بررسی مهارت‌های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد 15 – 25 ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم

محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي

خدیجه حاجیلو ¹ , وحیده نیری ²

1 - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم پزشکی قم، ایران
2 - گروه روانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم پزشکی قم، ایران.

تاریخ دریافت : 1401/02/01 تاریخ پذیرش : 1402/09/05 تاریخ انتشار : 1402/06/01

کلید واژه: اقدام به خودکشی, مقابله با استرس, شهر قم, حمایت اجتماعی,

چکیده مقاله :

هدف از انجام این پژوهش بررسی مهارت‌های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد 15 – 25 ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف تحقیقی کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه افراد 15 – 25 ساله که در سال 1400 اقدام به خودکشی ساکن در شهر قم و مراجعه کننده به کلینیک‌ها و مراکز مشاوره و بیمارستان‌ها به تعداد 2640 نفر می باشد. روش نمونه‌گیری بصورت نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران 335 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990)، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (1986) و پرسشنامه اقدام برای خودکشی می و کلونسکی (2013) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیات، از رگرسیون خطی، کای دو، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون‌های تعقیبی به وسیله نرم افزار آماری SPSS21 استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که همبستگی بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد دارای سن 15– 25 ساله ساکن شهر قم برابر با 417/0- و منفی می‌باشد و با توجه به سطح معناداری برآورد شده که برابر 000/0 می‌باشد و کوچکتر از مقدار معنی داری یعنی 05/0 است لذا در سطح اطمینان 95/0 درصد می‌توان ادعا کرد که بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد 15– 25 ساله ساکن شهر قم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مهارت های مقابله با استرس، میزان اقدام به خودکشی در بین افراد 15-25 ساله ساکن شهر قم کاهش می یابد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to investigate stress coping skills and the use of social support in people aged 15-25 years who attempted suicide in Qom. The present study is a descriptive survey and correlation in terms of the purpose of applied research and in terms of data collection method. The statistical population of the present study is all people aged 15-25 years who committed suicide in Qom in 1400 and referred to clinics, counseling centers and hospitals in the number of 2640 people. The sampling method was simple random sampling. The sample size was determined to be 335 according to the Cochran's formula. Data collection tools included Andler and Parker (1990) Stress Management Questionnaire, Wax, Phillips, Holly, Thompson, Williams and Stewart (1986) Social Support Questionnaire, and May and Klonsky (2013) Suicide Action Questionnaire. In order to analyze the data and test the hypotheses, linear regression, chi-square, one-way analysis of variance and post hoc tests were used by SPSS21 statistical software. Findings indicate that the correlation between coping skills with stress and suicide attempt in people aged 15-25 years living in Qom is -0.417 and negative and according to the significance level is estimated to be equal to 0.000 It is smaller than the significant value, ie 0.05, so at a confidence level of 0.95%, it can be claimed that there is a negative and significant relationship between stress coping skills and suicide attempt in 15-25 year olds living in Qom. That is, with the increase of stress coping skills, the rate of suicide attempts among people aged 15-25 living in Qom decreases.