مطالعه شیوع سرمی لیشمانیوز احشائی در سگ‌سانان وحشی منطقه سراب (استان آذربایجان شرقی) در سال 89-88

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

مجید خانمحمدی ¹ , اسماعیل فلاح ² , صادق رهبری ³ , سعید حصارکی ⁴

1 - گروه علوم آزمایشگاهی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرند، ،مرند، ایران
2 - گروه انگل شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
3 - گروه انگل شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4 - گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدعلوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1389/08/15 تاریخ پذیرش : 1390/02/15 تاریخ انتشار : 1389/12/01

کلید واژه: سراب, لیشمانیوز احشائی, الیزا, ایمونو فلورسانس غیرمستقیم, روباه,

چکیده مقاله :

این تحقیق جهت بررسی سرمی شیوع لیشمانیوز احشائی زئونوتیک (ZVL) در میان سگ سانان اطراف شهرستان سراب و بررسی احتمال وجود ارتباط بین سگ سانان آلوده در انتقال انگل به انسان در سال 89-88 انجام گردید. در این مطالعه جمعاً 10 نمونه سرم روباه و 2 نمونه سرم گرگ تهیه شد و نمونه ها در آزمایشگاه تک یاخته شناسی دانشکده بهداشت و تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تبریز با استفاده از تست های سرولوژیکی Elisa و IFAمورد آزمایش قرار گرفتند. در نتیجه این بررسی، 1 روباه از 10 روباه شکار شده با تست های IFA و ELISA به صورت سرم مثبت گزارش گردید. میزان تیتر IFA بزرگتر یا مساوی 1:1280 و میزان جذب نوری در ELISA برابر با 127/2 (138%= درصد نمونه(S/P%)) بود، روباه مذکور دارای علایم مشخص بیماری شامل ضایعات جلدی، ریزش مو، لاغری، بزرگی و پیچیدگی ناخن ها، هپاتواسپلینومگالی بود. در لام های گسترش تماسی تهیه شده از کبد و طحال این روباه، جسم لیشمن مشاهده و نتیجه کشت هم مثبت بود. در این مطالعه از 2 گرگ شکار شده هیچ کدام به صورت سرم مثبت گزارش نگردید و نتایج کشت هم منفی بود. انگل های ایزوله شده از روباه سرم مثبت با استفاده از پرایمرهای اختصصاصی k-DNA آزمایش PCR شد و نمونه مربوط به انگل جدا شده از روباه آلوده به طور اختصاصی دارای 99% همولوژی با complex Donovani (L.infantum ,L.donovani, L.Chagasi) بود.

چکیده انگلیسی:

This study was done to determine the prevalence of Zoonotic visceral leishmaniasis (ZVL) in wild canines around the city of Sarab and the possible association between infection in wild canines and people during 2009-2010. In this study 10 serum samples from foxes (Vulpes vulpes) and two serum samples from wolves (Canis lupus) were prepared. Samples were examined in the parasitology laboratory of Tabriz Medical University using Elisa and IFA serological tests. Only one fox of 10 with IFA and ELISA tests was seropositive. The IFA titre was greater than or equal to 1:1280 and amount of light absorption in ELISA equal to 2.127  and percent of samples (S/P%)=138%. The fox had specific symptoms of disease including cutaneous ulcers, hair loss, Impotence, Onicocriptosis, local or general lymphadenopathy, Keratitis and Hepatosplenomegaly. In slides prepared from impression smear of liver and spleen Leishman body was observed and culture results were positive. In this study the two wolves were not seropositive and the result of culture was negative. Parasites isolated from seropositive fox were tested with specific primers of k-DNA using PCR and indicated 99% homology with complex Donovani (L.infantum, L.donovani, L. Chagasi).

منابع و مأخذ:

1. محبعلی، م.، فلاح،  ا.، جمشیدی، ش. و حجاران، ه. .1380. ارزیابی روش سرولوژی الیزا با استفاده از آنتی‌ژن فیگوره در تشخیص آزمایشگاهی عفونت لیشمانیوز احشایی سگ. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 56، شماره 3، صفحات: 32-29 .


2. محبعلی، م.، حمزوی، ی.، فلاح، ا. و زراعی، ز. 1380.مطالعه لشمانیوز احشائی در سگ­های بعضی از مناطق ایران و اهمیت بهداشتی آن. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 56، شماره 3، صفحات: 59-55.


3. محبعلی، م. ، بهمن رخ، م. ، موسوی فر، الف. 1376. مطالعه انگل‌شناسی و هیستوپاتولوژی لیشمانیوز احشائی در تعدادی از سگ­های شهرستان مشکین شهر. پژوهش و سازندگی، شماره 37، سال 10، جلد 4، صفحات: 125-122.


4. فرشچیان، م. 1380. تعیین و مطالعه مخازن لیشمانیوز احشائی در منطقه آذرشهر استان آذربایجان شرقی در سال 83-82. پایان نامه برای اخذ درجةفوق لیسانس انگل شناسی،  دانشکدة پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز،, صفحات: 49-3.


5. Abranches, P., Silva-Pereira, M.C.D. Conceiao-Silva, F.M., Santos-Gomes, G.M.J, and J.G. 1991. Canine Leishmaniosis pathological and ecological factors influencing transmission of Infection. J. Parasitol. 77: 557-561.


6. Ashford, D.A., Badaro, R., Eulalio, C., Freire, M., Miranda, C., Zalis, M.G., and et al. 1993. Studies on the control of visceral leishmaniasis: validation of the Falcon assay screening test-enzyme linked immunosorbent assay (FAST-ELISA) for field diagnosis of canine visceral leishmaniasis. Am. J. Trop. Med. Hyg. 48: 1–8.


7. Ashford, R.W. 1997. The leishmaniasis as model zoonoses. Ann. Trop. Med. Parasitol. 91: 693-701.


8. Bettini, S., Pozio, E., Gradoni, L. 1980. Leishmaniasis in Tuscany (Italy) (II) Leishmania form wild Bodentia and Carnivora in a human and canine leishmaniasis focus. Trans. R. Soc. Trop. Med. Hyg. 74(1):77-83.


9. Courtenay, O., Quinnell, R.J., Garcez, L.M.  Dye. C. 2002. Low infectiousness of a wildlife host of Leishmania infantum the crab-eating fox is not important for transmission. Parasitology. 125: 407-14.


10. Dipineto, L., Manna, L., Baiano, A., Gala, M., Fioretti, A., Gravino and et al. 2007. Presence of Leishmania infantum in Red Foxes (Vulpes vulpes) in Southern Italy. Journal of Wildlife Diseases. 43(3): 518-20.

1. Desjeux, P. 2004. Leishmaniasis; current situation and new perspectives. CIMID. 27: 305-318.


2. Hamidi, A.N. 1982. Visceral Leishmaniasis of Jackals and dogs in northern Iran. Trans. R. Soc. Trop. Med. Hgy. 26: 7-256.


3. Mancianti, F., Mignone, W., Galestri. F. 1994. Serologic survey for leishmaniasis in free-living red foxes (Vulpes vulpes) in Italy. Journal of Wildlife Diseases. 30: 454–56


4. Mohebali, M., Hamzavi, Y., Edrissian, G.H. 2001. Seroepidemiological study of visceral leishmaniasis among humans and animal reservoirs in Bushehr province, Islamic Republic of Iran. East Mediterr Health. J. 7:912-17.


5. World Health Organization. 1990. The leishmaniases, Report of a WHO Export committee World Health Organization. Geneva. pp793.


6. World Health Organization. 1980. The Leishmania report of a W.H.O exports committee, Technical Report Series. p: 101.

12. Fallah, E., Farshchian, M., Mazlomi, A., Majidi, J., Kusha, A., Mardi, A., and et al. 2006. Study on the prevalence of visceral leishmaniasis in rodents of Azarshahr district (New focus), North West of Iran. Archives of Razi Institate. 61(7): 27-33.


13. Fakhar, M., Mohebali, M., Barani, M. 2004. Introduction of an endemic focus of kala-azar in Ghom province and seroepidemiological survey on visceral leishmaniasis in human and animal Reservoirs (dogs) in this area. Armaghane-danesh. Journal. 33: 43-52.


14. Farajnia, S., Alimohammadian, M.H.  Reiner, N.E.  Karimi, M. Ajdari, S. Mahboudi. F. Molecular characterization of a novel amastigote stage specific Class I nuclease from Leishmania major. International Journal for Parasitology. 34: 899–08.


15. Handemir, E., Oncel, Z., Kamburgil, T. 2004. Seroprevalence of visceral Leishmaniasis in stray Dogs in Istanbul. T.P.D. 28(3): 123-125.

17. Khorshidian, S., Hajjaran, H., Sarkissian, M.T., Edrissian, Gh. H. 1994. Evaluation of ELISA, using intact promastigotes as antigen, for diagnosis of visceral leishmaniasis. Iran. J. Med. Sci.19 (1, 2): 15-18.

19. Mohebali, M., Hajjaran, H., Hamzavi, Y., Mobedi, I., Arashi, S., Zarei, Z., and et al. 2005. Epidemiological aspects of canine visceral leishmaniosis in the Islamic Republic of Iran. Vet. Parasitol. 129: 243–51.


20. Mohebali, M., Fallah, E., Hajjaran, H. 1998. Vaccine trial against Canine Visceral leishemaniasis in the Islamic Repubic of Iran. E. Mediterr. Hlth. J. 4(2): 234-238.


21. Mohebali, M., Poormohammadi, B., Kanani, A., Hajjaran, H., Edrissian, G.H. 1998. Rodents another group of animal hosts of visceral leishmaniasis in Mesh kin Shahar district, Islamic Republic of Iran. LRS Mediterranean Oriental. 4 (2): 376-378.


22. Moshfe, A., Mohebali, M., Edrissian, G.H., Zarei, Z., Akhoundi, B., Kazemi, and et al. 2008. Seroepidemiological Study on Canine Visceral Leishmaniasis in Meshkin-Shahr District, Ardabil Province, Northwest of Iran during 2006-2007. Iranian. J. Parasitol. 3(3): 1-10.


23. Mohebali, M., Parsa, B., Motazedian, M.H., Yaghoobi-Ershadi, M.R., Hajjaran, H. 2002. Identification of Leishmania species from different parts of Iran using a random amplified polymorphism DNA in human, animal reservoirs and vectors. Med. J. Islamic Rep Iran. 15:243-6.

25. Nadim, A., Hamidi, A.N., Javadian, E. 1982. Present status of Kala-azar in Iran. Am.J.Trop.Med.Hgy, 27: 25-28.


26. Ozensoy, T. S., Ertabakhar, H., Ozbel, Y., Balcioglu, C., Yildizli, N., Ziya Alkan, M. 2005. Seroprevalence of canine visceral leishmaniasis in kusadasi- Turkey. Turk. J. Vet. Anim. Sci. 29: 23-26.


27. Ozbel, Y., Oskam, L., Ozensoy, S., Turgay, N., Alkan, M.Z., Jaffe, C.L., and et al. 2000. A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta Trop. 74: 1–6.


28. Semiao Santos, S.J., Abranches, P. Pereira, S., Games, S., Fernandes, J.P., Vetter, J.C.M. 1996. Reliability of serological Methods for Defection of Leishmaniasis in Portuguese Domestic and wild Reservoirs. Mem. Inst. Oswald .Cru2, Rio de Joneiro. 91(6): 747-750.


29. Sharifi, I., Daneshvar, H. 1994. The prevalence of visceral leishmaniasis in suspected canine reservoirs in southern Iran. Iran .Ians. Med. Sci. 21(3, 4): 130-134.


30. Sobrino, R., Ferroglio, E., Oleaga, A., Romano, A., Millan, J., Revilla, and et al.  2008. Characterization of widespread canine leishmaniasis among wild carnivores from Spain. Vet Parasitol. 155(3-4):198-203.


31. Statistical calendar of East Azerbaijan Province 2002 and management and planning organization east AzerbaijanProvince, GIS Unit.


32. Taran, M., Mohebali, M., Modaresi, M.H., Manishi, S., Mahamadi, M., Mojarad, M. 2007. Diagnosis of canine visceral leishmaniasis by ELISA using K39sub Recombinant Antigen. Iranian. J. Publ. Health. 39 (2): 1-6.