بررسی کارایی علف کش‌های فورام سولفورون، سولفو سولفورون، متریبیوزین و آکلونیفن بر کنترل علف‌های هرز در گوجه‌فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)

محورهای موضوعی : بوم شناسی علف‌های هرز

مجید قصاب‌محمدآبادی ¹ , مجید عباسپور ² , لیلا علیمرادی ³ , مجتبی ظفریان ⁴

1 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد شناسایی و مبارزه علف‌های هرز دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
2 - استادیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
3 - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
4 - دانشجوی دکتری عل فهای هرز دانشگاه شهرکرد

تاریخ دریافت : 1391/07/09 تاریخ پذیرش : 1392/02/19 تاریخ انتشار : 1393/06/01

کلید واژه: درصد مهار علف هرز, دز علف کش, عملکرد گوجه فرنگی, Herbicide dosage, Tomato yield, Weed control percentage,

چکیده مقاله :

به منظور بررسی کارایی علف کش‌ها در مبارزه با علف‌های هرز گوجه فرنگی، آزمایشی در سال 1389 در شهرستان چناران در استان خراسان رضوی انجام شد. آزمایش در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل علف کش سولفوسولفورون(آپیروس) درچهار سطح (20، 40، 60 و 80 گرم در هکتار)، علف کش آکلونیفن(چلنج) در چهار سطح (1، 2، 3 و4 لیتر در هکتار)، فورام سولفورون(اکوئیپ) در چهار سطح (1 ، 5/1، 2 و 5/2 لیتر در هکتار)، علف کش متریبیوزین(سنکور) در چهار سطح (100، 200،300 و 600 گرم در هکتار) بود. تیمار شاهد با علف هرز(دز صفر علف کش) و شاهد بدون علف هرز(وجین کامل) نیز در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری تراکم، وزن خشک، درصد مهار عف هرز و ارزیابی اثر علف کش بر گوجه فرنگی بر اساس جدول EWRC**، نمونه برداری قبل از تیمار علف کش و20 روز پس از آن انجام شد. در انتهای فصل رشد صفات مربوط به گوجه فرنگی شامل وزن خشک تک بوته، عملکرد تک بوته و عملکرد میوه گوجه فرنگی اندازه گیری شد. در بین علف کش‌های مورد استفاده علف کش متریبیوزین، سولفوسولفورون، فورام سولفورون و آکلونیفن به ترتیب مهار ضعیف تا مطلوب علف‌های هرز را در پی داشتند. از طرف دیگر کمترین وزن خشک و تعداد علف‌های هرز از دزهای بالای علف کش‌های مورد استفاده به دست آمد که البته با خسارت‌هایی به گوجه فرنگی هم همراه بود. علف کش‌های فورام سولفورون، سولفوسولفورون و متریبیوزین به ترتیب بیشترین وزن خشک تک بوته گوجه فرنگی و علف کش‌های متریبیوزین و آکلونیفن به ترتیب بیشترین عملکرد تک بوته را داشتند. در مجموع علف کش آکلونیفن در دزهای 2 و 3 لیتر درهکتار، فورام سولفورون در دز5/1 لیتر در هکتار، متریبیوزین در دز 300 گرم در هکتار و سولفوسولفورون در دز 20 گرم در هکتار هم کنترل مطلوب علف‌های هرز و هم بالاترین عملکردهای گوجه فرنگی را با کمترین خسارت به گیاه زراعی در پی داشتند.

چکیده انگلیسی:

To investigate the efficiency of herbicides on weed control in tomato, an experiment was conducted on randomize complete block design with three replications in Chenaran - Khorasan Razavi - in 2010. The treatments included of herbicide dosage Sulfosulfuron (20, 40, 60 and 80 g ha-1), Aclonifen (1, 2, 3 and 4 L ha-1), Foramsulfuron (1, 1.5, 2 and 2.5 L ha-1) and Metribuzin (100, 200, 300 and 600 g ha-1).The control plots were consisted as weed free and weedy check, respectively. In order to measure weed density, dry matter, weed control percentage and evaluating herbicide effect on tomato based on EWRC, sampling was taken before herbicide application and 20 days after herbicide treatments. At the end of growing season, traits such as tomato per plant dry matter, per plant yield and total tomato yield was measured. Metribuzin, Sulfosulfuron, Foramsulfuron and Aclonifen provided weak to satisfactory level of weed control, respectively. On the other hand, the lowest weed dry matter and weed density was found at high doses of herbicides that was associated with damage to tomato. Foramsulfuron, Sulfosulfuron and Metribuzin/ resulted the highest tomato dry matter. the highest tomato plant yield, gained by Metribuzin and Aclonifen herbicides, respectively. Totally, Aclonifen (2 and 3 L ha-1), Foramsulfuron (1.5 L ha-1), Metribuzin (300 g ha-1) and Sulfosulfuron (20 g ha-1) not only provided optimal weed control, but also high tomato yield with minimal damage to crop.

منابع و مأخذ:

- باقری زاده، م.، ن. آریان نیا، ش. لرزاده و م.ح. طبیب.1387. بررسی اثر علف‌کش آکلونیفن بر علف هرز تاج خروس در مزارع کنجد شهرستان اهواز. چهارمین همایش علوم علف‌های هرز ایران. اهواز. ص 420 تا 424.

2- رحمانی، س.، م.ع. باغستانی، م. مهرپویان و ج. دانشیان. 1390. کاربرد متفاوت پنج نوع علف کش به همراه مالچ پلاستیکی و بررسی تأثیر آنها بر جمعیت علف هرز و عملکرد گوجه فرنگی. اولین همایش ملی مباحث نوین در کشاورزی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه. ص 100 تا 112.

3- زید علی، ا.، و. سرایی و م. برومندنیا. 1386. بررسی فلور و پراکنش علف‌های مزارع گندم، گوجه فرنگی، چغندرقند، پیاز و نخود در شهرستان مشهد. چهارمین همایش علوم علف‌های هرز ایران. اهواز. ص 129 تا 131.

4- کازرونی منفرد، ا.، س. تکاسی و م. ت. آل ابراهیم. 1388. بررسی کنترل شیمیایی گل جالیز مصری در گوجه فرنگی در شرایط مزرعه. چهارمین همایش علوم علف‌های هرز ایران. اهواز. ص 449 تا 452.

5- منظری زاده، ف.ع.، ق.ا. فتحی و آ. رضاپور. 1388. بررسی کارایی علف کش‌های سولفونیل اوره جدید در کنترل علف‌های هرز ذرت دانه‌ای در شرایط آب و هوای خوزستان. چهارمین همایش علوم علف‌های هرز ایران. اهواز. ص 686 تا 688.

6- Bazgirl, E., E. Zeidali and A. Ahmadi. 2013. Sulfonylurea to control broomrape (Orobanche cernua) in tomato fields in Khorramabad. Tech. Engin. App. Sci. 2437-2444.

7- Darren, E.R., N. Soltani, A.S. Hamill and P.H. Sikkema. 2006. Weed control in processing tomato (lycopersicon esculentum L.) with rimsulfuron and thifensulfuron applied alone or with chlorothalonil or copper pesticides. Hort. Sci. 41(5): 1295-1297.

8- Eizenberg, H., Y. Goldwasser, G. Achdary and J. Hershenhorn. 2003. The Potential of Sulfosulfuron to Control Troublesome Weeds in Tomato. Weed Technol. 17:133–137.

9- Indiana Agricultural Statistics. 1998. Indiana’s Rank in U.S. Agriculture. United States Department of Agriculture.

10- Roan, Y.C., A.G. Sajjapongse and W. Selleck . 2003.Weed Control For Transplanted Tomato. ISHS Acta Horticulturae 136: Weeds and Herbicides (http://www.actahort.org).

11- Sikkema, P.H., A.S. Hamill, M.M. Qaderi and C. Doucet. 2004. Processing Tomato and Weed Response to Flufenacet plus Metribuzin. Weed Technol. 2004. Volume 18:801–809.

12- Soltani, N., P.H. Sikkema and D.E. Robinson. 2005. Effect of Foramsulfuron and Isoxaflutole Residues on Rotational Vegetable Crops. Hort. Sci 40(3): 620-622.

13- Stall, W.M., G.J. Hochmuth, D.N. Maynard, C.S. Vavrina, T.A. Kucharek, P.A. Stansly, T.G. Taylor, S.A. Smith and A.G. Smajstrla. 1999. Tomato Production in Florida. Institate of Food and Agricaltural Science. University of Florida.