تحلیل نقش مردم استان چهارمحال و بختیاری در انقلاب اسلامی ایران

محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی

ماشاالله ایزدی ¹ , فیض‌اله بوشاسب گوشه ² , علیرضا ابطحی ³

1 - دانشجوی دکتری
2 - مدیر گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد
3 - استادیار رشته تاریخ دانشگاه آزاد نجف آباد

تاریخ دریافت : 1396/05/19 تاریخ پذیرش : 1396/10/17 تاریخ انتشار : 1300/08/01

کلید واژه: انقلاب اسلامی, چهارمحال و بختیاری, روحانیت, کانون های انقلابی, مبارزات مردمی,

چکیده مقاله :

در پژوهش حاضر هدف اصلی، بررسی نقش مبارزاتی کانون های انقلابی استان چهارمحال و بختیاری در شکل گیری مبارزات مردمی با تاکید برنقش روحانیون درپیروزی انقلاب اسلامی است. روش تحقیق، تاریخی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی است. در این باره ضمن معرفی مهم ترین مراکز و کانون های انقلابی استان در سال های منتهی به انقلاب اسلامی، با تأکید بر نقش روحانیون به عنوان پیشگامان حرکت های انقلابی در استان به چگونگی پیدایش و روند شکل گیری مبارزات مردمی و نحوه عملکرد مردم مبارز استان پرداخته می شود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مهم ترین کانون های مبارزاتی استان، مساجد، مدارس ، دانشگاه ها،هیئت های مذهبی و مجالس خانگی بوده اند که در راستای ترویج عقاید انقلابی فعالیت می کردند. فعالان انقلابی از جمله روحانیون، فرهنگیان و بازاریان در این کانون ها با ترویج عقاید انقلابی و سازماندهی و تنظیم فعالیت های مبارزین، دست به اقدام عملی زدند. آن ها با شرکت فعال در راهپیمایی ها، تظاهرات، و سایر اقدامات مبارزاتی، به نوبه خود نقش مؤثری در تحقق انقلاب ایفا کردند. در این باره روحانیون اصلی ترین مروج ارزش های انقلابی در بین مردم و عامل همبستگی و وحدت مبارزین بودند.

چکیده انگلیسی:

The main aim in the present article is studying the engagement role of Chaharmahal and Bakhtiari revolutionary centers in forming of people's combats by focusing on the religious leaders' role in the success of Islamic Revolution of Iran. It is a historical research which uses library and field method in collecting relevant data. The current study introduces revolutionary centers and forums of Chaharmahal and Bakhtiari in the combat years while explains the ways of forming peoples' movements and the function of fighting peoples by emphasizing religious leaders' role as the provice pioneers in revolutionary movements. The results indicates that the most important revolutionary centers in Chaharmahal and Bakhtiari have been mosques, schools, universities, religious groups and house-held parties and meetings which acted to promote revolutionary ideas. Active revolutionary peoples such as religious leaders, teachers, sellers and women in these centers embarked upon promoting religious ideas and organizing fighters’ activities. They performed an effective roll in fulfillment of Islamic revolution by participating in protests, demonstrations and other combat actions. Religious leaders were the primary cores that promoted revolution values and caused unity among people.