تحلیل ایماژیستی اشعار سهراب سپهری بر اساس اندیشههای تی.ای.هیوم
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
زهرا خاتمی کاشانی
1
,
شاهرخ حکمت
2
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نراق
2 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی اراک
کلید واژه: تی.ای.هیوم, شعر, سهراب سپهری, ایماژیسم, تصویر,
چکیده مقاله :
مکتب ایماژیسم یکی از مکتب های هنری مدرن است که بر مبنای خیالپردازی و بیان غیرمستقیم شکل گرفته است. در این مکتب تصویر جنبۀ تزیین ندارد، بلکه معنا و ساختار اثر هنری را نیز شکل می دهد. تی.ای.هیوم از نخستین کسانی است که به بیان مبانی شعر امروز پرداخت و تلاش کرد شعر را از مطلق نگری دیروز به جزءنگری و جزءنگاری امروز برساند. او بر سر دو راهی کلاسیسم و رمانتیسم، کلاسیسم را برگزید و کوشید تا با اضافه کردن عنصر شهود به این مکتب، برای آن طرحی نو در اندازد. از سوی دیگر سهراب سپهری شاعر ایرانی در اشعار خود گرایشی آشکار به رمانتیسم دارد؛ امّا آشنایی او با هنر نقاشی سبب شده ، شعر او یکی از تصویری ترین اشعار معاصر ایران باشد. این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی ، شعر سپهری را از منظر مکتب ایماژیسم تحلیل می کند. معیار تحلیل بیانیۀ سال 1915 است. این بیانیه با اندیشه ها و آرای هیوم به عنوان تئوری پرداز این مکتب نزدیکی بیشتری دارد . حاصل پژوهش نشان می دهد گرچه شعر سپهری در نگاه اوّل یک شعر تصویری است، امّا در برخی مؤلّفه ها از جمله بیان صریح و آشکار و دوری از ابهام از چارچوب مکتب ایماژیسم خارج می شود که می تواند ، نشان استقلال فکری و احساسی او باشد؛ همچنین شاهدی بر این مدّعا که مکتب های هنری اروپا در شعر شاعران برتر ایرانی، با توجّه به فضای فکری و احساسی آثارشان ، رنگ و بویی شرقی می یابند.
The school of imagery is one of the schools of modern art that is formed on the basis of imagination and indirect expression. In this school, the image does not have the aspect of decoration, but also forms the meaning and structure of the artistic works. T. E. Hulme was one of the first poets to express the basics of today's poetry and tried to alter poetry from yesterday's absolutism to today's particularism. Between Classicism and Romanticism, he chose classicism and tried to add a new element to it by adding intuition. On the other hand, the Iranian poet, Sohrab Sepehri has a clear tendency towards Romanticism in his poems; however, his acquaintance with the art of painting has made his poetry one of the most pictorial contemporary poems in Iran. The current article analyzes Sepehri's poetry from the point of view of the school of Imagism in a descriptive-analytical way. The criterion for the analysis is the 1915 Declaration. This statement is closer to the ideas and views of Hulme as the theorist of this school. The results revealed that although Sepehri's poetry is a pictorial poem at first glance, but in some components such as "explicit and clear expression as well as avoidance of ambiguity" is outside the framework of the school of imagism, which can be a sign of his intellectual and emotional independence. It is also a proof of the claim that the European art schools tend toward the poetry of the top Iranian poets,
_||_
