سنجش اعتبار و روایی آزمون کیفیت زندگی در سالمندان اهوازی
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
عبدالرحیم اسداللهی
1
(
دکترای سلامت سالمندی، دانشگاه جامع علمی کاربردی خوزستان، اهواز- ایران.
)
علی اسمعیلی
2
(
دکترای جامعه‌شناسی، دانشگاه جامع علمی کاربردی تهران- ایران. (نویسنده مسئول
)
لاله فانی‌صابری
3
(
دکترای بهداشت خانواده، دانشگاه علوم پزشکی مازندران- ایران.
)
کلید واژه: سالمندان اهوازی, سنجش اعتبار, کیفیت زندگی و آزمون SF-36,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی و سنجش اعتبار و روایی آزمون کیفیت زندگی (SF-36) در بین سالمندان ایرانی در سال 1395 به اجرا درآمده است. روش این پژوهش از نوع توصیفی است. نمونه تحقیق شامل 763 نفر از سالمندان مرد و زن مناطق هشت گانه شهرداری اهواز می باشد. با روش سنجش اعتبار درونی و همگنی آیتم ها اعتبار آزمون مورد تایید قرار گرفته و با روش تحلیل عوامل چند متغیره، همسانی درونی فاکتورهای آزمون پذیرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین سلامت عمومی و کیفیت زندگی سالمندان بیشترین رابطه معناداری وجود دارد و به ترتیب خستگی یا نشاط و سلامت روانی و درآخر عملکرد اجتماعی در کیفیت زندگی سالمندان از نقش موثر تری برخوردارند و رابطه معنادار بودن را تایید می کنند. بر طبق یافته ها مشخص شدکه سلامت عمومی یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار برحوزه های مختلف کیفیت زندگی سالمندان است، یعنی زمانی که سالمندان از سلامت عمومی بالایی برخوردارند زندگی مطلوب تر و بهتری خواهند داشت و بالعکس.
This study aims to evaluate the validity and reliability of SF-36 within aged population of Ahwaz city in the southwest of Iran in 2016. The method of the study is descriptive. The samples size is 763 older adults from the 8 municipal zones of Ahwaz city. The internal validity and homogeneity of variances were confirmed and using factor analysis the internal contingency of factors verified. The results show that, there is significant relation between general health and quality of life and it was affected respectively by frailty, mental health, and social activity. The general health was the main factor which enhances and predicts the quality of life of elders. It means that the healthy older adults have the better quality in their everyday life.
اسدالهی، ع. (1390). مشارکت اجتماعی سالمندان خوزستانی در جامعه و عوامل موثر بر آن. گزارش یک طرح پژوهشی. شماره الف/12/1387. اهواز: دانشگاه جامع علمی کاربردی واحد خوزستان.
باستانی پاریزی، م، ا؛ و همکاران. (1386). کیفیت زندگی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
برنشتاین، د، ا؛ و دیگری. (1368). آموزش آرامش تدریجی. ترجمه: ا، ملکپور و دیگری. تهران: انتشارات بامداد.
بینا. (1378). طرح بینالمللی اقدام در مورد سالخوردگی و اصول متحد برای اشخاص سالمند. تهران: مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد دفتر تهران.
تاجور، م. (1382). بهداشت سالمندان. تهران: انتشارات نسل فردا.
حیدری چروده، م. (1389). روایی و پایایی در پژوهشهای فرهنگی و اجتماعی. مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.
دیویدسون، ج؛ و دیگری. (1371). رفتار درمانی بالینی. ترجمه: ب، احمدی علون آبادی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
زنجانی، ح؛ و دیگری. (1381). جمعیت، توسعه و بهداشت باروری. تهران: نشر بشری.
سلیمزاده، ح؛ و همکاران. (1386). اشتغال مجدد بازنشستگان و شاخصهای کیفیت زندگی. فصلنامه رفاه اجتماعی. دوره 5، شماره 3، صص 34-23.
شجری، ژ. (1373). نگرش بهداشتی بر مسئله سالمندان. تهران: انتشارات بهار.
صاحبی، ع. (1382). روش تحقیق در روانشناسی بالینی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
عشقپور، م. (1370). مشکلات دوران پیری. تهران: انتشارات معین.
گنجی، ح. (1386). روانشناسی عمومی. تهران: نشر روان.
