تحلیل جامعه‌شناختی جایگاه زن در آثار ایلیا ابوماضی

محورهای موضوعی : جامعه شناسی

علی‌اصغر عزیزپور شیرفروش ¹ ( دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاداسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه ادبیات؛ تبریز- ایران. )

تاریخ دریافت : 1394/12/22 تاریخ پذیرش : 1394/12/22 تاریخ انتشار : 1390/08/01

کلید واژه: ایلیا ابوماضی, ادب مهجری, زن اجتماعی, جایگاه زنان,

چکیده مقاله :

بررسی شعر می تواند، فرایند دگرگونی سیمای زن را در سیر تاریخی نشان دهد، با این فرض، در این تحقیق به بررسی سیمای زن با تکیه بر آثار ایلیا ابوماضی پرداخته شده است. روش تحقیق در این مقاله اسنادی و کتابخانه ای بوده است. ابوماضی در اشعار خود حوادث بسیاری را از قبیل اشغال، دعوت به مهاجرت، آزادی خواهی و اصلاح‌طلبی اجتماعی، سیاسی، آزادی بیان و عمل، نقش زن و قیام ملّی، در اشعار خود ثبت کرده است و شعر او آینۀ تمام نمای حوادث مهم و مشکلات مردم و مروّج آزادی و عدالت خواهی است. ابوماضی در گفتار خود مقام و جایگاه زن را فراموش نکرده است. زن خیالى، همسر، مادر و خواهر و زن اجتماعى نقش های مختلفی از زن می باشد که در دیوان ابوماضی به چشم می خورد. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که در نگاه ابوماضى زن موجودی عفیف و مایه خوشبختى و آرامش است و انسان را به خودشناسى و خداشناسى مى رساند.

چکیده انگلیسی:

A survey of Elia Abu Mazi’s poetry displays the developing process of the portrait of women in a historical perspective. This paper attempts to study the status of women in Abu Mazi’s poetry, using a descriptive and library method. Elia Abu Mazi documented various events in his poems including occupation, invitation to emigration, liberalism, social and political reformation, freedom of speech and action, the role of women and the national uprisings. Abu Mazi’s poetry mirrors the major events and the problems in the lives of people, and promotes freedom and justice. Abu Mazi never overlooked the status of women in his poetry. In Abu Mazi’s poems, a woman takes on different roles such as the imaginary lady, a spouse, mother and sister and the social woman. The results show that Abu Mazi piously viewed the women who are the means of happiness and certitude. Abu Mazi’s poetry implies that women lead human beings towards self-awareness and knowing God.

منابع و مأخذ:

ابوماضی، ا. (2005). دیوان، قدم له و علق علیه. ابراهیم شمس‌الدین، منشورات مؤسسه النورالمطبوعات، بیروت.

آذرنوش، آ. (1379). فرهنگ معاصر عربی- فارسی. تهران: نشر نی.

ابوماضی ا. (1982م). دیوان. با مقدمه: زهیر میرزا. دارالعودﺓ بیروت.

ابوماضی ا. (2006م). دیوان. به تحقیق: د، صلاح­الدّین الهواری. دارو مکتبة الهلال.

ابوماضی، ا. (1992). المرأه فی­الشعرالعربی. مجله السمیر. نیویورک.

المعوش، د، س. (1997). ایلیا ابوماضی بین‌الشرق و الغرب. مؤسسة بحسون، بیروت.

زکی، ط. (؟). ایلیا ابوماضی بین­التجدید و التقلید، المکتبه العصریّه. صیدا، بیروت.

سلیم، ج، د. (