روابط آل بویه و حمدانیان
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
رجبعلی وثوقی مطلق
1
(استادیار گروه تاریخ
دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد)
کلید واژه: آل بویه, حمدانیان, معزالدوله, ناصرالدوله, تجزیه طلبی,
چکیده مقاله :
در دوره ی حکومت معزالدوله بر عراق که از سال 334 تا 356ها.ق به مدت بیست و دو سال طول کشید بدون اغراق یکی از دل مشغولی های اساسی در زمینه ی سیاست خارجی، موضوع برخورد با دولت حمدانیان بوده است. زیرا حمدانیان همواره به عنوان یک قدرت نیرومند و تجزیه طلب، حکومت وی را تهدید می کردند. چنانکه در بسیاری موارد روابط طرفین با نوعی تخاصم و دشمنی توأم بود. لشکرکشیهای مکرر معزالدوله به قلمرو حمدانیان با مرکزیت موصل، در سالهای 334، 337، 347 و353 ها.ق گواه روشنی بر این مدعاست. این در حالی بود که هر دو دولت مدعی تشیع بوده و از لحاظ اعتقادی از یک مرام مشترک پیروی می کردند. با بررسی تاریخ روابط دو دولت، می توان دریافت که مطامع سیاسی همواره بر اهداف مذهبی ترجیح داشته و مذهب نتوانسته پیوند دوستی را تحکیم بخشد. از آنجا که دوران حکومت معزالدوله یکی از ادوار حساس در روابط دو دولت مزبور به شمار می رود، مقاله ی حاضر برآن است تا علل اصلی و پیامدهای حاصل از این مناسبات را ریشه یابی نماید.
During the rein of Moaz o Dolla in Iraq which lasted from 334 to 356, for sure one of his worries concerning foreign policy was suppressing the Hamdany’s government. The reason was that The Hamdanys always were a threat for his government as a separatist and dangerous power. As a result, their relations were usually accompanied by hostility and enmity. Moaz o Dolla’s military moves to the Hamdanys’ territory centered in Musel in 334, 337, 347, 353 AH can be a proof for this. All this was despite their claims to be Shiite, following the same value systems. Studying the relations of the two, the researcher will find that political ambitions are favored over religion and religion as a constructive element could not creat strong ties. Since one of important section of the relations between Al Buye and Hamdanys was during the rein of Moaz o Dolla, the present study investigates the main causes and consequences of their relations.
