هنجاریابی آزمون خلاقیت هیجانی آوریل
محورهای موضوعی : خلاقیت و نوآوری از جنبه‏های روان‏شناختی، علوم شناختی، علوم تربیتی و آموزشی (خلاقیت شناسی روان‏شناختی، خلاقیت شناسی پرورشی)
1 - عضو هیئت‌علمی دانشکده روان‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهنmehrdadasabet@yahoo.com
کلید واژه: روایی, پایایی, هنجاریابی, خلاقیت هیجانی آوریل,
چکیده مقاله :
زمینه: پاسخ‌های هیجانی خلاق درجه‌ها و انواع گوناگونی دارند: در پایین‌ترین سطح، خلاقیت هیجانی کاربرد مؤثر هیجانات موجود پیشین را شامل است که در یک فرهنگ موردپذیرش و متداول است. در سطح پیچیده‌تر بعدی این پاسخ‌ها مشتمل بر تعدیل و تغییر هیجان استاندارد است. هدف: هدف بررسی روایی، پایائی و هنجاریابی آزمون خلاقیت هیجانی آوریل در بین دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد واحد رودهن است. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک طرح توصیفی- هنجاریابی است. گروه نمونه شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه رودهن بود که با استفاده از روش نمونه‌برداری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. یافته: میزان همبستگی بین خرده آزمون‌های خلاقیت تورنس و خلاقیت هیجانی آوریل 74/0 محاسبه شد که نشان‌دهنده روایی همزمان آزمون است. برای سنجش پایایی آزمون، سهم هر سؤال در پایایی آزمون و همبستگی هر سؤال و نمره کل آزمون محاسبه شد. تحلیل عاملی با استفاده از شیوه بیشینه درست نمایی، روش واریماکس و مقادیر ویژه بزرگ‌تر از یک اجرا گردید. نتایج حاصل از آزمون KMO-Bartlett نشان‌دهنده بلامانع بودن انجام تحلیل عاملی است. برای تعیین تعداد عامل مناسب برای آزمون خلاقیت هیجانی آوریل از ماتریس واریانس تبیین شده استفاده شد. در این ماتریس عواملی که دارای مقادیر ویژه بالاتر از 1 باشند، به‌عنوان عامل مجزا معرفی می‌شوند. نتایج نشان داد متغیر خلاقیت هیجانی آوریل دارای 8 گویه با بار عاملی بالا است.
Background: Creative emotional responses have different levels and types. At the lowest level, emotional creativity is an application of previous emotions which are accepted in a culture. At the more complex level, the responses include moderation and alteration of the standard emotion. Purpose: The purpose of the study is to investigate the reliability, validity, and standardization of Averill's Emotional Creativity scale among undergraduate students in Islamic Azad University (IAU) Roudehen Branch. Method: It is a descriptive study. The sample included 300 students in Islamic Azad University, Roudehen branch who were randomly selected using staged sampling method. Findings: The results of the study indicated that the coefficient of relationship between Torrance Test of Creative Thinking and Averill's emotional creativity scale was 0.74 which showed a concurrent validity. In order to test the reliability, the index of any item was compared with the total index. Factor analysis was run with maximum likelihood solution, Varimax method, and Eigen value over 1. The results of KMO-Bartlett revealed the sample size adequacy. To determine the appropriate number of factors for Averill's Emotional Creativity, the matrix of explained variance was used. In this matrix, the factors over 1 were considered as independent factors. The results indicated 8 constructs (items) with high loading factors.
البرزی، محبوبه (1389). خلاقیت در جوامع جمع‌گرا: پرورش خلاقیت در کودکان. سومین کنفرانس ملی خلاقیت شناسی تریز و مهندسی و مدیریت نوآوری ایران. 13-12 آبان ماه. تهران.
امیرحسینی، خسرو (1384). خلاقیت و نوآوری (مبانی، اصول، تکنیک‌ها). تهران: انتشارات عارف کامل. چاپ دوم.
بیوکی. ز. (1376). هنجاریابی آزمون تفکر خلاق تورنس برای دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، چاپ نشده، دانشگاه تربیت معلم.
پلاچیک، رابرت (1980). هیجان‌ها، ترجمهٔ محمود رمضان زاده. (1371). چاپ سوم. مشهد: آستان قدس رضوی.
حسینی، افضل السادات (1378). ماهیت خلاقیت و شیوه‌های پرورش آن. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی. چاپ چهارم.
جوکار، بهرام؛ البرزی، محبوبه (1389). رابطه ویژگی‌های شخصیت با خلاقیت هیجانی و خلاقیت شناختی. مطالعات روان‌شناختی. دوره 6. شماره 1. 1109-89.
صمد آقایی، جلیل. (1380). تکنیک‌های خلاقیت فردی و گروهی، انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی، چاپ اول.
صمد آقایی، جلیل (1385). خلاقیت جوهرهٔ کارآفرینی، انتشارات مرکز کارآفرینی دانشگاه تهران، چاپ دوم.
عابدی، جمال (1372). خلاقیت و شیوه‌ای نو در اندازه‌گیری آن. پژوهش‌های روان‌شناختی، شمارهٔ 1 و 2، تهران.
کاظمی، حمیده (1390). بررسی رابطه خودکارآمدی با خلاقیت شناختی و خلاقیت هیجانی در دانشآموزان. اولین همایش ملی یافته‌های علوم شناختی در تعلیم و تربیت، تهران.
لوایز، گرت (1384). پرورش خلاقیت در سازمان، ترجمه بدری نیک فطرت. انتشارات کیفیت و مدیریت، چاپ دوم.
میر میران، سید جلیل (1384). خلاقیت و نوآوری (فردی، گروهی، سازمانی). انتشارات گوهر، چاپ اول.
نوری، زهرا (1382). بررسی تفاوت‌های جنسیتی با توجه به نوع رابطه خلاقیت و عملکرد تحصیلی در دروس ریاضی، علوم و ادبیات دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز، پایان‌نامه کارشناسی ارشد. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هاشمی، سهیلا (1389). بررسی رابطه هوش هیجانی، خلاقیت هیجانی و خلاقیت در دانشجویان هنر، ادبیات و علوم پایه. اندیشه‌های نوین تربیتی. دوره 5. شماره 2. 102 -79.
Averill, J. R, (1999). Individual differences in emotional creativity: Structure and correlates, Journal of personality, 67, 331-371.
Averill, J. R, (2003). Emotional creativity: “Towardspiritualizing the passions.” In C. R. Synder & S. J. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology (pp.172-185), New York: Oxford University.
Averill, J. R, (2005). Emotions as mediators and as products of creative activity. In J. Kaufman & J. Baer (Eds.), Creativity across domains: Faces of the muse, (pp. 225-243), Mahwah, NJ: Erlbaum.
Craft, A. (2005). Creativity in schools: tension and dilemmas. Paper presented Creativity: Using it Wisely? University of Cambridge. 22 April.
Fuchs, G. L, Kumar, V. K & Porter, J, (2007). Emotional creativity, Alexithymia, and styles of creativity, Creativity Research Journal, 19, 233- 245.
Ghadiri Nezhdyan, F, & Abdi, B. (2010). Factor Structure of Emotional Creativity Inventory (ECI-Averill, 1999) Among Iranian Undergraduate students in Tehran Universities. Proncedia Social and Behavioral Sciences. 5. 1442-1446.
Green-Hennessy, S. & Reis, H. T. (1998). Openness in processing social information among attachment types. Personal Relationships, 5, 449-466.
Gutbezahl, J & Averill, J. R, (1996). Individual differences in emotional creativity as manifested in words and pictures, Creativity Research Journal, 9, 327-337.
Hamarta, E. Deniz, M. E. & Saltali, N. (2009). Attachment Styles as a Predictor of Emotional Intelligence. Educational Sciences: Theory & Practice, 9, 213-229.
Hintsinger, E. T. & Leucken, L. J. (2004). Attachment relationships and health behavior: The mediation role of self-esteem. Psychology and Health, 19, 515-526.
Ivcevic, Z, Brackett, M. A & Mayer, J. D, (2007). Emotional intelligence and emotional creativity, Journal of Personality, 75, 199-235.
Kaufmann, G. (2003). What to measure? A new look at the concept of creativity. Journal of educational research, 47 (3), 235-251.
Nisbett, R. E. (2003). The Geography of Thought, New York: The Free Press.
Oral, G. Kaufman, J. C. and Agars, M.D. (2007). “Examining creativity in Turkey: DoWestern findings apply?” High Ability Studies, 18(2): 235–246.
Srivasta, s. Childers, M. E. Baek, J. HStrong, C. M. Hill,S. J. Warsett, K. S. Wang, P. W Akiskal, H. S. Akiskal, K. K & Ketter, T. A. (2010).Toward interaction of affective and cognitive contributors to creativity in bipolar disorders: A controlled study. Journal of affective disorder.
Torrance, E. P. & Goff, K. (1986). A quiet revolution. Journal of Creative Behavior, 23, 136-145.
Zhang. Li Fang. (2006). Thinking Styles and big Five Personality traits revisited Journal Elsevier Personality and individual difference 40 (2006).
