ضمیر ناخودآگاه زرتشت

محورهای موضوعی : مطالعات میان‌رشته‌ای

نادره نفیسی ¹

1 -

تاریخ دریافت : 1402/05/02 تاریخ پذیرش : 1402/05/02 تاریخ انتشار : 1387/06/01

کلید واژه: گاهان, اوستا, زرتشت,

چکیده مقاله :

در این مقاله با استناد به بندهای مختلف گاهان، کوشش می‌شود به درک هر چه بیشتر زبان آهنگین زردشت و این که آیا این زبان نمادین است یا خیر، بپردازیم. اگر این زبان، رمزی است، به واقع رمزگرایی، کوشش برای رخنه در فراسوی جهان تصورات درونی و بیرونی انسان است و پی بردن به مفاهیم این نمادها، ما را به شناخت هر چه بیشتر اندیشه های زردشت و ضمیر ناخود آگاه مردمان روزگار او رهنمون می‌سازد. نمادهای زرتشت نشان دهنده خلاقیت او در تبدیل جوانب حیات انسانی به رمزی شاعرانه است که در واقع بیان تظاهر مستقیم ناخودآگاه قومی-زبانی اوست. نمادهای فرهنگی برای توضیح حقایق جاودانگی بکار می‌روند. حرکت از ذهن خودآگاه که در ذهنیت خیالی خود، تمثیلی و جان بخش به مفاهیم انتزاعی و ایجاد اسعاره های نوین نه تنها سبب رشد زبان، که سبب بسط آگاهی و درک عمیق تر از جهان پیرامون می‌نماید.

چکیده انگلیسی:

Attempt has been made in this article, based on the various verses of the Gathas, to achieve a better understanding of Zoroaster’s rhythmic language and to find out whether or not it is symbolic. If the language is an encoded system, it can be considered as a struggle to push human understanding beyond the worldly limits within and away from the world while an interpretation of the symbols can lead us to a better knowledge of Zoroaster’s thoughts and of the collective unconscious of his time. A symbolic interpretation of the world of Fravahars and of the Amesha Spentas liberates us from the limited one-dimensional circle of prejudicial thoughts while it provides for the better depicting of their inner meanings at different levels. Zoroaster’s symbols signify his creativity in poetically encoding aspects of human life, which is in fact an expression of the tribal unconscious of his time and in which cultural symbols are used to explain the truths of eternity. Having started symbolically from the conscious mind, at the same time personifies discrete concepts and creates new metaphors, thence the language grows and this in turn extends awareness and contributes to a deeper understanding of the surrounding world.