ارائه راهبردهای طراحی فضای عمومی شهری به مثابه پلتفرم اجتماعی- فرهنگی (مورد مطالعه: محدوده پیرامون ارگ علیشاه تبریز)
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
مسعود توپچی خسروشاهی
1
,
آرش ثقفی‌اصل
2
1 - کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز- ایران.
2 - 2. گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز- ایران (نویسنده مسئول). E- mail: a.saghafi@iaut.ac.ir
کلید واژه:
چکیده مقاله :
طراحی پلتفرم اجتماعی و فرهنگی ازجمله موضوعات و مباحث جدیدی درطراحی عرصه‌های عمومی شهری بوده که این رویکرد با هدف کلی بهبود زندگی عمومی شهری به دنبال ایجاد بستر و شرایطی مطلوب برای حضور مردم در فضای عمومی و ظهور فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی، تفریحی، آموزشی، گردشگری و غیره در چارچوبی از ارزش‌ها، نیازها، فرهنگ‌ها و سیاست‌های کلی جامعه هدف می‌باشد. در این پژوهش که به موضوع طراحی فضای عمومی شهری با رویکرد پلتفرم اجتماعی- فرهنگی معاصر پرداخته شده است، سعی بر آن شده تا ضمن ارائه راهبردهایی برای طراحی این گونه از فضاها، به مطالعه و نهایتاً طراحی یک پلتفرم اجتماعی– فرهنگی برای ارگ علیشاه تبریز به عنوان نمونه موردی پرداخته شود. یافته‌های پژوهش حاکی ازآن است که علی رغم عدم برنامه‌ریزی، مدیریت و طراحی محدوده با ارزش ارگ علیشاه تبریز، این مکان به طور کامل به یک محدوده رها شده‌ای تبدیل گشته که اثرات و تبعات بسیار نامطلوبی و اسفباری را برای شهر و شهروندان به بار آورده است. در نهایت بر اساس اهداف پژوهش، راهبردهایی برای ایجاد پلتفرم اجتماعی و فرهنگی این مجموعه ارائه شده است.
Designing sociocultural platform is one of the new issues in designingurban public spaces. This approach is aimed at the general improvement ofurban public life by providing appropriate grounds and conditions forpeople’s presence in public spaces and the advent of social, cultural,recreational, educational, tourism activities in a framework of values,needs, cultures, and general policies of the target population. In the presentstudy which is conducted for the first time on designing urban public spaceswith the approach of contemporary sociocultural platform, it is tried topresent principles and criteria for designing those spaces and also to designa sociocultural platform for Arch of Alishah in Tabriz as a case study.Findings of the present study indicate that, due to the lack of planning,management, and designing the area of Arch of Alishah in Tabriz, thisplace has been completely left and neglected. This issue has resulted inunfavorable and catastrophic consequences for the city and its citizens.Finally, macro and micro strategic and operational
