of isolates. Twenty eight (9.65%) Salmonellas were isolated from (out of) 290 samples. Eight (28.6%), seven (25%), four (14.3%), and two (7.2%) isolates were located in serogroups C, D, B and E, respectively. Seven isolates (25%) belonged to Arizona subspecies and just one non-motile serogroup D Salmonella was isolated. All isolates were sensitive to enrofloxacin, difloxacin, norfloxacin, chloramphenicol and florfenicol, but they were resistant to sulfamethoxazole, trimethoprim and neomycin in decreasing order. In addition to former surveys, this study confirmed the role of mice and rats in spreading of Salmonella spp. in poultry farms. In conclusion it is essential to take appropriate measurements (measures) for pest management in poultry houses to approach the prevention of some bacterial infection like (such as ) salmonellosis.
