بررسی هیستوآناتومی حنجره در شتر تک کوهانه بالغ

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

محمد علی ابراهیمی ¹ (گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران)
علی اصغری نامی ² (دانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران)
رعنا کیهان منش ³ (گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران)

تاریخ دریافت : 1387/10/29 تاریخ پذیرش : 1389/07/10 تاریخ انتشار : 1389/03/01

کلید واژه: هیستوآناتومی, شتر, حنجره,

چکیده مقاله :

در این مطالعه تعداد 10 نمونه حنجره شتر تک کوهانه بالغ مورد بررسی کالبدشناسی و بافت شناسی قرار گرفت. برای رسیدن به این هدف از روش های معمول آناتومیکی و بافت شناسی (با دو روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین– ائوزین و ورهاف) استفاده شد. همچنین جهت مشخص کردن شکل داخل حنجره از درون آن قالب گچی تهیه گردید. میانگین طول و عرض غضروف اپی گلوت به ترتیب برابر 28/0±21/8 و 34/0±59/4 سانتی متر، میانگین طول و عرض دیواره غضروف سپری به ترتیب برابر 28/0 ± 53/6 و 15/0 ± 99/6 سانتی متر، میانگین طول سقف و کف غضروف حلقوی به ترتیب برابر 17/0 ± 06/6 و 25/0±58/4 سانتی متر، میانگین طول سر و طول دسته غضروف هرمی T شکل به ترتیب برابر 11/0±58/3 و 05/0±35/3 سانتی متر، میانگین طول و عرض غضروف شاخی نیز به ترتیب در حدود 03/0±52/3 و 04/0±73/1 سانتی متر تعیین گردید. همچنین مطالعات نشان داد که غضروف اپی گلوت در این حیوان کشیده و نوک تیز می باشد. برجستگی حنجره ای در بخش شکمی غضروف سپری وجود ندارد. غضروف میخی به صورت ظریف و بسیار کوچک در قاعده و طرفین غضروف اپی گلوت و در داخل چین دهلیزی وجود دارد. غضروف حلقوی در این حیوان هم دارای سقف و هم دارای کف ضخیم می باشد. در داخل حنجره چین های دهلیزی و صوتی همراه با بطن های جانبی وجود دارد. بررسی های بافت شناسی نیز نشان داد که غضروف های اپی گلوت، شاخی، میخی و رأس هرمی از نوع غضروف الاستیک بوده و غضروف های سپری، حلقوی و قاعده هرمی از نوع غضروف شفاف می باشند. همچنین بافت پوششی مخاطی در تمامی بخش های غضروفی از نوع سنگفرشی مطبق غیر شاخی است به جزء بخش غضروف حلقوی که از نوع استوانه ای شبه مطبق مژه دار می باشد.

چکیده انگلیسی:

In this study, 10 samples of the larynx of Camelus dromedarius were evaluated anatomically and histologically. The usual anatomical and histological (H&E and Verhoeff staining methods) were used. For detecting the internal form of larynx, plaster casts were prepared. This study demonstrated that the mean length and width of epiglottis and thyroid cartilages were 8.21 ± 0.28, 4.59 ± 0.34 cm, 6.53 ± 0.28 and ­6.99 ± 0.15­cm, respectively. The average length of dorsal and ventral part of cricoid cartilage was 6.06 ± 0.17 and 4.58 ± 0.25 cm. The mean length of T head and T handle in arytenoid cartilage was 3.58 ± 0.11 and 3.35 ± 0.05 cm, respectively. In addition, the average length and width of corniculate cartilage was 3.52­ ±­0.03 and 1.73 ± 0.04 cm. In this animal, the epiglottis cartilage was long and pointed. Laryngeal prominence in thyroid cartilage was absent. The cuneiform cartilage is very thin and located in the base and sides of epiglottis. Contrary to other animals, the cricoid cartilage of this animal in both dorsal and ventral parts was very thick. Moreover, the vocal and vestibular folds with lateral laryngeal ventricle were present. The histological study showed that epiglottis, corniculate, apex of cuneiform and arytenoid cartilages are made of elastic cartilage and the other cartilages such as thyroid, cricoid and the base of cuneiform cartilages are made of hyaline cartilage. The epithelial tissue of all parts of larynx was stratified squamous nonkeratinized except the cricoid cartilage which had ciliated pseudostratified columnar epithelium.

منابع و مأخذ:

1. پوستی ، ا. 1385. بافت­شناسی مقایسه‌ای. دانشگاه تهران، ‌صفحات: 320-319.


2. رضاییان، م. 1385. بافت­شناسی و اطلس رنگی دامپزشکی. انتشارات دانشگاه تهران، صفحات: 257-256.


3. مقدس، الف. 1376. شتر و پرورش آن. انتشارات نوربخش تهران، صفحات: 40- 28.


4. موسویان، س.م. 1384. بررسی هیستوآناتومی حنجره گاومیش رودخانه­ای. پایان نامه جهت دریافت دکترای حرفه­ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.


5. ناظر عدل، ک. 1365. پرورش شتر. انتشارات جهاد دانشگاهی دانشگاه تبریز، صفحات: 65-35.

1. Banks, W.J. 1993. Apply Veterinary Histology. Third edition. Mosby, London, p: 205.

7. Calhoun, M.L. and Kartawiria, K. 1985. The gross and microscopic anatomy of the postnatal epiglottis of seven domestic animals. Anat. Rec. 14(3):151.


8. Cook, W.R. 1980. Clinical observations on the anatomy and physiology of the equine upper respiratory tract. Vet. Rec. 17(2):79.


9. Dellman, H.D. and Eurell, J. 1998. Text Book of Veterinary Histology. Williams and wilkins, London, Fifth Edition. p: 153-154.


10. Dyce, K.M., Sack, W.O. and Wensing, C.J.G. 2002. Text book of Veterinary Anatomy, Saunders, London. p: 152-156, 380-382, 501-503, 640, 768 & 812.


11. Eurell, J.A. and Frappier, B.L. 2006. Dellmans Text Book of Veterinary Histology. Blackwell, U.S.A., p: 159-160.


12. Fawcett, D.W. and Bloom, B.M. 1986. Text Book of Veterinary Histology. Saunders, London, Eleventh Edition. p: 189-195.


13. Frandson, R.O. 1980. Anatomy and Physiology of Farm Animal. Lippincott, London, p: 294-296.


14. Getty, R. 1975. Sisson and Grossmans, The anatomy of the domestic animals. Saunders, London, Fifth Edition. p: 119-120, 457, 504-511, 919-926, 1285-1290, 1562-1567, 1891-1897.


15. Gross, E.A. and Morgan, K.T. 1991. Architecture of nasal passages and larynx. CRC Press, London, p:


16. Junqueria, L.C., Carneiro, J. and Kelley, R.O. 2005. Basic Histology.  Ling, New York, p: 329-333.


17. Nickel, R., Schummer, A. and Seferle, E. 1979. The Viscera of the Domestic Mammals, Verlag Paul Pary, Berlin, p: 225-238.


18. Quinlan, T., Goulden, B.E. and Davies, A.S.  1979. Bilateral asymmetry of equine laryngeal muscles. N. Z. Vet. J. 17(3):23.


19. Sagara, M. 1981. A comparative anatomical study of the laryngeal muscles in mammals. Igaku Kenkyu. 28: 3333-3355.


20. Samuelson, D.A. 2007. Textbook of Veterinary Histology. Saunders, Elsevier, p: 225, 230, 246.


21. Yagil, R. 1985. The desert camel. Krager, New York, p: 67-69.