اثربخشی قصه درمانی بر روی مؤلفه‌های خودنظم دهی تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای
محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانیفرشته یدی 1 , علیرضا کیامنش 2 , هادی بهرامی 3
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد دانشگاه خوارزمی،تهران، ایران
3 - . استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران
کلید واژه: قصه درمانی, خودنظم‌دهی تحصیلی, اختلال نافرمانی مقابله‌ای,
چکیده مقاله :
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه‌درمانی بر مؤلفه‌های خودنظم‌دهی تحصیلی (راهبرد مطالعه، هدف‌گزینی، خودارزیابی، کمکخواهی، مسئولیت‌پذیری و سازمان‌دهی) در دانشآموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای بود. روششناسی: روش پژوهش، از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش دانشآموزان دختر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای منطقۀ 5 تهران که در سال تحصیلی 1396-97در پایۀ هشتم مشغول به تحصیل بودند. از بین 180 دانشآموز پایۀ هشتم تعداد 30 آزمودنی برای تقسیم به گروههای آزمایش (15نفر) و کنترل(15نفر) انتخاب و جایگزین شدند. سپس از هر دو گروه پیشآزمون مربوط به خودنظم‌دهی تحصیلی گرفته شد. پس از انجام مداخله برای گروه آزمایش (یعنی قصه درمانی به مدت 8 جلسۀ پیاپی، هفته‌ای یک جلسۀ 75 دقیقه‌ای)، هر دو گروه با استفاده از ابزار پژوهش مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون، با استفاده از پرسشنامۀ خودنظم‌دهی سواری- عربزاده (1392) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به گروه آزمایشی در 8 جلسه راهبردهای قصه‌درمانی آموزش داده شد. در حالیکه، در این مدت، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس درسطح معناداری 05/0 با استفاده از نرم افزار spss21 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که قصه‌درمانی بر روی خودنظم‌دهی تحصیلی مؤثر و از بین مؤلفه‌های خودنظم‌دهی تحصیلی، قصه‌درمانی تنها بر روی راهبرد حافظه و کمک‌طلبی اثر داشت(001/0>P). نتیجه گیری: برای بهبود مهارت‌های شناختی افراد مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای روش‌های قصه‌درمانی موثر و کارآمد می باشد.
Purpose: The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of storytelling on the components of academic self-regulation (study strategy, goal setting, self-evaluation, seeking help, responsibility, and organization) in students with coping disorder. Methodology: The research method was quasi-experimental with pretest-posttest design with control group. The statistical population of the study was female students with Coping Disorder Disorder Disorder in Tehran Region 5 who were in the eighth grade in the academic year 1976-96. Out of 180 eighth grade students, 30 subjects were selected and divided into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. Then, both groups received pre-test for academic self-regulation. After intervention for the experimental group (ie, storytelling for 8 consecutive sessions, 75 minutes a week), both groups were re-evaluated using the research tool. Participants in the pre-test and post-test were evaluated using the Arab-Zadeh Self-Regulatory Questionnaire (2013). The experimental group was trained in 8 sessions of storytelling strategies. However, during this time, the control group received no training. Data were analyzed by covariance analysis at the significant level 0.05 using spss21 software. Findings: The results showed that storytelling was effective on academic self-regulation and among the components of academic self-regulation, storytelling had only an effect on memory and helper-seeking strategy (P <0.001). Conclusion: Effective and effective storytelling therapies are effective methods to improve cognitive skills of people with ADHD.
_||_
