توسعه به مثابه بازی زبانی (با رویکردی بر توسعه ژاپنی)
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
1 - عضو هیات علمی واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه- ایران
کلید واژه: تصادف, امنیت, بازی‌های زبانی توسعه, بازارهای زبانی, ", زبانخانه ژاپنی", , ", زبانخانه مادری", , روایت (کلان / خرد), جامعهشناسی پستمدرن, طراحی زایشی, شگرف‌یابی,
چکیده مقاله :
توسعه، امری زبانی، کنش (های) معطوف به توسعه نیز نوعی بازی زبانی با صوری متکثر است. زبان، جوهرۀ فرهنگ و "زبان مادری" جوهرۀ انسانیت (انسان بودن) انسان است. با چنین پتانسیلی که مطالعات تجربی دیرینه شناختی، انسانشناسی زیستی، زبانشناسی و جامعه شناسی مؤیدی برآن است؛ هر امر انسانی، با بنیادی زبانی، امری زبانی است. خارج از زبان، برای انسان، حیاتی انسانی قابل تصور نیست. این نوشتار، از منظر جامعه شناسی پست مدرن و با تأسی از هایدگر، که گفت: "زبان، خانه هستی است"؛ زبان را خانه توسعه، زبان مادری را روح و جان آن می داند. توسعه و توسعه نیافتگی ذاتی زبانی خاص نیست. هر زبانی، شکلی از بازی (های) توسعه را بالقوه در نهاد خود دارد که؛ فعلیت یابی آن رهین شیوه و نحوۀ بودنی است که فرهنگ (بازی های درون زبانی، میان زبانی) خانۀ هستی بخش آن خواهد بود. این نحوه بودن، الزاماً غربی و مدرن نبوده؛ و توسعه نیز، الزاماً مدرنیزاسیون نیست. دراین میان امنیت و آزادی نهادینه شده، ضرورتی ساختاری است؛ که توسعه نیز سرانجام پیشامد بازیگری"تصادف" خواهد بود. با این چارچوب و عناصر نظری کلیاتی از توسعه ژاپن در "زبانخانه ژاپنی" (شیوه بودن انسان ژاپنی)، بررسی شده؛ با استناداتی به ویژگی های معرفتی زبان و سیاق زیست ژاپنی و نیز با یافته هائی از بازی های زبانی دو شرکت پیشرو توسعه ژاپنی(سونی و هوندا)؛ به عناصری مقدماتی ولی بس مهم، از بازی های درون و میان زبانی دخیل در هویت توسعه ژاپنی به مثابۀ گفتمان بدیعی از "بهبودیافتگی" رسیده است. در فرآیند پژوهش، همخوانی یافته هائی از مؤلفه های زبانی توسعه به سیاق ژاپنی، با مؤلفه های زبانی پست مدرنیته، و نظریه ماکس وبر حدس زده شد؛ که در تستی مقدماتی، به نتایجی مثبت انجامید. به استناد روایت هائی خرد از توسعه، در بخشی از شرکت های ژاپنی، پژوهش حاضر به طرحی درآمدوار از بازی های زبانی توسعه ژاپنی، هم چون سبک و سیاقی بدیع در امر توسعه رسید؛ طراحی و اجرای حلقه های دیگری از پژوهش دراین حوزه، تصویری واقع نماتر از بازی های زبانی توسعه ژاپنی را بازتاب خواهد داد.
Development is a linguistic issue, and developing action(s) is a kind of language game with many forms. Language is the essence of culture and "mother tongue" is the essence of humanity (being human). With such a potential that empirical paleontology studies, bio-anthropology, linguistics, and sociology reaffirm it, every human being, with a linguistic basis, is a linguistic issue. Human life is not conceivable for human being without language. This article, from the perspective of postmodern is sociology, and with the reverence of Heidegger, who said: "language is the home"; language is as the home of development and mother tongue is its spirit and soul. Development and under-development are not inherent in a particular language. Each language has a form of development game (s) in itself and its actualization is the kind of way in which culture (Interlingual, inter-language games) will be its home. This mode is not necessarily western and modern, and development is not necessarily a modernization. In this context, security and institutionalized freedom are structural and development will eventually be an "accidental". With this framework and theoretical elements, the development of Japan in the “Japanese language” was evaluated. Citing the epistemic characteristics of the Japanese language, as well as the findings of the language games of the two leading Japanese developers (Sony and Honda), we come to introductory elements of the interplay games in the identity of the Japanese development as a recovering. In the research process, the consistency of findings with the linguistic components of development in the Japanese context, with the components of the language of postmodernity, and the theory of Max Weber, was guessed that came to a positive result in an introductory test. Based on the microeconomic narratives of development, in some parts of the Japanese companies, the present study sought to draw on a lively development of Japanese language development games, as well as a new development style. And the design and implementation of other research in this area will reflect a realistic picture of Japanese language development games.
آهنجیان، محمدرضا. (1382). آموزش و پرورش در شرایط پستمدرن. تهران: طهوری. چاپ اول.
ابوالحسن تنهائی، حسین. (1377). مکاتب و نظریههای جامعهشناسی. گناباد: مرندیز. چاپ سوم.
احمدی، بابک. (1381). هایدگر و تاریخ هستی.تهران: مرکز. چاپ اول.
ازکیا، مصطفی. (1381). جامعهشناسی توسعه. تهران: نشرکلمه. چاپ چهارم.
اولکر (مددی)، اسماعیل. (1384). آنا دیلی و بدیعی یارادیجیلیق. در: ماهنامه دیلماج. شماره 17. بهمن.
بارت، رولان. (1370). عناصر نشانهشناسی. مترجم: مجید، محمدی. تهران: الهدی. چاپ اول.
بارت، رولان. (1384). امپراتوری نشانهها. مترجم: ناصر، فکوهی. تهران: نی. چاپ دوم.
بارت، رولان. (1384). درجه صفر نوشتار. مترجم: شیرین دخت، دقیقیان. تهران: هرمس. چاپ دوم.
بکومبوپریسو، مانگا. (1376). زبانی ویژه. در: ماهنامه پیام یونسکو. سال 28، شماره: 323 (جسم و جان). آذر.
بورستین، دانیل. (1369). کاشفان (تاریخی از کوشش انسان در راه ...). مترجم: اکبر، تبریزی. تهران: بهجت. چاپ دوم.
تاتاسیسه، یوسف. (1376). واژهها پا ندارند، اما راه میروند. در: پیام یونسکو. سال 28، شماره: 325. بهمن.
خوشآمدی، مرتضی. (1388). گفتمان، فقر، قدرت. تهران: بینش نو. چاپ اول.
دُرداری، ن. (1373). مدیریت ژاپنی.تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا. چاپ دوم.
دورانت، ویل. (1380). تاریخ تمدن. (جلد 1)، مترجم: احمد، آرام و دیگران. تهران: علمی و فرهنگی. چاپ هفتم.
ریتزر، جرج. (1374). بنیانهای جامعهشناسی: خاستگاههای... .مترجم: تقی، آزاد ارمکی. تهران: سیمرغ. چاپ اول.
زومتور، پل. (1364). جاودانگی آوا. در: ماهنامه پیام یونسکو. سال 17، شماره: 184 (گفتار و نوشتار). شهریور .
ژو، شی. (1394). رویکرد فرهنگی به گفتمان. مترجم: داود، کوهی. مراغه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه. چاپ اول.
ساروخانی، باقر. (1373). روشهای تحقیق در علوم اجتماعی. (جلد 1)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. چاپ دوم.
سوادا، توشیو. (1365). ژاپنیها چگونه با چرتکه حساب میکنند. در: پیام یونسکو. سال 18، شماره: 198. آذر.
شاملو، احمد و دیگری. (1361). هایکو (شعر ژاپنی). تهران: مازیار. چاپ اول.
شوک، رابرت، ال. (1374). هوندا، داستانی از کامیابی مدیریت ژاپنیدر ... . مترجم: ایرج، پاد. تهران: نشر فرهنگ اسلامی. چاپ پنجم.
شوماخر، ای، اف. (1372). کوچک زیباست: اقتصاد با ابعاد انسانی.مترجم: علی، رامین. تهران: سروش. چاپ سوم.
ضیائیپرور، حمید. (1386). جنگ نرم. (جلد 1)، تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر. چاپ دوم.
عبدالعزیز، محمدحسن. (1361). زبان گفتاری: رایجترین وسیلۀ ارتباطی. در: پیام یونسکو. سال 14، شماره: 149.
فایرابند، پاول. (1375). بر ضد روش (طرح نظریه آنارشیستی معرفت).مترجم: مهدی، قوام صفری. تهران: فکر روز. چاپ اول.
فهیمیفر، جمشید. (1379). ژاپن. تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی. چاپ اول.
کاسکو، بارت. (1380). تفکر فازی.مترجم: علی، غفاری و دیگران. تهران: دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی. چاپ دوم.
کان، هرمان. (1358). ژاپن. مترجم: سروش حبیبی. تهران: خوارزمی. چاپ اول.
مالروب، میشل. (1386). زبانهای مردم جهان. مترجم: عفت، ملانظر. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. چاپ دوم.
مایر، جرالد، ام؛ و دیگری (گرد آورندگان). (1368). پیشگامان توسعه. مترجم: علیاصغر، هدایتی و دیگری. تهران: سمت. چاپ اول.
متوسلی، محمود. (1374). توسعه اقتصادی ژاپن با تأکید بر آموزش ... . تهران: مطالعات و پژوهشهای بازرگانی. چاپ اول.
محمدی، یاشار و دیگری (ترجمه و تألیف). (1393). سوفو جیموتو. مشهد: کتابکده کسری. چاپ اول.
مطیع، ناهید. (1378). مقایسه نقش نخبگان در فرآیند نوسازی ایران و ژاپن.تهران: انتشار. چاپ اول.
مورن، ادگار. (1370). سرمشق گمشده: طبیعت بشر. مترجم: علی، اسدی. تهران: سروش. چاپ اول.
موریتا، آکیو. (1374). ترقی ژاپن (تلاش آگاهانه یا معجزه).مترجم: هاشم، رجبزاده. تهران: سروش. چاپ اول.
ناکامورا، هاجیمه. (1378). شیوههای تفکر ملل شرق. (جلد 2)،مترجم: مصطفی، عقیلی و دیگری. تهران: حکمت. چاپ دوم.
نقیزاده، محمد. (1366). ژاپن و سیاستهای امنیت اقتصادی. ؟: نگارش. چاپ اول.
نودا، شیرو. (1374). خط ترکیبی ژاپن. در: ماهنامه پیام یونسکو. سال 26، شماره: 299 (منشأ نوشتار). اردیبهشت.
وبر، ماکس. (1373). اخلاق پروتستانی و روح سرمایهداری. مترجم: ع، رشیدیان و دیگری. تهران: علمی و فرهنگی. چاپ اول.
یونگ، کارل گوستاو. (1362). یی چینگ. مترجم: سودابه، تفضلی. ؟ : نقره. چاپ اول.
_||_