اثربخشی آموزش مهارتهای جنسی بر صمیمیت و پرخاشگری دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد تبریز
محورهای موضوعی : زن و خانوادهصبا جدیری ابوالقاسمی 1 , امیر پناهعلی 2
1 - کارشناس ارشد ، روانشناسی و مشاوره، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران
2 - استادیار،گروه مشاوره وروانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران ( نویسنده مسئول )panahali@iaut.ac.ir
کلید واژه: صمیمیت, پرخاشگری, مهارتهای جنسی,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای جنسی بر صمیمیت و پرخاشگری دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد تبریز بود. روش این پژوهش نیمهآزمایشی بود. جامعه آماری ما در این پژوهش کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد تبریز میباشد. نمونه پژوهش شامل 30 زوج بود که به روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای لازم در این پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی و پرسشنامه سنجش پرخاشگری میباشد. به منظور اجرای پژوهش پس از گمارش آزمودنیها در هر یک از گروههای آزمایش و کنترل، در ابتدا پرسشنامه صمیمیت زناشویی و پرخاشگری به هر دو گروه ارائه شد تا آنها را تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسه 2 ساعته آموزش جنسی قرار گرفت (هفتهای یک جلسه) و گروه کنترل نیز در این مدت به زندگی روزمره خود پرداختند. یک هفته پس از اتمام جلسات آموزش جنسی، دوباره پرسشنامه صمیمیت زناشویی و پرخاشگری به هر دو گروه ارائه شد تا دوباره آن را تکمیل کنند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای جنسی بر افزایش صمیمیت و کاهش پرخاشگری دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد تبریز تأثیر معناداری دارد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای ارتباط جنسی مطلوب برای دانشجویان متأهل میتواند با بهبود مشکلات و تعارضات زناشویی و افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش پرخاشگری، زمینهساز بهبود کیفیت رابطه و افزایش دوام زندگی زناشویی آنها شود.
The purpose of this study was to investigate the Effectiveness of sexual skills education on intimacy and aggression of married students at Tabriz Azad University. The method was semi-experimental. Our statistical population included all married students of Tabriz Azad University. The research sample will consisted of 30 couples who were selected by voluntary and available method and were assigned to one of the test and control groups (15 couples, 15 couples). The necessary tools for this research were marital intimacy and aggression assessment questionnaire. In order to collect data by referring to Tabriz Azad University Consultation Center and selecting the sample with the coordination of the authorities, first, in the pre-test phase, both groups completed questionnaires, the experimental group was then subjected to an independent variable and the control group followed its previous program. The treatment sessions lasted for a period of two hours with a weekly sequence. In order to carry out post-placement research in each of the experimental and control groups, the marital intimacy and aggression questionnaires were first provided to both groups to complete (pre-test stage). The experimental group was then subjected to six sessions of 2 hours of sexual education (weekly one session), and the control group also continued their daily routine during this period. A week after the completion of sex education sessions, again the marital intimacy and aggression questionnaires were presented to both groups to complete it again (post-test phase). To analyze the data, covariance analysis was used. The results showed that the training of sexual has a significant effect on increasing the intimacy and reducing the aggression of married students in Tabriz Azad University. Therefore, it can be concluded that teaching appropriate sexual communication skills for married students can improve marital satisfaction by improving marital conflicts and increasing marital intimacy and reducing aggression
URL: http://ijn.iums.ac.ir/article-1-865-fa.html. [In Persian]
_||_