بررسی رابطه همنشینی دوستانه با مسئولیت‌پذیری اجتماعی (کارکنان شهرداری کلانشهر تبریز)

محورهای موضوعی : جامعه شناسی

کریم قدرتی ¹ ( دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز ‌_ ایران. )
صمد صباغ ² ( عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز _ ایران. )

تاریخ دریافت : 1395/04/06 تاریخ پذیرش : 1395/04/06 تاریخ انتشار : 1393/08/01

کلید واژه: مسئولیت‌پذیری اجتماعی, همنشینی دوستانه, کارکنان و شهرداری کلان شهر تبریز,

چکیده مقاله :

هدف این مطالعه بررسی رابطه همنشینی دوستانه با میزان مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان شهرداری تبریز می باشد . که با استفاده از روش تحلیلی پیمایشی انجام گردید . جامعه ی آماری این مطالعه کارکنان شهرداری کلان شهر تبریز است . ابزار مورد استفاده پرسشنامه است که سئوالات آن بر اساس طیف لیکرت در پنج درجه تنظیم گردید. حجم نمونه مورد مطالعه با استفاده از فرمول کوکران 249 نفر بود که با استفاده از دو روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و تصادفی ساده انتخاب گردید. برای ارائه نتایج از روش ها و آماره های توصیفی و نیز برای آزمون فرضیه ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام گردید. نتایج حاصل ازاین پژوهش نشان می دهدکه میانگین مسئولیت پذیری اجتماعی برابر 135 است که این نمره در مقایسه با میانگین مورد انتظار (105 ) درحد بالاتری قرار دارد و نشان می دهد که کارکنان در شهرداری مذکور از مسئولیت پذیری بیشتری برخوردارند. نتایج نشان می دهد مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان شهرداری تبریز با همنشینی دوستانه رابطه ای معنادار دارد .

چکیده انگلیسی:

The aim of present study is to examine friendly companionship andTabriz municipal employees’ social responsibility.This is a survey study and the population of it is Tabriz municipal employees. The instrument used in the study is a questionnaire that was set on five point Likert scale.  Based on Cochran formula the sample of the study was 249 which was selected using stratified random and simple random sampling methods. Descriptive analysis is used to show the results and in order to test the hypothesis the Pearson correlation is used. According to results, the average of social responsibility is 135 which are above the expected average (105) thatshows the municipal employees havemore responsibility. Also, there is a meaningful relationshipbetweenTabriz municipal employees’ social responsibility and friendly companionship.

منابع و مأخذ:

ابزری، م.­ (1386). مسئولیت اجتماعی و اخلاق کار در مدیریت کیفیت نوین. فرهنگ مدیریت. سال پنجم، شماره 15، صص 42- 5­.

آدلر­، ا. (1370). روان­شناسی فردی­. ترجمه­: ز، شرف­شاهی­. تهران­: انتشارات تصویر. چاپ دوم.

ارل، ب. (1385). روش­های تحقیق در علوم اجتماعی. ترجمه: ر، فاضل. تهران: نشر سمت. جلد اول.

ارون، ر. (1386). مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه­شناسی. ترجمه: ب، پرهان. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی­. چاپ پنجم.

استونز­، ر. (1379). متفکران بزرگ جامعه­شناسی. ترجمه: م، میردامادی­. تهران: نشر مرکز. چاپ اول.

اسکویی، ص. (1389). بررسی نقش خانواده در مسئولیت­پذیری اجتماعی جوانان­. پایان­نامه دوره­ی کارشناسی­ارشد، دانشگاه تهران.

بوردیو، پ. (1379). تکوین تاریخی زیباشناسی ناب. فصلنامه­ی ارغنون. ترجمه: م، فرهاد­پور. شماره 17.

بوردیو، پ. (1381). نظریه کنش. ترجمه: م، مردی­ها. تهران­: انتشارات نقش نگار.

بیرهوف­، ه. (1387). رفتارهای اجتماعی مطلوب­. ترجمه: ر، صدقی­نژاد. تهران: نشر سمت.

تنهایی­، ح. (1389). درآمدی بر مکاتب و نظریه­های جامعه­شناسی. تهران: انتشارات بهمن.

جنکینز، ر؛ و دیگری. (1385). ترجمه: ل، جوافشانی و دیگری. صص136- 135.

حساس یگانه، ی؛ و دیگری.­ (1393).­ مسئولیت اجتماعی شرکت­ها، سیر تکامل مفاهیم و تعاریف. حسابداررسمی. شماره (39) پیاپی 59.

ربانی­، ر؛ و دیگری. (1380). مبانی جامعه­شناسی. تهران­: آوای نور.

رضائیان­، ع. (1387). رفتار سازمانی (مفاهیم­، نظریه­ها و کاربردها). دانشگاه تهران: انتشارات دانشکده مدیریت. چاپ اول.

رضائی­راد؛ و همکاران. بررسی رابطه بین برنامه­های آموزشی ضمن خدمت با مسئولیت­پذیری کارکنان در حمایت از محیط زیست. دانشگاه مشهد، طرح پژوهشی.

رفعت­جاه­، م .(1387) .تاثیر موقعیت شغلی بر سبک زندگی زنان شاغل .فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات.                             صص 160- 139.

ریتزر، ج. (1374). نظریه­ی جامعه­شناسی دوران معاصر. ترجمه: م، ثلاثی. نشر علمی.

زاهدی­ اصل، جامعه‌شناسی فراغت. جزوه درسی، دفتر همکاری حوزه و دانشگاه، ص9.

سازمان ملی جوانان، (1381). بررسی وضعیت اوقات فراغت جوانان.

سایت مجازی شهرداری تبریز- معاونت توسعه و برنامه­ریزی شهرداری کلان شهر تبریز.

ستوده­، ه. (1392). آسیب­شناسی اجتماعی (جامعه­شناسی انحرافات ). صص33-32­.

سمرقندیان­، ع. (1390). مدیریت اوقات فراغت­. سازمان فرهنگی و هنری شهرداری مشهد. مشهد: انتشارات بوی شهر بهشت.

 شریفیان، م؛ و دیگران. (1376). چگونگی پرداختن به فعالیت‌های فراغت بین نوجوانان و جوانان. تهران: دبیرخانه شورای عالی جوانان. ص3­.

فیاض، ا؛ و دیگری. (1392). دلالت­های تربیتی مسئولیت­پذیری اجتماعی در آموزه­های اسلام. مقاله ارائه شده به اولین همایش مجازی ره ­آوران آموزش.

کوزر­، ل؛ و دیگری. (1387). نظریه­های بنیادی جامعه­شناسی. فرهنگ ارشاد. تهران­: نشر نی. چاپ چهارم.

کوهستانی، ح؛ و دیگری. (­1378).  پژوهشی در اوقات فراغت و راه‌های بهره‌وری از آن. مشهد: انتشارات تیهو. ص 48­.

گودرزی، م؛ و دیگری. (1379). تحلیل میزان و نوع فعالیت­های فراغتی و ورزشی استادان دانشگاه تهران. مجله حرکت. شماره 4.

گیدنز­، آ. (1386). با همکاری کرن برد سال­، جامعه­شناسی.ترجمه­: ح، چاوشیان. تهران­: نشر نی­.

لومسدن، ل. (1380).­ بازاریابی گردشگری. ترجمه: م، ابراهیم گوهریان. تهران: نشر دفتر پژوهش­های فرهنگی.

مرادی، ف. (1392). بررسی شیوه­های تصمیم­گیری مدیران با مسئولیت­پذیری کارکنان، (مطالعه­ی موردی دانشگاه سمنان­). فصلنامه فرهنگ در دانشگاه اسلامی. سال دوم.

مرادی­، گ. (1392)­. بررسی تاثیر جامعه­پذیری سازمانی بر مسئولیت اجتماعی کارکنان، (مورد مطالعه شرکت نفت کرمانشاه ). مجله جامعه­شناسی کاربردی. دوره بیست و چهارم­، شماره سوم، صص 96-7.

مرتضوی­، س. (­1389). بررسی نقش تعدیل­گری متغیر اهمیت مسئولیت­ اجتماعی بر رابطه بین مسئولیت اجتماعی و تعهد سازمانی. مجله علوم اجتماعی. دانشگاه فردوسی مشهد. صص 217 - 193­.

مهرآئین، م. (1389). حوزه­های تخصصی جامعه­شناسی. تهران: انتشارات جامعه­شناسان­.

نریمان­زاده­. (1391). بررسی رابطه بین سبک زندگی دبیران با میزان مسئولیت­پذیری آنان در شهرستان ملکان. پایان­نامه کارشناسی­ارشد­، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز.

نصیری­پور و همکاران. (­1391). رابطه بین ارائه تسهیلات رفاهی با مسئولیت­پذیری کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی نور. مجله سلامت و بهداشت. شماره سوم­، صص 37- 28.

Cardebat, J and et al. (2010). What corporate social responsibility reporting  adds to financial return? Journal of Economics and International finance. P.p:   20-27.

Carroll, A. B. (1979). A three dimensional model of corporate social performance.  Academy of Management Review. P.p: 497-505.

Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons. (Jul - Aug), P.p: 39-48.

Carroll, A. B. (1998). The four faces of corporate citizenship. Business and Society Review. P.p: 1-7.

Carroll, A. B. (1999). Corporate social responsibility - evolution of a definitional construct. Business & Society. P.p: 268-295.

Fleming, M. (2002). what is safety culture? Rail Way safety ever green.

Friedman, M. (1970). The Social Responsibility of Business Is to Increase Its Profits. The New York, Times Magazine.

John srud, Pk. (2002). Faculty members moral and their intention to leave. Journal Vov  zooz. 10(9):136.

Markman, K. D Tettlok, P. E. (2000). Accountability and close call counterfactuals, The loser who nearly won and the winner who nearly lost, Personality and Social.

Rawls, J. (1971). A Theory of Justice, Cambridge, Mass: Harvard University Press. Psychology Bulletin. 26, P.p:1213-1214.

Schuyt, T. Smit, J. Bekkers, B. Constructing a Philanthropy-scale: Social  Responsibility and Philanthropy, Vrije Universiteit, Department of   Philanthropy, Faculty of Social Sciences, Amsterdam, the Netherlands.

Walker, W. J. (2009). Predicting two types of proactive socialization tactics: the  roles of context, experience, and age, A Dissertation Presented to the Academic Faculty, in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Doctor of Philosophy in the College of Management, Georgia Institute of technology.

Wentzel, K. R. (1991). "Social Competence at School: Relationn between Social Responsibility and Academic Achievement". Reviewed Educational  Research. V. 61, P.p: 1-24.