اثر کود زیستی فسفاته بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ذرت سینگل کراس 704 در شرایط تنش کم آبی
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعیفاطمه میرشکاری 1 , پریسا ناظری 2 , مجتبی میرآخوری 3 , نعیم جمشیدی 4 , مهدی غفاری 5 , امیرحسین مرکزی 6
1 - کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات اهواز
2 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان و عضو باشگاه پژوهشگران جوان
3 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز و عضو باشگاه پژوهشگران جوان
4 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز و عضو باشگاه پژوهشگران جوان
5 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز و عضو باشگاه پژوهشگران جوان
6 - کارشناس آموزشی مدیریت شعب بانک کشاورزی استان تهران
کلید واژه: عملکرد, کم آبی, ذرت, کودزیستی فسفاته,
چکیده مقاله :
این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی مهران در سال زراعی 1387 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل زمان های آبیاری در 3 سطح آبیاری معمول منطقه (5 روز یک بار)، 3 روز دیرتر از آبیاری معمول منطقه ، 6 روز دیرتر از آبیاری معمول منطقه و کود زیستی فسفاته در 2 سطح (عدم استفاده از کود زیستی فسفاته، استفاده از کود زیستی فسفاته) و کود شیمیایی در 3 سطح (عدم استفاده از کود شیمیایی فسفاته (سوپر فسفات تریپل)، 45 کیلوگرم در هکتار ، 90 کیلوگرمدر هکتار P2O5) از نظر عملکرد دانه مورد بررسی قرار گرفتند. عملیات کودپاشی برای تیمارهای کود شیمیایی در مورد کود پتاس به صورت K2O به مقدار 100 کیلوگرم در هکتار قبل از کاشت و کود نیتروژن به مقدار 400 کیلوگرم در هکتار به صورت اوره در سه نوبت، یک سوم در زمان کاشت، یک سوم مرحله رشد ساقه و مابقی در مرحله تشکیل گل آذین مصرف گردید. نحوه اعمال تیمارهای بیولوژیک به طور کلی بدین صورت بود که همزمان با کاشت، کود زیستی فسفاته به مقدار 13 کیلوگرم روی خطوط کاشت بذر به فاصله 5-3 سانتی متر از بذرها پخش گردید. صفات مورد اندازه گیری شامل ارتفاع بوته، ارتفاع بلال از سطح زمین، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد پروتئین بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمار آبیاری و سطوح کودی در مورد صفاتی نظیر ارتفاع بوته، ارتفاع بلال از سطح زمین، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد پروتئین معنی دار بودند و بالاترین عملکرد مربوط به تیمار آبیاری معمول منطقه، مصرف کود زیستی و مصرف 45 کیلوگرم کود شیمیایی فسفاته با میانگین 9840 کیلوگرم در هکتار برآورد شدند که در مقایسه با دیگر سطوح کودی و تیمارهای آبیاری برتری محسوسی نشان دادند.
A factorial split experiment using randomized complete block design with four replications was performed at Agricultural Farm Experimental Station of Ilam province (Iran) during growing season of 20007-2008. The treatments consisted of 3 levels water deficit (usual, irrigation each 5 days, three days later and six days later than usual irrigation) and 2 levels of phosphate biofertilizer (without and using of biofertilezer) and 3 levels of chemical fertilizer (0, 45 and 90 P2O5 kg/ha of triple superphosphate). In addition, 100 kg/ha of K2O before planting and 400 kg/ha of CH4N2O at 3 times, one-third at planting, one third at stem elongation and the rest at inflorescence stage were applied. 13 kg/ha of biofertilezer banded of planting time, 3-5cm besides seeds on the planting rows. Results showed that application of biofertilezer and 45 kg/ha of chemical × irrigation interaction on traits like plant height, height of ear from ground, seed number/ear, rows per ear, 1000 kernel weight, seed yield and protein content were significant and resulted in highest yield (9840 kg/ha) as compared to the other fertilizer and irrigation treatment.
