سایۀ پتوفی بر سایه (نگاهی به تأثیرپذیری امیر هوشنگ ابتهاج از شاندور پتوفی، در اشعار انقلابی)
محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)
محمدرضا معصومی
1
(ایران رشت دانشگاه گیلان دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه زبان و ادبیات فارسی)
کلید واژه: ابتهاج, شعر اجتماعی, پتوفی, تأثیر ادبی,
چکیده مقاله :
می‌توان گفت تمام انقلاب‌های سیاسی دنیا متشکل از امواج گوناگونی ازجمله موج اقتصادی، موج فرهنگی، موج اجتماعی (باهدف عدالت اجتماعی) و دیگر امواج و جریان‌ها می‌باشد. در این میان ادبیات موج عظیم و قدرتمندی است که علاوه بر تأثیرپذیری، توانایی تأثیرگذاری بر جریانات انقلابی و تهییج آن را نیز دارد؛ اما همیشه تکثر امواج موجب دخالت توده‌های مردمی شده و آثار ادبی و هنریِ شعله‌های هراس‌انگیز این انقلاب‌ها می‌تواند نمایندۀ این توده‌ها باشد. در این مقاله سعی شده تـا تـأثیرگذاری شاندور پتوفی، شاعر انقلابی مجارستـان بر اشعـار انقلابی- اجتماعی امیر هوشنگ ابتهاج سایه را نشان دهیم و علاوه بر این، به تشابهات زندگی و وضعیت جامعۀ این دو شاعر اشاره‌کنیم. جوامعی که سنگینی ناعدالتی و فقر را متحمل می‌شوند و درنهایت صدای امواج دریای خشم توده‌های خود را با دهان هنرمندان و مخصوصاً شاعرانشان به گوش آنان که در ساحل شاد و خندان نشسته‌اند، می‌رسانند.
It can be said that all political revolutions in the world are formed from various waves, including economic wave, cultural wave, social wave (with the aim of social justice) and other waves and movements. The literature, as well, is a vast and powerful wave that in addition to its impact, has the ability to influence revolutionary currents and movements. However the plurality of waves always cause the interference of popular masses and artistic and literary works of these frightening flames of the revolutions, can represent these masses In this paper we have tried to show the influence of Hungarian revolutionary poet Sándor Petőfi on social-revolutionary poems of Amir Hushang Ebtehaj “Shadow”, and in addition point out the similarities between the life and status of society these poets havelived in. societies that bear the burden of injustice and poverty, and those which ultimately bring out the sound of their masses’ sea of anger to those who have been sitting happily on the shore and smiling, by their artists and particularly poets’ voice.
_||_
