تحزب در نگرش آیت الله اکبرهاشمی رفسنجانی
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
محمدرضا علی حسینی عباسی
1
,
خدایار مرتضوی اصل
2
,
سیدعطاء الله سینایی
3
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی (مسائل ایران) ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول
3 - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
کلید واژه: انقلاب اسلامی, دموکراسی, تحزب, هاشمی رفسنجانی,
چکیده مقاله :
از دهه 1820 به بعد، احزاب به عنوان راهکاری برای تحقق مردم سالاری پدیدار و در اداره کشورها صاحب نقش گردیدند. در ایران نیز در پی مشروطه، احزاب شروع به فعالیت نمودند. اما متاثر از شرایط، نقش آنها در حاکمیت متفاوت بود. در این مقاله با روش هرمنوتیک مولف محور به عنوان گامی در سیر تکاملی تحقیقات در زمینه جایگاه احزاب در ایران، چگونگی نگرش و نقش هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از عناصر فعال در مبارزات قبل از انقلاب و از پایه های حکومت در بعد از انقلاب را به عنوان سوال محوری مطرح می نماییم. پس از بررسی می بینیم که وی معتقد به کارهای تشکیلاتی و مدنی، و تحزب بوده و از موسسین جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی و حزب کارگزاران سازندگی می باشد. او امکان تحقق تحزب را تابع شرایط سیاسی و درک جامعه میدانست و مشوق نظام نوین حزبی در ایران بود.
From the 1820s onwards, parties emerged as a way to achieve democracy and played a role in governing countries. In Iran, following the constitution, parties began to operate. But to the circumstances, their role in governance was different. In this article, with the author-centered hermeneutic method as a step in the evolution of research on the position of parties in Iran, we study the attitude and role of Hashemi Rafsanjani as one of the active elements in the struggles before the revolution and from the foundations of the government after the revolution as a central question. After examination, we see that he believes in organizational and civic work as well as the party, and is one of the founders of the Society of Fighting Clergy and the Islamic Republic Party and the Construction Agents Party. He considered the possibility of partisanship to be subject to the political conditions and understanding of the society and encouraged the new party system in Iran.
_||_
