نقش مولفه‌های هنجاری و اجتماعی در شکل‌گیری مشروعیت سیاسی
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
بهرنگ طاهری
1
,
محمد توحیدفام
2
,
سیدمصطفی ابطحی
3
1 - دانشجوی دکترای علوم سیاسی(گرایش مسائل ایران)، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: مشروعیت سیاسی, مشروعیت‌یابی, پایه هنجاری مشروعیت, پایه اجتماعی مشروعیت,
چکیده مقاله :
مشروعیت سیاسی در جهان قدیم، عمدتاً واجد خصلت هنجاری بود. اما در جهان مدرن، این مفهوم ضمن حفظ برخی عناصر هنجاری در درون خود، پیوندی عمیق با خواست عمومی و مطالبات شهروندان یافته است. بر این اساس، امروزه مشروعیت سیاسی برخوردار از ماهیتی دووجهی است که به طور همزمان، ویژگی‌های هنجاری و اجتماعی یک جامعه را بازتاب می‌دهد و به ترتیب مشروعیت‌های اولیه و ثانویه نظام را می‌سازد. در این مقاله، با رویکرد کیفی و روش توصیفی‌تحلیلی به تبیین موضوع مشروعیت نظام‌های سیاسی بر مبنای دو پایه هنجاری و اجتماعی مشروعیت می‌پردازیم. فرضیه پیش روی ما این است که تداوم بلندمدت مشروعیت سیاسی مستلزم حفظ فاصله میان دو پایه ساختمان مشروعیت نظام از طریق مشروعیت‌یابی مداوم است؛ به گونه‌ای که بروز بحران در مشروعیت ثانویه نظام موجب سرایت بحران به مشروعیت اولیه آن نگردد. در پایان به منظور تبیین عینی موضوع، مروری بر بحران مشروعیت در رژیم محمدرضاشاه خواهیم داشت.
Political legitimacy in the ancient world was mainly normative in nature. But in the modern world, this concept, while maintaining some normative elements within itself, has found a deep connection with the public will and the demands of citizens. According to this, political legitimacy has a two-faceted nature that simultaneously reflects the normative and social characteristics of a society and creates the primary and secondary legitimacy of the system, respectively. In this article, with the qualitative approach and descriptive-analytical method, we explain the legitimacy of political systems based on the two normative and social foundations of legitimacy. The hypothesis ahead is that long-term continuity of legitimacy requires maintaining the distance between the two foundations of the legitimacy building of the system through continuous legitimization; in such a way that occurrence of crisis in the secondary legitimacy of the system does not cause the crisis to spread to its primary legitimacy.
_||_
