بررسی کاربرد نانوذرات در کاهش جذب پلیمرها بر روی سنگ در حین سیلاب زنی مخزن و کاهش غلظت بهینه پلیمر تزریقی به مخزن
محورهای موضوعی : فصلنامه زمین شناسی محیط زیستمجید داستانیان 1 , ناصر اخلاقی اولقی 2 , سید جمال شیخ ذکریایی 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی،واحد امیدیه،گروه مهندسی شیمی،امیدیه،ایران
2 - دانشگاه آزاد اسلامی،واحد امیدیه،گروه مهندسی نفت،امیدیه،ایران
3 - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، دانشکده نفت و گاز،گروه مهندسی نفت،تهران،ایران
کلید واژه: نانو ذره, پلیمر, ازدیاد برداشت نفت, جذب سحطی, سیلابزنی پلیمر,
چکیده مقاله :
امروزه عمده مخازن نفتی به خصوص در مخازن نفتی جنوب غربی ایران بدلیل تولید از این مخازن در نیمه دوم عمر خود بسر می برند. تزریق آب یا گاز در ازدیاد برداشت ثانویه به منظور تثبیت یا کاهش افت فشار این مخازن دیگر جوابگوی کاهش تولید نخواهد بود لذا از روشهای ازدیاد برداشت ثالثیه جهت جلوگیری از افت تولید استفاده می گردد. یکی از روشهای ازدیاد برداشت ثالثیه استفاده از تزریق مواد شیمیایی می باشد. تزریق مواد شیمیایی به مخازن نفتی جهت افزایش ویسکوزیته سیال تزریقی، کاهش کشش بین سطحی میان سیال تزریقی و سیال تولیدی و نیز تغییر ترشوندگی سنگ مخزن کاربرد دارد. یکی از این مواد شیمیایی که عمدتا در مخازن با تراوایی نسبتا بالا استفاده می گردد، پلیمرها می باشند که منظور افزایش ویسکوزیته سیال تزریقی و نیز افزایش نسبت تحرک پذیری سیالات مخزن استفاده می شوند. این مسئله منجر به جاروب نسبتا پیستونی سیال تولیدی در مخزن و نیز به تعویق افتادن لحظه رسیدن سیال تزریقی به دهانه چاه تولیدی (breakthrough) می گردد. یکی از چالش های پیشرو در تزریق پلیمرها به مخازن نفتی، جذب سطحی این پلیمرها بر روی سنگ مخزن می باشد که علاوه بر کاهش اثر پذیری پلیمر در تمام منطقه تحت تزریق، افزایش هزینه های تزریق را نیز به همراه دارد. لذا در این مطالعه به بررسی اثر نانو ذرات به منظور کاهش جذب پلیمر ها بر روی سنگ مخزن و در نتیجه پلیمر کمتر مورد نیاز جهت دستیابی به تولید مشخص در مخزن و به تبع آن کاهش خسارات زیست محیطی به منظور تولید پلیمرها و نیز تزریق آنها به مخازن نفتی پرداخته شده است. نتایج بدست آمده، کاهش جذب پلیمر با نانو ذرات مورد مطالعه را نشان می‌دهد.
Today's the mostly of oil reservoirs specially Iranian south-west oil reservoirs due to production from these reservoirs are at their second half of life. Water or gas injection at secondary enhanced oil recovery (EOR) in order to stabilize or reduction of pressure depletion it will no longer be responsible for reducing production. Therefore, tertiary EOR methods are used to prevent the loss of production. One of the tertiary EOR methods is using chemical injections. Injection of chemicals into oil reservoirs is used to increase the viscosity of the injected fluid, to reduce the interfacial tension between the injected fluid and the fluid produced, as well as to change the wettability of the reservoir rock. One of these chemicals, which is mainly used in relatively high permeability reservoirs, is polymers that are used to increase the viscosity of the injected fluid and also increase the mobility ratio of the reservoir fluids. This leads to the relatively piston sweeping of the produced fluid in the reservoir and also the postponement of the moment to reach the breakthrough time. One of the main challenges in the injection of polymers into oil reservoirs is the absorption of these polymers on the reservoir rock, which in addition to reducing the polymer's effectiveness in the entire injection region, also increases the cost of injection. Therefore, in this study, the effect of nanoparticles in order to reduce the adsorption of polymers on the reservoir and therefore the less polymer needed to achieve a specific production in the reservoir and, consequently, to reduce the environmental damage in order to produce polymers and also to inject them into oil reservoirs have been dealt with. The results show a decrease in polymer adsorption by the nanoparticles studied.
_||_
