فراتحلیل اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شدة کودکان و مشکلات والدگری

محورهای موضوعی : تربیتی

منصوره بهرامی پور ¹

1 - استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.

تاریخ دریافت : 1394/02/20 تاریخ پذیرش : 1397/11/23 تاریخ انتشار : 1398/07/01

کلید واژه: فرزندپروری مثبت, مشکلات والدگری, اختلالات برون‌ریزی‌شده, فراتحلیل,

چکیده مقاله :

هدف پژوهش، فراتحلیل تحقیقات انجام شده درزمینة اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبتبر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلات والدگری بود. روش پژوهشفراتحلیل بود که با درهم‌آمیختگی نتایج حاصل از تحقیقات مختلف، میزان اندازة اثرآموزش فرزندپروری مثبت را بر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلاتوالدگری مشخص کرده است. جامعة آماری، همة تحقیقات چاپ شده در مجلات علمی- پژوهشیدر طی سال‌های 94-88 بود که در ایران انجام شده، حجم نمونة مناسبی داشته و از لحاظروش‌شناسی شرایط لازم را داشته‌اند. بدین منظور از بین 12 پژوهش، 11 پژوهش که ازلحاظ روش‌شناختی مورد قبول بود، انتخاب و فراتحلیل بر روی آن‌ها انجام گرفت. ابزارپژوهش چک‌لیست فراتحلیل بود و پژوهش حاضر مبتنی بر 306 نمونه و 11 اندازه اثر است.یافته‌ها نشان داد میزان اندازه اثر مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون‌ریزیشده و مشکلات والدگری 82/0d= (00001/0 p≤) وهماهنگ با جدول کوهن، بالا بود. بالاترین اندازه اثر مربوط به پژوهش جلالی وهمکاران (06/1) و پایین‌ترین اندازه اثر به پژوهش معصومی‌زارع و همکاران (61/0)اختصاص یافت. نتیجة فراتحلیل، بیانگر تأثیر زیاد مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهشاختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلات والدگری است.

چکیده انگلیسی:

The goal of this study is meta-analysis of researches about effectiveness of Triple P-Positive Parenting Program on reduction of Externalizing Disorders in children and parenting problems. This study with meta-analysis or integrating the results of different studies, determine the effect size of Triple P-Positive Parenting Program on reduction of Externalizing Disorders in children and parenting problems. For this purpose out of 12 studies,11 studies which have proper methodology were selected and meta-analysis conducted on them. The research instrument was meta-analysis checklist. This study includes 306 subjects and 11 effect sizes. The results of meta-analysis indicated high significant effect size for triple p-positive parenting program on reduction of externalizing disorders in children and parenting problems(d= 0/82, p= 0/00001). According to Cohen’s table its high effect size, and it means of intervention have proper effect.

منابع و مأخذ:

پوراحمدی، الف، جلالی، م، روشن، ر، عابدین، ع، (1388) تأثیر برنامه آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش شکایات جسمانیکودکان. مجلة دانشگاه علوم پزشکی بابل،12(49)، 80-74.

پوراحمدی، الف، جلالی، م، شعیری، م و طهماسیان، ک (1388) بررسی اثر کوتاه‌مدت آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر تغییر شیوه‌های فرزندپروری مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده‌پژوهی، 5 (20)،527-519.

جعفری، ب، فتحی آشتیانی، ع، طهماسیان، ک (1390) اثربخشی آموزش گروهی برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر کاهش نشانه‌های مرضی کودکان مبتلا به ADHD.. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی 2(7)، 132-123.

جعفری، ب، موسوی، ب، فتحی‌آشتیانی، ع، خوشابی، ک (1389) اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر سلامت روان مادران کودکانمبتلا به اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه. فصلنامة خانواده پژوهی، 8 (24)، 510-497.

جلالی، م، پوراحمدی، الف، باباپورخیرالدین، ج و شعیری، م (1388) تأثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالاتبرونی‌سازی‌شده در کودکان 7 تا 10 ساله. فصلنامة پژوهش‌های نوین روان‌شناختی ،5 (13)، 25-15.

جلالی، م، پوراحمدی، الف، طهماسیان، ک و شعیری، م (1387) اثر آموزش والدین بر مبنای برنامه فرزندپروری مثبت بر سلامتروان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده پژوهی، 4 (16)، 361-353.

جلالی، م، شعیری، م، طهماسیان، ک و پوراحمدی، الف (1388) تأثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش علائم کودکان مبتلا بهاختلال نافرمانی مقابله‌ای. دوماهنامة دانشور رفتار، 9 (34) 39-29.

خیریه، م، شعیری، م، آزادفلاح، پ و رسول‌زاده طباطبایی، ک (1388) اثربخشی روش آموزش فرزندپروری مثبت بر کودکان مبتلا بهاختلال نافرمانی مقابله‌ای. نشریة علوم رفتاری،2 (7)، 63-53.

روشن‌بین، م، پوراعتماد، ه، خوشابی، ک (1386) تأثیر آموزش برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان10-4 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده پژوهی، 3 (10)، 555 – 567.

طالعی، ع، طهماسیان، ک و وفایی، ن (1390) اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر خوداثرمندی والدینی مادران. فصلنامة خانواده پژوهی، 6 (27)، 320-311.

معصومی زارع، م، اعتمادی، ع، احمدی، الف (1391) بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی فرزندپروری مثبت و رفتاردرمانی به شیوة گروهیبر بهبود ارتباط مادر – کودک. پژوهش‌های روان‌شناسی بالینی و مشاوره، 1 (2)، 126-117.

هوشور، پ، بهنیا، ف، خوشابی، ک، میرزایی، ه و رهگذر، م (1388) تأثیر آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به والدین کودکان 4 تا 10ساله مبتلا ADHD. فصلنامة توانبخشی، 10 (39)، 320-24.

Boyle, C.L.& Sanders. M.S (2010). An Analysis of training Generalization, & Maintence Effect of Primany care Triple- P for parents of pre-school aged children with disruptive Behavior. Child Psychiatry & Human Development, 41, 114-131

Buodo,G.,Moscardino,U. & Scrimin,S. (2013).parenting stress and Externalizing Behaviar Symptoms in children:The impact if Emotional Reactivity.child psychiatry and human development 44:786-797.

Burman,Erel,O. (1995).Interrelatedness of marital relation &parent-child relations:A meta- analytic-review.psychological Bulletin,118,108-132.

Decoster,J. (2003). Meta Analysis Notes. http://www.start-help.com

De Graff,I,speetgens,p,Tavecchio,l. (2008b).Effectiveness of the Triple p-positive parenting program in parenting:Ameta-analysis.Family Relations,57,553-566.

Davison,C.G. (2005).Abnormal psychologg.New york:John Wiley press.

Hahlweg,k.,Heinrichs,iv,& Naumann,S. (2010).Long-term outcome of a randomized controlled universal prevention trial through a positive parenting program:is it worth the effort?child &adolescent psychiatry &Mental Health, (4).14.

Hopkins, W.G(2001). A new view of statistics: Meta – Analysis. http://www.sportci.org

Huit,D.,v Karammer,D. (2005).Statistical methodo in psychologg and behaviaral science(translated by H.palsha sharipi).Tehran:Sokhan press(persian)

Joachim, S., Sanders, M.R., & Turner, K. (2010). Reducing Preschooler’s Disruptive Behavior in public with a Brief parent Discussion Group. Child psychiatry and human development, 41, 47-60.

Kaminsk.Jw.,valle,La,& Boyle,C L. (2007).Ameta-analytic review of components associaned with parent fraining. Program effectiness.Journal if Abnormal child psychology,36,567-589.

Landhal, B. (2006). A meta Analysis of Parent training Moderators and follow- up effects. Child Psychology Review, 26, 86-104

Last,J.M. (1995).Achievement gooals as a measure of motivation in university students. Conternporary Educational psychology, 19(4), 430-446.

Moraweska,A.& Ramadewi,M,& sanders M. (2014) Using Epidemiological survey data of Examine factors influencing participation in parent – training program available. http://www.pfsc.uq.edu-au

 

Moraweska,A.Tometzki,H.& sanders,M. (2014) An Evaluation of the efficacy of triple p-positive parenting program podcost series.Journal of Developmental and behavieral pediatrics:/0/1097

Nowak, c., & Heinrichs, N. (2008). Meta- analysis of Triple P-Positive Parenting program Using Hierachical Linear Modeling: Effective & Moderating Variables. Clinical Child & Family Psychology Review,11, 114-144

Sanders,M.R. (2000).community –based parenting & family support Intervention & prevention of Drog Abuse. Addctive Behavior,25(6),929-922

Sanders,M.R(2003a).Translation of evidena-based parenting program in to Regular clinical services.Australian e-Journal of the Advancement of Mental Health,2(3),1-14.

Sandres,M.R(2003b).Triple p-positive parenting progtam:A population Approach to promoting competent parenting.Australian e-Journal for the Advancement of Mental Health.2(3),1-17.

Sandres,M.R,& Mcfarland,M. (2006).Treatment of Depressed Mothers with disorder children:A-controlled Elevation. Cognitive Behavior Therapy,31(1),84-112.

Shanahan,L.copeland,W,& costello,E J. (2008).specificity of putative psychosocial risk factors for psychiatric disordeas in children & dolescents.Journal & child psychology and psychiatry,49:34-42.

Shelleby,E,& show,D. (2014).outcimes of panenting interventions for child comduct problem:A Review of Differenention Effectiveness. child psychiatry and human development.3,207-219.

Stephen, R., & Zubric (2005). Prenention of Child behavior Problem through Universal Inplementation of a group behavior family. Intervention Prevention Science, 6(4), 287-297.

Taylor,wh,Asgary-Eden,v.& lee,C.M. (2013).Service providers Adherence to an Evidence-Based parenting program.What are they missing and why?Journal of child and family studies.4,411-492.

Tellegen:C,L,& sanders,M. (2013).Stepping stones Triple p-positive parenting program for children with disability. Research in developmental Disabilities, 34,1556-1571.

Terri, L., Shelton, Russll,A. (2000). Multimethod psycho-educational Intervention for preschool children with Disruptive Behavior: Two-years post-treatment follow-up. Journal of Abnormal child psychology, 28(3),253-266.

Thomas,R,&Zimmer_Gembeck,M.J. (2007).Behavioral outcomes of parent – child interaction therapy and triple p-positive parenting program: A review & Meta – Analysis. Journal of Abnormal child psychology, 35,475-495.