تأملاتی فقهی در واکاوی و بازخوانی ادله‌ی عده‌ی زنان بدون رحم
محورهای موضوعی : حقوق خصوصی
رحمان ولی زاده
1
(
مربی فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
)
علی پیردهی
2
(
دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، آموزش و پرورش بابل، بابل، ایران
)
کلید واژه: روایات, زنان, تنقیح مناط, عدّه,
چکیده مقاله :
عِدّه به مقدار زمانی که زن پس از انحلال نکاح به جهت موت زوج یا به خاطر پاک بودن رحمش از جنین یا به جهت تعبّد با فرض یقین به برائت رحم از حمل باید صبر کرده و از ازدواج مجدد خودداری نماید. حال در مورد عدّه زنانی که به دلایل پزشکی رحم خویش را خارج ساخته دو دیدگاه متصور است؛ یک دیدگاه آن که اطلاق ادلّه و روایات شامل این دسته از زنان می شود و دیدگاه دیگر آنکه به دلیل ظاهر برخی از روایات و عمومیّت و اطلاق آنها و تنقیح مناط قطعی و اتّحاد طریق با زنان یائسه و زنانی که غیرمدخوله مطلقه می شوند لزومی به حفظ عده نیست. هدف از این تحقیق واکاوی ادلّه یعِدّه و بازخوانی باورهای فقهی پیرامون موضوع یاد شده و تطبیق آن بر موضوع پیش آمده است. روش کار نظری و بنیادی بوده که با استناد به قواعد اصولی به استنباط حکم پرداخته شد. نتیجه آنکه زنانی که رحم خویش را خارج کرده به دلیل اتحاد طریق و تنقیح مناط لزوم به حفظ عده ندارند.
Edde is the amount of time when the woman dies or refuses to remarry when the woman dies in order to cleanse her womb from the fetus. Now, in the case of Edde, women who have made their uterus out of medical reasons have two conceivable views; a view is that the use of evidence and narratives relate to this category of women, and the other viewpoint, due to the appearance of some traditions and generality, is that they do not need to preserve Edde. The purpose of this study is to investigate the arguments of Edde and rereading Islamic beliefs about the issue. Then, the theoretical and fundamental method has been studied based on the principles to deduce this order. The result is that women who have withdrawn their womb have no need to preserve people.
قرآن کریم.
_||_
Al-Ameli, M. (1956). Al-Shi'a. Tehran: Maktab Al-Islam.
Al-Halabi, H. (1983). Enrichment, Qom: Ayatollah Marashi Library Publishing.
Bahrani, Y. (1981). Al-Nazara Gardens. Qom: Islamic Publishing Institute.
Boroujerdi, H. (1952), Rijal Alkashi. Mashhad: Islamic Studies Institute.
Evans, G. (2000). Women and the law in the Roman Empire. Routledge: Routledge Press.
Feyz Kashani, M. (1994). Al-Vafi. Isfahan: Amir Al-Momenin Memorials.
Fumi, A. M. (1984). Al-Mas'bah Al-Manir Fi Gharib. Qom: Dar Al-Boreh Institute.
Halabi, Z. (1996). Ghunea Al-Nawaoua, Qom: Imam Sadiq Institute.
Helli, H. (1906). Various laws in Shari'a. Tehran: Tehran Institute.
Helli, H. (1994). Rules of judgments. Qom: Islamic Publishing Institute.
Helli,Y. (1988). Islam in Halal and Haraam. Qom: Islamic Institute.
Jabali Ma'lami, Z. (1992). Masalik Al–Afham. Qom: Islamic Knowledge Institute.
Kellini, M, (1992). Forough Alakafi. Beirut: Daralazova Publishing House.
Khansari, S, (1936). Jame Al-Mardak. Qom: Maktab Al-Sadiq.
Khomeini, R. (1970). Al-Vasilah. Qom: Dar Al-Qalam Al-Ulama.
Makarem Shirazi, N (2002). New articles. Qom: Alama Publication.
Ragheb Esfahani, A. (1983). Al-Fardat Faye Al-Quran. Qom: Book Publishing.
Sheikh Mofid (1958). Al-Moqana, Qom: Islamic Teachers Society.
Sheikh Tousi, M. (1999). Al-Khalaf. Qom: Al-Nashr Al-Islami Institute.
