تحلیل سبک شناختی اشعار کُردی طاهربگ جاف

محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی

مسعود باوان پوری ¹ , اکرم عبادی ² , سکینه آزادی ³ , نرگس لرستانی ⁴

1 - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه کردستان
3 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام
4 - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

تاریخ دریافت : 1396/03/30 تاریخ پذیرش : 1396/07/04 تاریخ انتشار : 1396/06/01

کلید واژه: غزل, سبک, style, sonnet, Kurdish Poetry, شعر کُردی, طاهربگ جاف, Taherbag Jaf,

چکیده مقاله :

طاهربگ جاف، یکی از شاعران معاصر کُرد است که به دو زبان فارسی و کردی طبع‌آزمایی کرده است. با توجه به اینکه یکی از شیوه های بررسی آثار ادبی، بررسی سبک شناسانۀ آن است، نگارندگان این مقاله با هدف شناساندن این شاعر توانا به ادب‌دوستان با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی غزلیات کُردی وی از این منظر پرداختند. حاصل پژوهش نشان داد که طاهربگ در به‌کارگیری مختصات ادبی، بیشتر به تشبیه و اضافۀ تشبیهی گرایش داشته و صنعت تلمیح در بخش قابل توجهی از اشعار وی به کار رفته است. بخش اعظم مختصات فکری وی نیز به بیان عشق به محبوب، مدح نبی (ص) و ناپایداری دنیا اختصاص یافته است. بررسی مختصات زبانی نیز استفادۀ وی از اصطلاحات عربی در سرایش اشعار را به دست می‌دهد.

چکیده انگلیسی:

One of the methods of studying works of literature is stylistic studying. Style is the specific way of understanding and expressing of thoughts using words and terms choice and way of interpretation. In this method, internal and external aspects and also the three aspects of voice, meaning and image are considered. Taherbag Jaf is one of the contemporary Kurd poets. In the study of his literature, simile and added simile have the most frequency between his similes. Allusion also has the most usage in Taherbag’s  poems. In his thought, expressing love to the beloved has the most share, and in studying his language it is clear that he has used many Arabic terms. The present study is going to introduce this Kurd poet and also examine the stylistic of his Kurdish sonnets, using Analytical-Descriptive method.

منابع و مأخذ:

-        قرآن کریم.

-        آریان­پور، امیرحسین. (1354). جامعه­شناسی هنر. چ سوم. تهران: انجمن کتاب دانشجویان دانشکدۀ هنرهای زیبا.

-        ابوخلیل، شوقی. (بی­تا). اطلس القرآن. دمشق: المطبعه الهاشمیه.

-        اصفهانی، ابوالفرج. (1368). برگزیدۀ الأغانی. ترجمۀ مشایخ فریدنی. تهران: علمی و فرهنگی.

-        امین‌پور، قیصر. (1384).سنت و نوآوری در شعر معاصر.چ دوم. تهران: علمی و فرهنگی.

-        انوشه، حسن. (1375).دانشنامۀ ادب فارسی. تهران: دانشنامه.

-        براون، ادوارد. (1386). تاریخ ادبیات ایران. ترجمۀ فتح­الله مجتبایی. چ هفتم، تهران: مروارید.

-        بن ملوح، قیس. (1410). دیوان قیس بن ملوح. روایت ابوبکر والبی. تحقیق و تعلیق یسری عبدالغنی. بیروت: دارالکتب العلمیه.

-        بهار، محمدتقی. (1373). سبک‌شناسی. چ هفتم. تهران: امیرکبیر.

-        پورنامداریان، تقی. (1374). سفر در مه. تهران: زمستان.

-        جاحظ بصری. (1410). البیان و التبیین. تحقیق عبدالاسلام محمد هارون، چ اول. بیروت: دارالفکر.

-        جاف، طاهربگ. (1380). دیوان. هه­ولیر (اربیل): ئاکو.

-        حسین، طه. (1962). حدیث الاربعاء. چ دوم. قاهره: دارالمعارف.

-    حسینی، سیدمحمد. (1370). مجنون و لیلی عربی و لیلی و مجنون نظامی. مجموعه مقالات کنگرۀ بزرگداشت نهمین سدۀ تولد حکیم نظامی گنجوی. به اهتمام و ویرایش دکتر منصور ثروت. تبریز: دانشگاه تبریز.

-        دهخدا، علی‌اکبر. (1373). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.

-    زرقانی، سیدمهدی. (1388). طرحی برای طبقه­بندی انواع ادبی در دوره کلاسیک. فصلنامۀ پژوهش­های ادبی. سال ششم. شمارۀ 24. صص 106- 81.

-        سکاکی، ابی­یعقوب بن ابی­بکر. (بی­تا). تلخیص­المفتاح. بیروت: دارالجیل.

-    شریف جرجانی، میرسید. (1360). ترجمان القرآن. با ضمیمه الفبائی معانی و لغات فارسی به کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: بنیاد قرآن.

-        شریفی، محمد. (1387). فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و معین.

-        شفیعی­کدکنی، محمدرضا. (1379). موسیقی شعر. تهران: آگاه.

-        _____________. (1379 ).شاعر آیینه‌ها (بررسی سبک هندی و شعر بیدل). چ چهارم.تهران: آگاه.

-        شمس قیس­رازی. (1373). المعجم فی­معاییر­الاشعار­العجم. به کوشش سیروس شمیسا. تهران: فردوسی.

-        شمیسا، سیروس. (1374). کلیات سبک‌شناسی. چ سوم. تهران: فردوس.

-        _________. (1383). انواع ادبی، چ دهم. تهران: فردوسی.

-        شوشتری مهرین، عباس. (1355). فرهنگ لغات کامل قرآن. تهران: دریا.

-        فتوحی، محمود. (1391). سبک‌شناسی. تهران: سخن.

-        فرشیدورد، خسرو. (1381). دربارۀ ادبیات و نقد ادبی. چ چهارم. تهران: امیرکبیر.

-        فضل، صلاح. (1998)، علم­الاسلوب مبادئه و إجراءاته. قاهره: دارالشروق.

-        مجلسی، محمد‌باقر.  (1403ق). بحارالانوار. ج 15. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

-        محجوب، محمدجعفر. (1345).تاریخ مقدمه: سبک خراسانی در شعر فارسی، فردوسی و جامی.تهران:دانشگاه تربیت معلم.

-        معین، محمد. (1388). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.

-        میرصادقی(ذوالقدر)،میمنت. (1381).واژه­نامۀ هنرشاعری.چ سوم. تهران: نشرکتابمهناز.

-        نظامی گنجوی. (1369). دیوان لیلی و مجنون. به تصحیح برات زنجانی. تهران: دانشگاه تهران.

-        وحیدیان­کامیار، تقی. (1385). بدیع از دیدگاه زیباشناسی. چ دوم. تهران: سمت.

-        ___________. (1386)، تشبیه، ترفند ادبی ناشناخته، مجلۀ ادبیات فارسی دانشگاه آزاد مشهد، شمارۀ 13، صص 19- 7.

-        هاشمی، احمد. (1383). جواهرالبلاغه. تهران: بلاغت.

-        هاشمی­خراسانی، حجت. (1372). مفصل شرح مطول. قم: حاذق.

-        همایی، جلال­الدین. (1374). فنون بلاغت و صناعات ادبی. چ یازدهم، تهران: هما.