مسأله لحن در ترجمه آثار ادبی کودک‌و‌نوجوان (موردپژوهی: شازده کوچولو با ترجمه های محمد قاضی و احمد شاملو)

محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی

شجاع نی نوا ¹

1 - گروه زبان انگلیسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات سنندج، ایران.

تاریخ دریافت : 1396/10/18 تاریخ پذیرش : 1399/03/04 تاریخ انتشار : 1399/03/01

کلید واژه: لحن در ترجمه, احمد شاملو, محمد قاضی, ادبیات کودک و نوجوان,

چکیده مقاله :

بسیاری بر این باورند که ترجمه‌ آثار ادبی کودک و نوجوان، کاری بس سهل است که تنها با جایگزین کردن کلمات و رعایت نسبی ساختار جمله‌بندی‌ها می‌توان ترجمه‌ا‌ی خوب از آثار کودک و نوجوان ارائه کرد. اما این امر درست نیست چرا که ترجمه فرآیندی بسیار پیچیده و متاثر از عوامل بسیاری از قبیل نوع و شیوه‌ بیان متن اصلی، قابلیت مترجم در انتقال مفهوم و از همه مهم‌تر لحن است. از اینرو، در پژوهش حاضر سعی شده است تا با مقایسه ترجمه‌های‌ کتاب شازده کوچولو با قلم محمد قاضی و احمد شاملو، مسأله‌ لحن در ترجمه‌ آثار کودک و نوجوان بررسی شود. نتایج نشان می‌دهد که مترجمان در انتخابِ لحنِ مناسب برای مخاطبِ کودک و نوجوان، دچار ضعف بوده‌اند. چرا که در اکثر جمله‌ها قاضی از جملات بسیار رسمی و مناسب رده‌ سنی بزرگسال استفاده کرده‌ است. از طرف دیگر، شاملو از جملات شکسته و زبان محاوره استفاده کرده است که مناسب رده‌ سنی کودک و نوجوان نیست.

چکیده انگلیسی:

Many believe that translating Child and Adolescent's literary works is a very simple job and a good translation of Child and Adolescent's works is simply the replacement of words and the relative adherence to the sentence structures. But this is not true because translation is a very complex process and is influenced by many factors such as the type and manner of expression in the original text, the translator’s ability to convey the content and above all the tone. Therefore, in the present article, an attempt has been made to investigate the issue of tone in translating Child and Adolescent's literary works with a comparison of the translations of The Little Prince by Mohammad Ghazi and Ahmad Shamloo. The results show that there are weaknesses in selecting the appropriate tone for chidren and adolesencts by the tow translaors. Because Ghazi used very formal sentences that are suitable for adults and on the other hand, Shamloo used colloquial language and conversational sentences that are not suitable for children and adolescents.