مقایسه اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی و مهارت های اجتماعی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی پسر نوجوان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
ساسان باوی
1
(عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز)
کلید واژه: مهارت های اجتماعی, کفایت اجتماعی, سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی, اضطراب اجتماعی,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی و مهارت های اجتماعی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان پسر پایه دهم شهر اهواز بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه که از جامعه کل دانش آموزان پسر پایه دهم شهر اهواز به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 60 نفر انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: پرسشنامه اضطراب اجتماعی (جرابک، 1996؛ ترجمه و هنجاریابی توسط دلیری، 1381)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961؛ ترجمه و هنجاریابی توسط آقامحمدیان و شعرباف، 1375) و پرسشنامه صمیمیت اجتماعی (میلر و لفکورت، 1982؛ ترجمه و هنجاریابی توسط دانشورپور و همکاران، 1386). جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری، تحلیل کوواریانس یک متغیری در متن چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی بود. نتایج نشان داد که هر دو روش آموزشی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بوده است. همچنین، آموزش مهارت های اجتماعی اثربخشی بیشتری نسبت به آموزش مهارت کفایت اجتماعی در سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی داشته است. اما، در زمینه اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری بین دو روش مشاهده نشد (72/0>P ). می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی می تواند در سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بیشتر و کاهش اضطراب اجتماعی موثر باشد. کلیدواژه ها: کفایت اجتماعی، مهارت های اجتماعی، اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی
The purpose of this study was to compare the effectiveness of social competence training and social skills on social anxiety, social adjustment and social intimacy in 10th grade male students in Ahvaz. The research method was a field experiment with pre-test and post-test design with control group that were selected by multistage random sampling method 60 students from tenth grade students of Ahvaz city in the academic year 1398. The tools used were: Social Anxiety Questionnaire (Jerabek, 1996., translated and standardized by Daliri, 2002), Social Compatibility Questionnaire (Bell, 1961., translated and standardized by Akhammamadian & Sharabaf, 1996) and Social Intimacy Questionnaire (Miller & Lefcourt, 1982., translated and standardized by Daneshvarpour et al., 2007) . To analyze the data from the Mankua analysis, the inclusion in the Mankua text was followed by the Benferoni post hoc test. The results showed that both skills (social competence and social skills) were effective on social anxiety, social adjustment and social intimacy. Also, social skills training was more effective than social competency training in social adjustment and intimate social adjustment. However, there was no significant difference between the two skills in social anxiety (P< 0/72). It can be concluded that social skills training can be effective in social adjustment and social intimacy and in reducing social anxiety. Keywords: social competence, social skills, social anxiety, social adjustment, and social intimacy.
_||_
